του Πάσχου Μανδραβέλη
Ηταν διαφορετικός ο κ. Αλέξης Τσίπρας στην τριτολογία του κατά τη συζήτηση στη Βουλή για την Παιδεία που είχε ζητήσει η αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν είχε πλέον το γνωστό αγέρωχο ύφος και τον καταγγελτικό τόνο στη φωνή του. Ηταν επειδή ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να επιβάλει την ατζέντα του, να συζητηθεί δηλαδή το θέμα της Παιδείας και να πάει το πρόβλημα της διαπλοκής σε άλλη συζήτηση στη Βουλή, κάτι που τελικώς αποδέχθηκε ο κ. Τσίπρας; Ή απλώς άρχισε να κατανοεί ότι η κυβέρνησή του μπήκε σε εκείνη τη φάση που, ό,τι κι αν κάνει, απλώς δεν βγαίνει;
Είναι αλήθεια ότι το «μπλίτσκριγκ της καταγγελιολογίας» δούλεψε επί μακρόν υπέρ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Γι’ αυτό το επιχείρησε και πάλι προχθές ο πρωθυπουργός, ο οποίος στη συζήτηση για την Παιδεία ξεκίνησε και αφιέρωσε τη μισή σχεδόν πρωτολογία του (20 λεπτά!) στο «αμαρτωλό τρίγωνο της διαπλοκής». Αναγκάστηκε όμως να υπαναχωρήσει μετά την επισήμανση του κ. Μητσοτάκη ότι «η κοινωνία, η οποία μας ακούει σήμερα, ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για το πώς θα αποκτήσουμε καλύτερα σχολεία και πολύ λιγότερο το πώς εσείς θα ελέγξετε το τοπίο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης».
Και δεν είναι μόνο η ήττα στη Βουλή. Ελάχιστοι πρόσεξαν τις φιλότιμες προσπάθειες της προέδρου της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας κ. Τασίας Χριστοδουλοπούλου να μην κληθεί ο κ. Νίκος Παππάς ενώπιον της επιτροπής. Απέτυχαν, όχι γιατί δεν το πάλεψε η κ. Χριστοδουλοπούλου –έφερε ως έσχατο επιχείρημα «δεν είστε καλά που θα έρθω στις 9, σιγά μην έρθουμε στις 7 το πρωί…»– αλλά διότι το κυβερνητικό σχήμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπήκε σε εκείνη τη σπειροειδή κατιούσα πορεία και τα παλιά κόλπα πια δεν πιάνουν. Ολοι γελάνε πια με το ανέκδοτο «παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις μου», το οποίο επαναλαμβάνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάθε φορά που λένε κάτι το οποίο δεν εγκρίνει η ηγεσία.
Πριν από μερικούς μήνες γράφαμε ότι «κάθε κυβέρνηση περνάει μια περίοδο του “Ας…”. Οταν είναι νέα και φρέσκια, οι αιτιάσεις (δίκαιες ή άδικες) της αντιπολίτευσης πέφτουν αυτομάτως στο κενό. “Ας…”, απαντούν σε κάθε καταγγελία οι ψηφοφόροι… Είναι η εποχή που ο πρωθυπουργός μοιάζει με μάγο, ο οποίος βγάζει διαρκώς λαγούς από το καπέλο του. Τίποτε δεν τον αγγίζει και οι κατηγορίες εναντίον του γίνονται μπούμερανγκ. Τότε δημιουργούνται οι ψευδαισθήσεις περί πολιτικής κυριαρχίας των κυβερνώντων που θα κρατήσει πολλά χρόνια… Από τον Σεπτέμβριο οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να τις διαχειριστεί. Η καταγγελιολογία, την οποία αφειδώς και απερίσκεπτα χρησιμοποίησε την προηγούμενη περίοδο για να κρύψει την αδυναμία της να κυβερνήσει, έχει κι αυτή τα όριά της» (Η περίοδος του «Ας…», 24.7.2016)
Ετσι, με διαδοχικές μικρές ήττες, θα πορεύεται στο εξής η κυβέρνηση. Οσα έβγαιναν από το καπέλο του κ. Τσίπρα και έμοιαζαν θαυμαστοί λαγοί, τώρα θα είναι αντικείμενα χλευασμού. Η εποχή που θα μπορούσε να κάνει γενναία αυτοκριτική για τις αυταπάτες της και να δημιουργήσει κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες για γρήγορη έξοδο από την κρίση, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Οι γρήγορες εκλογές θα φαντάζουν στο κυβερνητικό επιτελείο, όλο και περισσότερο, ως καλύτερη δυνατή λύση ή διέξοδο. Φυσικά δεν θα έχουν στόχο τη νίκη, αλλά μια λελογισμένη ήττα.
Πηγή: Καθημερινή
