του Αντώνη Καρακούση
Αν επιχειρήσει κανείς να προσεγγίσει το κυβερνητικό έργο θα διαπιστώσει ότι επικρατούν επιχειρήσεις καταστροφής παρά οτιδήποτε άλλο.
Αν εξαιρέσεις τη ζώνη των δημοσίων οικονομικών, όπου μετά πολλών βασάνων και κόπων επείσθησαν οι κυβερνώντες να εφαρμόσουν τα συμφωνηθέντα με εταίρους και δανειστές και να εξασφαλίσουν διά των φόρων και της σκληρής γενικευμένης περιστολής των δαπανών ισορροπία τρόμου, όλα τα άλλα πεδία μοιάζουν στάσιμα.
Σε όλα τα παραγωγικά υπουργεία κυριαρχούν εσωτερικές συγκρούσεις, καθυστερήσεις και αναβολές, χωρίς να καταγράφεται έστω υποτυπώδης πρόοδος.
Χαρακτηριστική η περίπτωση της Ενέργειας. Η ΔΕΗ είναι ακινητοποιημένη, παρά τα διαφημιστικά σποτ που την εμφανίζουν κινητική και δραστήρια. Ο αρμόδιος υπουργός δεν αφήνει τη διοίκησή της να δράσει έστω προληπτικά προκειμένου να αντιμετωπίσει τη διαφαινόμενη και επερχόμενη κρίση βιωσιμότητας. Για επενδύσεις βεβαίως δεν μιλάμε από την άλλοτε λοκομοτίβα της ελληνικής οικονομίας.
Η ΔΕΗ δεν κουνιέται, ο γερμανικός ΟΤΕ με τη σειρά του κοιτάζει μόνο την κερδοφορία του και αποφεύγει ακόμη και τις υπεσχημένες επενδύσεις, η συμφωνία του ΔΕΣΦΑ με την αζερική Socar κατέρρευσε και απειλείται πλέον ακόμη και η επένδυση του αγωγού ΤΑΡ. Η δε απορρόφηση των κοινοτικών πόρων λιμνάζει καθώς λόγω των περιβόητων ανακατανομών δεν υπάρχουν ώριμα προς χρηματοδότηση έργα.
Ο γεωργικός τομέας επίσης δεν έχει να αποδώσει πρωτοβουλίες και νέα έργα. Ο αρμόδιος υπουργός εξαντλείται στην αλλαγή της νομοθεσίας για τα δάση καθώς συνδέεται επαγγελματικά με αυτά και τίποτε ζωογόνο πέραν αυτού. Οι αγρότες και οι απασχολούμενοι στον πρωτογενή τομέα μετρούν μόνο φόρους και βλέπουν τις υποχρεώσεις τους να πολλαπλασιάζονται. Τα δημόσια έργα επίσης πάσχουν από την αυτή ασθένεια. Η κυβέρνηση εξαντλείται στη διανομή μικροέργων σε φίλους και κουμπάρους, αλλά πέραν αυτού ουδέν. Καμία προετοιμασία για ωρίμαση και ένταξη στους κοινοτικούς χρηματοδοτικούς μηχανισμούς νέων μεγάλων έργων. Για να μην αναφερθούμε στην Υγεία, στην Παιδεία και σε άλλους τομείς όπου επικρατούν η υποβάθμιση και η ισοπέδωση προς τα κάτω.
Και βεβαίως η κυβέρνηση καταναλώνει τον περισσότερο χρόνο της στον έλεγχο και στη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης με μόνο σκοπό την εδραίωση και επικράτηση της προπαγάνδας της. Αλλά και εδώ η στόχευση δεν είναι η δημιουργία, παρά μόνο η καταστροφή και η ανακατανομή. Οπως λέει και ένας οξυδερκής σχολιαστής, ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά δι’ ημών, ήτοι διά της κατασυκοφάντησης των μέσων ενημέρωσης και των δημοσιογράφων γενικώς και αδιακρίτως, όπως κάνουν συστηματικά οι φασίστες της Ακροδεξιάς παντού στον κόσμο.
Ωστόσο έχει κοντά ποδάρια η πολιτική της καταστροφής. Χωρίς ζώνες δημιουργίας και προόδου ο κ. Τσίπρας και η παρέα του δεν θα πάνε πολύ μακριά. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται σιγά-σιγά το κενό, αμφισβητούν και δεν έχουν πλέον ούτε έναν καλό λόγο για τους κυβερνώντες. Είναι θέμα χρόνου να τους αφήσουν μόνους και έρημους, με τους «Κολομβιανούς» που ανερυθρίαστα εκθειάζουν.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
