του Στάμου Ζούλα
Η πρόσφατη αποδοκιμασία, από τον ΣΥΡΙΖΑ, της επιχείρησης της ΕΛ.ΑΣ. για την εκκένωση κατειλημμένων κτιρίων στη Θεσσαλονίκη θέτει –ακόμη μία φορά– στα πολιτικά μας πράγματα το μείζον ζήτημα των σχέσεων κυβέρνησης – κόμματος. Διότι, φυσικά, η επιχείρηση της αστυνομίας έγινε με την εντολή ή την έγκριση του αρμόδιου υπουργού. Συνεπώς, ο κ. Τόσκας είναι ο παραλήπτης της αποδοκιμασίας του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όμως, δεν παραιτείται, ούτε καν απαντά, καλυπτόμενος, προφανώς, από τον πρωθυπουργό. Η κάλυψη, δε, αυτή παρέχεται σιωπηρώς, ωσάν να μη συνέβη τίποτε. Η σχέση κυβέρνησης – κόμματος δοκιμάσθηκε, και μάλιστα επώδυνα για τη χώρα, κατά την περίοδο των ανδρεοπαπανδρεϊκών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Τότε, όμως, οι «λύσεις» δίδονταν γρήγορα, συνήθως με τον πολιτικό αποκεφαλισμό του «ενισταμένου» και την επιβολή της άποψης του Α.Π., η οποία ήταν «κανόνας» για τα στελέχη του. Αλλωστε, οι πολιτικοί αποκεφαλισμοί λειτουργούσαν όχι μόνον προς τιμωρία των διαφωνούντων, αλλά και προς συνετισμό του συνόλου των στελεχών. Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά και πιο «περίπλοκα». Ο κ. Τσίπρας ανέλαβε την εξουσία, επικεφαλής ενός κόμματος τουλάχιστον δώδεκα «συνιστωσών». Τυχόν εγχείρημα πολιτικού αποκεφαλισμού δεν θα αφορά άτομα ούτε προσωπικές πολιτικές. Θα στρέφεται εναντίον ομάδων και ιδεολογικοπολιτικών τάσεων μέσα στο κόμμα του.
Είναι, όμως, μόνον αυτό που καθιστά τον κ. Τσίπρα διστακτικό και άβουλο, έναντι των ενδοκομματικών αντιθέσεων; Και επιπλέον, αν ο πρωθυπουργός δεν επιχειρήσει τώρα, που είναι ισχυρός και αδιαμφισβήτητος στον ΣΥΡΙΖΑ, να ομογενοποιήσει το κόμμα του, πότε θα το επιτύχει; Οταν θα απολέσει, μετεκλογικά, την πρώτη θέση Τότε, μάλλον θα είναι αργά, για τον ίδιο, πιθανότατα δε και για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Στο σημείο αυτό επικεντρώνεται και η χαώδης διαφορά του προβλήματος μεταξύ του ανδρεοπαπανδρεϊκού παρελθόντος και του τσιπρικού παρόντος. Ο Α.Π. μπορούσε να κυβερνήσει, εφαρμόζοντας μια (καλή ή κακή) πολιτική. Ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να εφαρμόσει ούτε καλή ούτε κακή πολιτική. Οι δεκαοκτώ μήνες της πρωθυπουργίας του αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει. Και τούτο δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο. Εχει άμεσες επιπτώσεις, για τη χώρα και για τον ελληνικό λαό. Η αποδοκιμασία Τόσκα, από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια παρωνυχίδα. Στο 18μηνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουμε αλλεπάλληλα περιστατικά, που υπουργοί επιχειρούν να ανατρέψουν ή να υπονομεύσουν την εφαρμογή «ουσιωδών και κεντρικών» αποφάσεων της κυβέρνησης, οι οποίες απορρέουν από τις δεσμεύσεις της έναντι των δανειστών. Με το ίδιο –ουσιαστικά– επιχείρημα της αποδοκιμασίας Τόσκα. Οτι αυτές «συνιστούν πρακτική, που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς»…
Ο επιφανής πολιτικός επιστήμονας Δημ. Αθανασόπουλος, στο βιβλίο του «Κυβέρνηση και κυβερνητικά όργανα», αναλύει εμπεριστατωμένα το θέμα των σχέσεων κυβέρνησης – κόμματος και καταλήγει στο εξής συμπέρασμα. «Το κόμμα δεν έχει θέση στην κυβέρνηση και οι επιταγές του δεν τη δεσμεύουν. Κόμμα και κυβέρνηση είναι στην πολυφωνική δημοκρατία οντότητες αντιφατικές· και δεν μπορούν να συντηρηθούν, να συμβιώσουν και να παίξουν κάθε μία τον ρόλο της, παρα μόνον όταν είναι χωρισμένες». Ας αφήσει, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας τα υψιπετή, περί συνταγματικής αναθεώρησης, και ας ασχοληθεί με την πρωθυπουργική του αγκύλωση…
Πηγή: Καθημερινή
