του Πάσχου Μανδραβέλη
Δεν θα ήταν προς θάνατον το γεγονός ότι ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών (ΟΑΣΑ) προσέλαβε μουσική επιμελήτρια για να κάνει λίστα με τα τραγούδια. Εξάλλου και στον Τιτανικό η ορχήστρα έπαιζε μέχρι τη βύθισή του. Αλλά τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ του Οργανισμού δεν έχουν ηχητικά συστήματα ώστε να πιάσει τόπο η δουλειά της. Ούτε τα 3.900 ευρώ για την περίοδο των τριών μηνών (μέχρι τέλος του 2016) είναι πολλά για μια τέτοια δουλειά. Υπάρχουν ιδιωτικές επιχειρήσεις που πληρώνουν περισσότερα για playlists στα ασανσέρ. Με μια διαφορά όμως. Οι τελευταίες είναι κερδοφόρες και τα στελέχη της προσπαθούν, έστω για φορολογικούς λόγους, να δημιουργήσουν έξοδα, ακόμη και για να τους διαλέγουν τραγούδια.
Ο ΟΑΣΑ όμως είναι βαθιά προβληματικός. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία: κυκλοφορούν 1.070 λεωφορεία, ενώ άλλα 1.100 είναι ακινητοποιημένα λόγω έλλειψης συντήρησης· δύο στα τρία οχήματα δεν έχουν ασφαλή ελαστικά· οι ζημίες του Οργανισμού έφτασαν το 2015 στα 100 εκατ. ευρώ («Η έλλειψη χρημάτων “ακινητοποιεί” τα αστικά λεωφορεία στα αμαξοστάσια» Καθημερινή 15.5.2016). Επομένως για τα στελέχη του δημόσιου αυτού οργανισμού ισχύει η ελληνική παροιμία «τι σου λείπει κασιδιάρη; Σκούφια με το μαργαριτάρι»· όπου «κασιδιάρης» είναι μεταφορικώς ο ψωροπερήφανος.
Συνεπώς η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προχώρησε ένα βήμα παραπέρα από τους πολιτικούς που χλεύαζε ο πρώην Σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ, δηλαδή αυτούς που «υπόσχονται γεφύρια εκεί που δεν υπάρχουν ποτάμια». Φτιάχνει λίστες μουσικών κομματιών για εκεί που δεν υπάρχουν ηχητικά συστήματα. Το βασικό, στην πολιτική τους, είναι το –έστω βραχυχρόνιο– βόλεμα των συντρόφων στο κράτος και όλα τα υπόλοιπα έπονται. Οι ζημίες του Οργανισμού που πληρώνουν από το υστέρημά τους οι φορολογούμενοι, οι βασικές ελλείψεις σε λεωφορεία για να μπορούν να κυκλοφορούν, ακόμη και αυτή καθαυτή η αδυναμία εγκατάστασης ηχητικών συστημάτων, όπως κατήγγειλαν οι συνδικαλιστές του ΟΑΣΑ, όλα είναι λεπτομέρειες στον δρόμο προς τον σοσιαλισμό, όπως τον οραματίζεται η Πρώτη Φορά Αριστερά. Αλλά ακόμη κι αν υπήρχε η κατάλληλη υποδομή στα αυτοκίνητα του Οργανισμού, ελλοχεύει ένας άλλος κίνδυνος: Είναι σίγουρο ότι τα τραγούδια θα είναι της αρεσκείας των χουλιγκάνων που τα σπάνε κάθε λίγο και λιγάκι, ή θα αρχίσουν τις παραγγελιές με τα γνωστά αποτελέσματα, όταν δεν ικανοποιούνται;
Πηγή: Καθημερινή
