Πάσχος Μανδραβέλης
Εντάξει! Να πούμε πως η Νέα Δημοκρατία του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, που «είναι υπηρέτης της διαπλοκής και λοιπά, πολλά, πολλά…», φταίει που δεν συγκροτήθηκε τόσο καιρό σε σώμα το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΣΡ). Αλλά ποιες σκοτεινές δυνάμεις φταίνε που το Κέντρο Ελέγχου & Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) παραμένει ακέφαλο, σε μια εποχή που η γρίπη θερίζει και οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού πρέπει επειγόντως να εμβολιαστούν; Να σημειώσουμε, σύμφωνα με τις επίσημες εκθέσεις του ΚΕΕΛΠΝΟ, πως την εποχή της «ελπίδας» τα βαριά κρούσματα και οι θάνατοι από γρίπη αυξήθηκαν αλματωδώς. «Κατά την περίοδο γρίπης 2014-2015 καταγράφηκαν 248 σοβαρά κρούσματα εργαστηριακά επιβεβαιωμένης γρίπης… και καταγράφηκαν 111 θάνατοι… Κατά την περίοδο γρίπης 2015-2016 καταγράφηκαν 435 σοβαρά κρούσματα εργαστηριακά επιβεβαιωμένης γρίπης… και καταγράφηκαν 197 θάνατοι».
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είχε στόχους. Είχε γινάτια. Βεβαίως, κάποιοι μασκάρεψαν τα ιδιοτελή τους συμφέροντα σε γινάτια, για να έχουν την υποστήριξη του όχλου, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Το γεγονός, πάντως, είναι πως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για όλα τα προβλήματα δεν πρότειναν κάποια λύση. Πάντα επιδείκνυαν κάποιον ένοχο: τη «Μαντάμ Μέρκελ», τους «συντηρητικούς κύκλους της Ευρώπης», τον νεοφιλελευθερισμό, τους καναλάρχες, τους δημοσιογράφους, όποιον τέλος πάντων είχαν πρόχειρο. Αφιόνισαν τον κόσμο με συνθήματα «ή εμείς ή αυτοί», για να κρύψουν την αδυναμία τους να προτείνουν κάτι που δεν ήταν αυταπάτη. Διότι και η Μαντάμ Μέρκελ είναι υπαρκτή κι έχει τη δική της πολιτική ατζέντα, και οι «συντηρητικοί κύκλοι της Ευρώπης υπάρχουν», και χιλιάδες είναι τα εμπόδια για την άσκηση οποιασδήποτε πολιτικής που κάποιος θεωρεί αγαθή. Μόνο που ένα σοβαρό κόμμα δεν τα εξορκίζει στα πρωινάδικα της τηλεόρασης. Τα εντάσσει στον σχεδιασμό του και πράττει αναλόγως με τους συσχετισμούς δυνάμεων. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει απραξία, δεν σημαίνει ότι δεν ανοίγει μέτωπα. Σημαίνει ότι διαλέγει τα μέτωπα και δημιουργεί ευνοϊκούς συσχετισμούς δυνάμεων για να κερδίσει.
Στους καφενέδες της μεταπολίτευσης όπου ανδρώθηκαν πολιτικώς τα βλαστάρια της δρακογενιάς δεν χρειάστηκε ποτέ να μελετήσουν ούτε τα καλά, αλλά ούτε καν τα κακά του συστήματος στο οποίο ζούμε. Βρήκαν έτοιμη προίκα από τις φιλοσοφικές και πολιτικές επεξεργασίες της παρελθούσης Αριστεράς και τη λιάνισαν σε συνθήματα. Κι επειδή τα συνθήματα είναι εκ φύσεως πολύ ρηχά για να περιγράψουν την όλο και πιο σύνθετη πραγματικότητα, το κομμάτι που έμεινε ανεξήγητο άρχισε να γεμίζει με συνωμοσιολογία. Πήρε και το αυτί τους κάτι περί «κατασκευής της συναίνεσης» από τον Νόαμ Τσόμσκι και άρχισαν να περιφέρουν την οργή τους για τα ΜΜΕ «που τους αδικούν», ενώ στην πραγματικότητα υπήρξαν οι καλύτεροι διακινητές της ρηχής λαϊκιστικής τους ατζέντας.
Θα κάνει χρόνια για να συνέλθει η Αριστερά από το κάζο που της έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε και με τη Δεξιά. Μετά την κατάρρευση του «ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος», το 1974, πέρασε καιρός για να συγκροτήσει τώρα ένα καινούργιο πολιτικό αφήγημα, που απαντά –έστω με ελλείψεις– στις σύγχρονες απαιτήσεις. Θα είναι κρίμα, για τον τόπο πρωτίστως, να περάσει και η Αριστερά σαράντα χρόνια σε ιδεολογική έρημο για να φτιάξει κάτι νέο, του οποίου η κεντρική του ιδέα δεν θα είναι το παρελθόν αλλά το μέλλον. Η πρώτη προϋπόθεση είναι να καταλάβει ότι «το σφάλμα δεν βρίσκεται ούτε στα άστρα ούτε σε σκοτεινές δυνάμεις που τους κατατρέχουν, αλλά μέσα τους».
Πηγή: Καθημερινή
