της Αριστοτελίας Πελώνη
Αν υπάρξει καθυστέρηση στην εκταμίευση της δόσης, θα είναι ζήτημα ημερών, όχι εβδομάδων. Το είπε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μετά τη συνάντησή του στις Βρυξέλλες με τον Πιερ Μοσκοβισί. Η αλήθεια είναι ότι η δήλωση δεν λειτουργεί καθόλου καθησυχαστικά. Οχι μόνο επειδή έγινε στο Bloomberg προφανώς για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Αλλά κυρίως επειδή θυμίζει ολόκληρο το ρεπερτόριο των δηλώσεων των καθ’ ύλην αρμοδίων κατά τη διάρκεια της πρώτης αξιολόγησης. Στην αρχή διαβεβαίωναν ότι ολοκληρωνόταν έως τα τέλη του 2015, εν συνεχεία στα μέσα Φεβρουαρίου. Κατόπιν υποτίθεται ότι θα βλέπαμε το φως το αληθινόν περίπου κατά το Ρωμαιοκαθολικό Πάσχα. Πέρασε το Ορθόδοξο Πάσχα και έφθασε το καλοκαίρι για να καταλήξουν σε συμφωνία κυβέρνηση και δανειστές και να εκταμιευθεί η πρώτη δόση. Είναι να απορεί κανείς αν πράγματι τα στελέχη της κυβέρνησης πιστεύουν αυτά που δηλώνουν ή απλώς τα λένε από κυβερνητικό πατριωτισμό για να βάλουν το λιθαράκι τους στην αλλοπρόσαλλη ψηφίδα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Σύμφωνα με αυτήν, το success story βρίσκεται προ των πυλών – αν δεν έχει ήδη ανοίξει την πόρτα. Απλώς οι πάσης φύσεως κυνικοί δεν το βλέπουν.
Το πρώτο –η επανάληψη της κυβερνητικής γραμμής– δεν στερείται πολιτικής λογικής. Η «πρώτη φορά Αριστερά» ετοιμάζεται να υποδεχθεί το πρώτο φθινόπωρο που δεν θα εισπράξει εκδηλώσεις λατρείας αλλά οργής. Το δεύτερο είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό αν όχι βαθιά προβληματικό. Υποδεικνύει ότι πολλά κυβερνητικά στελέχη και οι πέριξ στον κομματικό και κυβερνητικό μηχανισμό ζουν μέσα στις φαντασιώσεις τους. Η πραγματικότητα δεν έχει καμιά σημασία αν δεν ευθυγραμμίζεται με τις επιθυμίες τους.
Και η πραγματικότητα είναι οδυνηρή. Το πρόβλημα δεν είναι ότι «πονάει» την κυβέρνηση αλλά ότι «πονάει» τη χώρα. Οι καθυστερήσεις της δεύτερης αξιολόγησης είναι μεγάλες και καθόλου αμελητέες. Ουδείς από τους δανειστές περιμένει ουσιαστική δουλειά από την κυβέρνηση πριν από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Το χειρότερο, ουδείς πιστεύει ότι μπορεί να σημειωθεί ουσιαστική πρόοδος αν η κυβέρνηση δεν αλλάξει ριζικά ρότα· αν δεν αποφασίσει να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση των προαπαιτουμένων, χωρίς να περιμένει την… καλοσύνη της Κομισιόν. Η εμπειρία έχει δείξει ότι όταν δεν έχει μπροστά της μεγάλες αποπληρωμές δανείων δεν βιάζεται καθόλου. Και οι καθυστερήσεις είναι το τελευταίο που χρειάζεται αυτήν τη στιγμή η ελληνική οικονομία. Η ζωή έδειξε ότι όσοι βιάστηκαν, η Κύπρος, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, είδαν φως. Η σημερινή κυβέρνηση, από την άλλη, ζει τον μύθο της. Εξακολουθεί να προσπαθεί να μετατρέψει την ανταρσία σε πολιτικό κόμμα και την οργή σε πολιτική πλατφόρμα. Τετραγωνίζει, όπου μπορεί, τον κύκλο, όπως ο πρόεδρος της «Αττικό Μετρό» Γιάννης Μυλόπουλος, ο οποίος προτείνει (στην «Εφημερίδα των Συντακτών»): «Η ανάπτυξη να έρθει από τον δημόσιο τομέα, αφού, εκχωρώντας το εθνικό της χρυσωρυχείο στα χέρια εκείνων που της επιβάλλουν αυτές τις “μεταρρυθμίσεις”, χάνει και τις τελευταίες δυνατότητες αυτοδύναμης ανάπτυξης». Ομως αυτοδύναμη ανάπτυξη με δανεικά και μάλιστα από χρεοκοπημένο Δημόσιο δεν έρχεται σε όποιον πλανήτη και αν φαντασιωθεί κανείς ότι ζει.
Κάτι θα ήξεραν οι Σκύθες που, κατά τον Αμπρόουζ Μπιρς, έβγαζαν τα μάτια των κυνικών για να… τους βελτιώσουν την όραση. Η κυβέρνηση δεν βγάζει μόνο τα μάτια. Προσπαθεί να κλείσει τα αυτιά και τα στόματα. Η καθημερινή προσβολή της νοημοσύνης μοιάζει με πειραματισμό στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Προκειμένου να χειραγωγήσει τις πάσης φύσεως αντιδράσεις, επιχειρεί συλλογική λοβοτομή. Υπάρχει, άραγε, μεγαλύτερη αποθέωση του κυνισμού;
Πηγή: Καθημερινή
