του Νότη Παπαδόπουλου
Καλώς τα παιδιά. Κι ας άργησαν. Ένα – ένα κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές άρχισαν αυτή τη βδομάδα να βλέπουν το φως το αληθινό και να παραδέχονται τα λάθη και την διαπραγμάτευση «κουκουρούκου» της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα αλλά και την οδυνηρή πραγματικότητα που επικρατεί στο ελληνικό δημόσιο.
Πρώτη και καλύτερη η κυρία Θεανώ Φωτίου η οποία ,ύστερα από ενάμιση χρόνο στην κυβέρνηση , ανακάλυψε ότι μόνο το 15 % των υπαλλήλων του υπουργείου της (υπουργείο Εργασίας) ξέρει γράμματα, δουλεύει και συνεργάζεται με την πολιτική ηγεσία για να δώσει λύση στα προβλήματα .Οι υπόλοιποι την υπονομεύουν ή δεν κάνουν τίποτα .
Μα τι λέμε τόσα χρόνια κυρία Φωτίου; Ότι ένα μεγάλο ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων της χώρας αντί να υπηρετούν το κράτος και τους πολίτες για να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά τους προβλήματα ,ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό του.
Λουφάρουν, «καθαρίζουν φασολάκια εν ώρα εργασίας» και έχουν παραγωγικότητα υπό του μηδενός. Όχι όλοι- υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι σε υπηρεσίες του δημοσίου με ελάχιστο προσωπικό (π.χ. σε κάποιες εφορίες) που σκίζονται και τρέχουν κάθε μέρα σαν τον Βέγγο για να προλάβουν. Είναι ,όμως η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Που λέει ότι το κύριο έργο της δημόσιας διοίκησης το διεκπεραιώνουν οι συμβασιούχοι ενώ οι παλιές καραβάνες “δεν βάζουν ούτε μολυβιά”. Και δεν είναι νέο φαινόμενο αλλά πολύ παλιό : που πήρε διαστάσεις στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ και μετά της ΝΔ και σήμερα -με την προστάτιδα του κράτους Αριστερά – έχει φτάσει στο αποκορύφωμα.
Γι αυτό το λόγο, όπως λέει η αντιπολίτευση ( και η τρόικα), απαιτείται κινητικότητα μεταξύ των υπηρεσιών του δημοσίου ώστε να καλυφθούν τα κενά και να σταματήσει το άραγμα , αλλά απαιτείται επίσης αξιολόγηση των υπαλλήλων και ασφαλώς επιμόρφωση. Και γιατί όχι άρση της μονιμότητας σε ευρείς τομείς του δημοσίου όπου οι υπάλληλοι θεωρούν πως μπορούν να χτυπάνε κάρτα και χωρίς να δουλεύουν πραγματικά ,να παίρνουν βαθμούς κάθε τριετία χρόνια για να φτάσουν στη σύνταξη τμηματάρχες ύστερα από 40 χρόνια υπηρεσίας με την μίνιμουμ δυνατόν προσπάθεια!
Αλλά δεν ήταν μόνο η κυρία Φωτίου. Ήταν και ο κ. Τσακαλώτος, ο οποίος παραδέχτηκε επιτέλους – διαψεύδοντας τον κ. Σπίρτζη που είναι σαφές ότι έχει μαλώσει με την αλήθεια – ότι όσες ΔΕΚΟ υπάγονται στο υπερταμείο δύναται να ιδιωτικοποιηθούν. Αυτός είναι εξάλλου ο σκοπός του υπερταμείου εμπνεύσεως Σόιμπλε : να έχει υπό τον έλεγχό του όλη την αξιοποιήσιμη δημόσια περιουσία της χώρας για να μπορέσει με διάφορους τρόπους να εισπράξει χρήματα που θα πάνε για την εξυπηρέτηση του τεράστιου ελληνικού χρέους .
Βέβαια ο κ. Τσακαλώτος πρόσθεσε ότι “όσο είμαι εγώ υπουργός η ΕΥΔΑΠ δεν πρόκειται να ιδιωτικοποιηθεί”. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι π.χ. ο κ. Κατρούγκαλος – εάν είναι ο επόμενος υπουργός Οικονομικών – θα πουλήσει την πλειοψηφία των μετοχών της εταιρείας σε ιδιώτες και θα δηλώνει μάλιστα -όπως ορκίζεται σήμερα ότι δεν υπάρχουν περικοπές στις συντάξεις- ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προστάτευσε το δημόσιο χαρακτήρα της ΕΥΔΑΠ!
Ασφαλώς ,όμως, ο πιο ξεκάθαρος και αποκαλυπτικός για τα όσα έχουν συμβεί επί ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο βουλευτής των οικολόγων Γιώργος Δημαράς. Ο οποίος παραδέχτηκε στον Βήμα Fm ότι οι ευθύνες της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς είναι σαφείς : “Υπήρχε και απειρία αυτής της νέας κυβέρνησης και του πρωθυπουργού του ίδιου. Είναι νέος άνθρωπος, όσες καλές προθέσεις και να έχεις, δεν έχεις μάθει να κυβερνάς μία χώρα στα 41 σου”.
Πέστα Χρυσόστομε! Αυτό λέμε τόσο καιρό . Ότι οι μαθητευόμενοι μάγοι του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είχαν ιδέα από διακυβέρνηση αντί να αφήσουν τον Σαμαρά να ολοκληρώσει την διαπραγμάτευση το 2014 και να βγάλει τη χώρα στην ανάπτυξη που ήδη είχε αρχίσει, θέλησαν να το παίξουν κυβερνήτες και τα έκαναν θάλασσα.
Έριξαν την οικονομία δυο χρόνια στην ύφεση και φόρτωσαν στη χώρα ένα ακόμη μνημόνιο μετά από ένα παλαβό δημοψήφισμα που έκλεισε τις τράπεζες ζημιώνοντας τον ελληνικό λαό με 80 δισ ευρώ . Που κατά κύριο λόγο πληρώνουν οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι μεροκαματιάρηδες και οι μη προνομιούχοι αφού είδαν μειώσεις συντάξεων, συνέχιση της ανεργίας , αύξηση τιμών και φόρων και επιδείνωση όλων των μεγεθών της οικονομίας.
Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθεί και κάποιος από το ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει και καμιά συγγνώμη. Έστω και μετά τις εκλογές του μεγάλου καταποντισμού …
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
