του Νότη Παπαδόπουλου
Η συνεχής υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου – με αποκορύφωμα το εφεύρημα Φίλη με μείωση των ωρών διδασκαλίας ώστε να καλυφθούν κενά χωρίς νέες προσλήψεις – χτυπάει, δυστυχώς, τους ασθενέστερους οικονομικά πολίτες ενώ βοηθάει – παραδόξως -τα ιδιωτικά σχολεία!
Όπως χαρακτηριστικά μου έλεγε φίλος διευθυντής σε γνωστό ιδιωτικό σχολείο των Αθηνών, αίφνης, παρατηρήθηκε εφέτος αύξηση των εγγραφών σε ιδιωτικά σχολεία από γονείς – με όχι ιδιαίτερα ανθηρά οικονομικά – οι οποίοι θεώρησαν ότι οι υπηρεσίες του δημόσιου σχολείου δεν τους καλύπτουν και επέλεξαν να στείλουν τα παιδιά τους στο ιδιωτικό.
Δηλαδή σε μία περίοδο σκληρής οικονομικής κρίσης κάποιοι γονείς που ήσαν ικανοποιημένοι από το δημόσιο σχολείο κάνουν στροφή 180 μοιρών αμφισβητώντας πλέον το επίπεδο της παρεχόμενης παιδείας και αποφασίζουν να κάνουν αιματηρές οικονομίες για να παρέχουν στα παιδιά τους ιδιωτική εκπαίδευση .
“Τα πρώτα χρόνια της κρίσης λόγω οικονομικής δυσπραγίας υπήρχαν μεγάλες διαρροές από τα ιδιωτικά σχολεία προς τα δημόσια. Όμως πλέον οι διαρροές αυτές αντισταθμίζονται καθώς παρατηρείται αντίθετο ρεύμα μετά την αίσθηση που έχει δημιουργηθεί στην ελληνική κοινωνία ότι το δημόσιο σχολείο συνεχώς υποβαθμίζεται με τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης” συνεχίζει ο διευθυντής, εκπαιδευτικός ο ίδιος.
Έτσι η μυωπική αντιμετώπιση του υπουργείου Παιδείας κατά των ιδιωτικών σχολείων – τα οποία ο κ. Φίλης επιχείρησε να τα τιμωρήσει με φόρο πολυτελείας – αλλά και η στενή συνδικαλιστική οπτική με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει πλέον το δημόσιο σχολείο δίνοντας περισσότερο βάρος στα αιτήματα των εκπαιδευτικών σε σχέση με τις ανάγκες των παιδιών σπρώχνει ολοένα και περισσότερους μαθητές στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Το ιδιαίτερα αρνητικό της υπόθεσης είναι ότι ολοένα περισσότεροι γονείς με οικονομικά προβλήματα αν και δεν είναι ικανοποιημένοι από το επίπεδο του δημόσιου σχολείου αισθάνονται πλέον εγκλωβισμένοι να στείλουν τα παιδιά τους στο υποβαθμισμένο, κάποιες φορές, σχολείο της περιοχής τους. Κάτι που τους προκαλεί θυμό για την κατάσταση στην Ελλάδα με τις ανισότητες της εκπαίδευσης να διευρύνονται αντί να αμβλύνονται.
Δυστυχώς η κυβέρνηση, ημιμαθής και ανίκανη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, προσπαθεί για πολιτικούς λόγους να το κρύψει όπως – όπως κάτω από το χαλί.
Αναγκάζει τους εκπαιδευτικούς να διδάσκουν μαθήματα άσχετα με την ειδικότητά τους (για να κρύψει τα κενά και να μην προχωρήσει σε νέες προσλήψεις) ενώ υποχρεώνει τους γονείς να καλύψουν με όποιο τρόπο μπορούν τις λιγότερες ώρες λειτουργίας και απασχόλησης των παιδιών τους από τα -τρόπος του λέγειν πλέον – ολοήμερα σχολεία.
Έτσι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την ώρα που θάπρεπε να ρίξουν όλο το βάρος τους στην παιδεία – το μοναδικό διαβατήριο της χώρας για την άνθηση των υπηρεσιών και την στήριξη μιας μακρόχρονης ανάπτυξης – απορρίπτουν την αριστεία υπέρ της ήσσονος προσπάθειας και των αιώνιων φοιτητών κατεβάζοντας τον πήχη της παρεχόμενης εκπαίδευσης όταν όλος ο υπόλοιπος αναπτυγμένος κόσμος τον ανεβάζει στα ύψη.
Αντ αυτού νομοθετούν την ψήφο στα 17, υπόσχονται την είσοδο στα πανεπιστήμια χωρίς πανελλήνιες και την μετατροπή κάθε εκπαιδευτικού σε βολεμένο δημόσιο υπάλληλο που θα μπορεί «αραχτός» και ατάραχος χωρίς αξιολόγηση και βελτίωση των δεξιοτήτων του ακόμη κι αν δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα να περιμένει ακίνητος και αδιάφορος τη συνταξιοδότηση. Βοήθειά μας.
Πηγή: TO BHMA
