του Άγγελου Στάγκου
Είναι πολλά και διάφορα, ανησυχητικά στη συντριπτική πλειοψηφία τους, αυτά που βλέπουμε και αισθανόμαστε, τα τελευταία χρόνια, τους τελευταίους μήνες, τις τελευταίες εβδομάδες, σχεδόν καθημερινά. Στην Ελλάδα που μας ενδιαφέρει άμεσα, αλλά και στην Ευρώπη και τον κόσμο, που μας ενδιαφέρει εμμέσως άμεσα. Σαν να μαζεύονται πυκνά και μαύρα σύννεφα που σκεπάζουν τον ουρανό, απειλώντας με καταιγίδα που μπορεί να εξελιχθεί σε τυφώνα μεγάλων διαστάσεων.
Στην Ελλάδα βλέπουμε μία κυβέρνηση να διολισθαίνει με ταχείς ρυθμούς στον καθεστωτισμό με στοιχεία από Ερντογάν, Τσάβες, Ορμπαν, ακόμη και από Λένιν. Ξεκίνησε την πορεία της από την αντιπολίτευση παραβιάζοντας κάθε νόμο και τάξη, όταν βρέθηκε στην εξουσία συνέχισε δείχνοντας ανοχή και προσφέροντας θαλπωρή σε πάσης φύσεως «μπαχαλάκηδες» και τώρα χρησιμοποιεί τη δικαιοσύνη ως αιχμή του δόρατός της. Είναι αρκετά τα γεγονότα, με αποκορύφωμα όσα έγιναν πρόσφατα σε σχέση με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, που δίνουν την εντύπωση ότι η Δικαιοσύνη χρησιμοποιείται ως θεραπαινίδα των επιδιώξεων της κυβέρνησης.
Την ίδια αίσθηση άλλωστε έδωσε και ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη. Και μπορεί η κυβέρνηση να κρύβεται συνεχώς πίσω από το σλόγκαν «αφήστε τη Δικαιοσύνη να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της», ή κάτι παρόμοια, αλλά οι επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις παύουν να είναι συμπτώσεις.
Περιττό να τονισθεί, τέλος, ποια είναι η εξέλιξη, όταν η δικαστική εξουσία, ο τρίτος πυλώνας του δημοκρατικού πολιτεύματος, χάνει την ανεξαρτησία της και γίνεται υποχείριο της εκτελεστικής εξουσίας…
Στην Ελλάδα επίσης βλέπουμε ότι η κυβέρνηση αδυνατεί και μάλλον δεν θέλει να ξεφύγει από τον εαυτό της. Αντίθετα προσπαθεί να κρατήσει τη χώρα μέσα στο τέλμα. Ο Χρ. Βερναρδάκης βρίσκει τρόπους να φορτώνει το Δημόσιο με υπαλλήλους παρελθόντων ετών και ταυτόχρονα αφαιρούνται από τη διοίκηση τα εργαλεία που θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να απαλλαγεί από εκείνους των οποίων οι θέσεις καταργούνται, από τους επίορκους και τους άχρηστους. Ο Ν. Φίλης επαναφέρει όλες τις στρεβλώσεις που υποβάθμιζαν την τριτοβάθμια εκπαίδευση και μαζί με τους συνδικαλιστές να συντηρούν το κλίμα της ήσσονος προσπάθειας στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση, στο οποίο θέλουν να εντάξουν και τα ιδιωτικά σχολεία. Ο Ν. Παππάς έκανε ένα διαγωνισμό για τηλεοπτικές άδειες με τόσο πολλά απόνερα που θα γραφεί στην Ιστορία.
Οι Χρ. Σπίρτζης και Π. Σκουρλέτης εξακολουθούν απτόητοι να υπονομεύουν κάθε απόπειρα ιδιωτικοποίησης, αποδεικνύοντας ότι οι εκκλήσεις για επενδύσεις από το εξωτερικό είναι λόγια του αέρα. Στην υγεία η κατάσταση έχει φτάσει στο μη περαιτέρω και όλη η δραστηριότητα στον συγκεκριμένο τομέα επικεντρώνεται στις επιδόσεις bullying του Π. Πολάκη. Στο προσφυγικό κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς γίνεται και πώς χρησιμοποιούνται οι γενναίες επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού Π. Καμμένος, Γ. Μουζάλας και ο παραιτηθείς Οδ. Βουδούρης δεν μπορούν να μυρίσουν ο ένας τον άλλον.
Ολα αυτά μαζί με άλλα και κυρίως η πορεία της οικονομίας δημιουργούν μαύρες σκέψεις και μαύρα σύννεφα. Δυστυχώς όμως το ίδιο συμβαίνει και έξω από την Ελλάδα. Το τοπίο στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική είναι τόσο κακό και περίπλοκο που κανείς δεν βγάζει άκρη, ούτε φυσικά μπορούν να γίνουν προβλέψεις. Το πόρισμα της αγγλικής Βουλής για τις ευθύνες Κάμερον δεν ανακουφίζει. Η Ευρώπη, κατ’ ομολογία Μέρκελ, βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και προσπαθεί να βρει τρόπους να αντεπεξέλθει, αλλά η αισιοδοξία δεν περισσεύει. Το προσφυγικό πρόβλημα δεν καταλαγιάζει και κανείς δεν ξέρει τι θα προκύψει από το δημοψήφισμα στην Ιταλία και τις εκλογές πρώτα στην Αυστρία και αργότερα σε Γαλλία και Γερμανία.
Στις ΗΠΑ η προεκλογική εκστρατεία έχει πάρει διαστάσεις διχασμού, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη και οικονομικός ευρωαμερικανικός πόλεμος με τους μεν να βάλλουν κατά οικονομικών κολοσσών των δε, κυρίως γερμανικών και τούμπαλιν (Apple). Οι σχέσεις ΗΠΑ – Ρωσίας περνούν περίοδο μεγάλης έντασης με την εκατέρωθεν καταγγελτική προπαγάνδα να κλιμακώνεται. Η Ουκρανία παραμένει μεγάλο αγκάθι, στην Ασία φοβίζουν οι τάσεις ηγεμονισμού της Κίνας, αλλά και οι πυρηνικές καντρίλιες του βορειοκορεατικού καθεστώτος. Με λίγα λόγια, τα σύννεφα είναι βαριά, μαύρα και συσσωρεύονται συνεχώς. Στην Ελλάδα της παρακμής και της οικονομικής κρίσης προστίθενται οι σαφείς καθεστωτικές τάσεις της κυβέρνησης, στην Ευρώπη τα προβλήματα δεν βρίσκουν λύσεις και ο εθνολαϊκισμός επελαύνει, ο κόσμος απειλείται από την τέλεια καταιγίδα.
Πηγή: Καθημερινή
