Κύριο Άρθρο
Μετά πολλών βασάνων, κόπων και βεβαίως απροσμέτρητων θυσιών του ελληνικού λαού η χώρα δείχνει να έχει πάρει κουτσά – στραβά ένα δρόμο. Ανηφορικό και δύσκολο είναι αλήθεια, αλλά το μόνο ικανό να αναιρέσει το βάρος της χρεοκοπίας που επήλθε σταδιακά από το 2004 και εντεύθεν για να ολοκληρωθεί το 2010 με τον αποκλεισμό της χώρας από τις διεθνείς χρηματαγορές και την αποδοχή του μνημονίου.
Παρήλασαν έκτοτε από την διακυβέρνηση της χώρας άπασες οι πολιτικές δυνάμεις του πολιτικού τόξου. Μηδεμιάς εξαιρουμένης,των αντιμνημονιακών συμπεριλαμβανομένων, αναγκάσθηκαν να αποδεχθούν το μοιραίο και να εφαρμόσουν βαριές πολιτικές δημοσιονομικής και διαρθρωτικής προσαρμογής που δεν πίστευαν και κατά καιρούς αντιμάχονταν.
Πράγμα που δηλώνει αν μη τι άλλο ότι παρά τις εύκολες ρητορείες δεν υπήρχε άλλος δρόμος.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, την οποία ωστόσο ούτε και τώρα, έπειτα από έξη ολόκληρα χρόνια παλινωδιών και απίστευτων πολιτικών υποχωρήσεων, το πολιτικό σύστημα δεν λέει να αναγνωρίσει δημόσια, αναλαμβάνοντας βεβαίως και την ευθύνη για τη συνέχεια.
Αντί της αυτονόητης αυτής καθαρής στάσης επιμένουν οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις σε παίγνια εντυπώσεων, μη αποδεχόμενες επί της ουσίας την ευθύνη και το βάρος της χρεοκοπίας.
Κακά τα ψέματα η χρεοκοπία γέννησε την κρίση και τα μνημόνια δεν ήταν άλλο παρά το αντιστάθμισμα των προσπαθειών διάσωσης.
Σύμπασα η πολιτική ηγεσία σε διάφορες φάσεις στη διάρκεια της εξαετίας ανέλαβε συγκεκριμένες δεσμεύσεις όταν αντιμετώπισε το δίλημμα μεταξύ απόλυτης καταστροφής και της όποιας επαχθούς διάσωσης.
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις και τελευταίος ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισαν την ίδια ακριβώς κατάσταση και ανέλαβαν ανάλογες υποχρεώσεις.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν μετά την τόσο πανάκριβη εκπαίδευση πήραν το μάθημά τους και αν είναι πια σε θέση να υπηρετήσουν πραγματικά την προσπάθεια εξόδου από την κρίση ή στην πρώτη στροφή θα επαναλάβουν τα ίδια μοιραία λάθη της εξαετίας;
Οι σημερινοί κυβερνώντες δεν είναι σε θέση να βεβαιώσουν ότι θα εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν έναντι οποιουδήποτε πολιτικού κόστους,όπως οι περιστάσεις απαιτούν. Αντιθέτως με τις συνεχείς παλινωδίες τους μόνο ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης δεν οικοδομούν.
Ωστόσο οφείλουν να γνωρίζουν ότι μετά όσα συνέβησαν επί των ημερών τους δεν έχουν κανένα περιθώριο υπαναχώρησης και διαφυγής.
Αν δεν ολοκληρώσουν τη δουλειά που ανέλαβαν και ξαναφέρουν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, δεν θα τους ξεπλένουν ούτε δέκα ποτάμια…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
