του Άγγελου Στάγκου
Τελικά αυτή η περιβόητη «ελληνική πραγματικότητα» είναι… πραγματικά ιδιαίτερη. Αυτό εξηγεί άλλωστε σε μεγάλο βαθμό γιατί τα αλλεπάλληλα μνημόνια έχουν αποτύχει ή, τέλος πάντων, η επιτυχία τους είναι περιορισμένη, γιατί οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ κάνουν κάθε τόσο αυτοκριτική, γιατί τα αστέρια της οικονομικής επιστήμης διχογνωμούν, γιατί δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση, ενώ οι δείκτες βρίσκονται στο ναδίρ, γιατί η χώρα δεν έχει τιναχθεί στον αέρα κυριολεκτικά, αν και επικρατεί πλήρης ασυδοσία και τίποτα σχεδόν δεν λειτουργεί. Ή δεν λειτουργεί κανονικά και λογικά, στο πλαίσιο κανόνων και παράγοντας πλούτο. Ούτε το κράτος, ούτε ο ιδιωτικός τομέας, ούτε οι πολίτες, στο σύνολό τους βέβαια, αφού εξαιρέσεις πάντοτε υπάρχουν. Στο κάτω κάτω της γραφής η Ελλάδα είναι η χώρα των στρεβλώσεων και των εξαιρέσεων και όποιος αμφιβάλλει ας διαβάσει οποιονδήποτε νόμο και οποιαδήποτε διάταξη!
Πολλοί μπορεί να διαφωνούν με τη γενίκευση αυτών των συμπερασμάτων. Σε ποια άλλη χώρα όμως του κόσμου τα πανεπιστήμια έχουν μετατραπεί σε χώρους αναψυχής με αποδεκτές τις συνεχείς επιμηκύνσεις της φοίτησης, προσφέροντας ταυτόχρονα άσυλο σε «αιώνιους φοιτητές»; Σε ποια άλλη χώρα του κόσμου οι δοξασίες έχουν αντικαταστήσει την επιστήμη, τα γεγονότα, τη λογική; Πού αλλού αμφισβητούνται, ακόμη και θεσμικά, στατιστικά στοιχεία του παρελθόντος, που όλος ο υπόλοιπος κόσμος τα αποδέχεται, επειδή δεν βολεύουν μια πολιτική παράταξη και η αμφισβήτησή τους προσφέρει άλλοθι στην κυβέρνηση; Σε ποια άλλη χώρα επινοήθηκε πλειοδοτικός διαγωνισμός για τηλεοπτικές άδειες με τέτοιες θεαματικές διαδικασίες που με ανοιχτό το στόμα θαυμάζουμε τις τελευταίες ημέρες; Σε ποια άλλη χώρα εμφανίζεται ένας τύπος από το πουθενά, ισχυριζόμενος ότι διαθέτει περισσότερα δισεκατομμύρια από τους Γκέιτς, Μπάφετ και καμιά δεκαριά άλλους δισεκατομμυριούχους μαζί, με τα οποία (δισεκατομμύρια) θα πληρώσει κάποια στιγμή ολόκληρο το χρέος και την εφορία των Ελλήνων; Το καταπληκτικότερο είναι ότι γίνεται πιστευτός, κρίνοντας από τους εκατοντάδες που τρέχουν να τον ακούσουν σε διάφορες πόλεις.
Με λίγα λόγια ζούμε στη χώρα του Σώρρα και αυτό δεν προκύπτει μόνον από τα ερωτήματα που τέθηκαν προηγουμένως αλλά και από δεκάδες ή εκατοντάδες άλλα που μπορούν να αναφερθούν. Για τον αντικαπνιστικό νόμο που δεν εφαρμόζεται, την ασυδοσία στους δρόμους, τη βία που ασκούν αναρχοαυτόνομοι και την υποχωρητικότητα της πολιτείας απέναντί τους, την πλήρη αταξία στο προσφυγικό, την «κατανάλωση του Ιντερνετ» για να περνάει η ώρα, την κατάσταση στα σχολεία, τη ρύπανση του αστικού περιβάλλοντος, το άλυτο πρόβλημα των σκουπιδιών, την κατάσταση στα σχολεία και τις επιδόσεις των μαθητών. Χρόνο και χώρο να έχει κανείς να απαριθμεί… Ολα αυτά σημαίνουν ότι δεν μπορούμε να ονειρευόμαστε βελτίωση του σήμερα και ένα καλύτερο αύριο. Πολύ απλά δεν γίνεται. Ας παραδεχθούμε, λοιπόν, ότι ζούμε στη χώρα του Σώρρα και ας παρακαλέσουμε τον καλό Θεό της Ελλάδας, που καταλαβαίνει την «ελληνική πραγματικότητα», να κάνει πάλι το θαύμα Του.
Πηγή: Καθημερινή
