του Άγγελου Στάγκου
«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», λοιπόν. Το ’πε πρώτος ο Μάο, τότε που είχε θεοποιηθεί στην Κίνα και έβγαζε αποφθέγματα για να συμπληρώσει το περίφημο «κόκκινο βιβλιαράκι», το επανέλαβε γυρίζοντας από εκεί ο Αλέξης Τσίπρας, αν και γαλουχήθηκε στην ΚΝΕ, όχι στους Μαοϊκούς. Δεν αποκλείεται όμως να έριχνε κλεφτές ματιές στα τσιτάτα του «μεγάλου τιμονιέρη», όταν υπήρχε κενό ανάμεσα στις καταλήψεις…
Το πιθανότερο είναι πως ο Μάο εννοούσε ότι από την αναταραχή που προκαλεί το γκρέμισμα μιας «καθεστηκυίας τάξης» γεννιέται κάτι το καινούργιο, το νέο, το πιο προοδευτικό. Μάλλον κάτι ανάλογο εννοούσε ότι γίνεται σήμερα στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός. Οτι, δηλαδή, ο ίδιος και πιστοί του γκρεμίζουν ένα παλιό και σάπιο καθεστώς, γεγονός που προκαλεί κλυδωνισμούς, ανησυχία, διαμαρτυρίες και θόρυβο, άρα αναταραχή, δημιουργώντας μία θαυμάσια κατάσταση – ευκαιρία, για να ξεπηδήσει κάτι… το ωραίον. Δηλαδή ένας νέος κόσμος με ενέργεια, ιδανικά, υπερηφάνεια, ικανότητα και δημιουργία. Μία νέα Ελλάδα, α λα Συρανέλ, πιο απλά!
Αγνωστο αν πιστεύει αυτά που λέει ο Αλ. Τσίπρας, στο πλαίσιο μιας αυταπάτης που συνεχίζεται. Εκείνο όμως που βλέπουν και βιώνουν οι πολίτες σήμερα είναι μία «μεγάλη αναταραχή», δίχως να προκύπτει κάποια «θαυμάσια κατάσταση», το αντίθετο. Ουσιαστικά διαπιστώνουν ότι προκαλείται ένας κουρνιαχτός από τον οποίον αναδύεται φτιασιδωμένο ένα σύστημα. Σύστημα αναπαλαίωσης με νέα πρόσωπα, αλλά με προθέσεις, ιδέες και ενέργειες χειρότερες από εκείνο που υποτίθεται ότι αντικαθιστά. Ας μην ξεχνάμε τι έπαθε η Κίνα με την περιβόητη «πολιτιστική επανάσταση», αν και δεν υπάρχει σχέση με αυτό που γίνεται στην Ελλάδα σήμερα. Με χαρακτηριστικά επανάστασης εκείνη, με χαρακτηριστικά «κωλοτούμπας» που παρουσιάζεται σαν «άλμα προς τα μπρος» (και αυτό το πρόγραμμα απέτυχε οικτρά στην Κίνα) εδώ.
Αλήθεια, τι και σε ποιον τομέα προέκυψε οποιαδήποτε βελτίωση από τον Ιανουάριο του 2015 που η κυβέρνηση Συρανέλ ανέλαβε την εξουσία; Στις διαπραγματεύσεις και τις σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση, όταν ακόμη ο ηγετικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ ασκεί αυτοκριτική για να εκτονώσει την κομματική δυσαρέσκεια; Μήπως το τρίτο μνημόνιο είναι «ελαφρότερο» από τα προηγούμενα; Είδαν οι πολίτες καλυτέρευση στην καθημερινότητά τους ή ενισχύθηκε το αίσθημα ασφάλειας στην κοινωνία, όταν οι «μπαχαλάκηδες» καίνε ανενόχλητοι ένα τρόλεϊ μέρα παρά μέρα; Υπάρχουν ενδείξεις μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας στη δημόσια διοίκηση, ή γίνεται μόνο προσπάθεια άλωσής της από τα κόμματα της συγκυβέρνησης; Υπάρχει αντίληψη αξιοκρατίας στην παιδεία, ή είναι φανερή η προτίμηση στην απαξίωση της αριστείας και στην ισοπέδωση προς τα κάτω; Εδειξε η κυβέρνηση δείγματα συντονισμού και οργάνωσης στο πρόβλημα των προσφύγων ή βίωσε περίοδο χάους η χώρα για μεγάλο διάστημα, κατάσταση που συνεχίζεται; Μπορεί κάποιος να αναφέρει έναν έστω υπουργό που διακρίθηκε στον τομέα του τους τελευταίους 18 μήνες, ή κανείς δεν ξεχωρίζει από την ανεπάρκεια και την ανικανότητα; Τέλος, υπάρχει ή όχι, επικίνδυνη πολιτική δημιουργίας κράτους εν κράτει στο υπουργείο Αμυνας;
Τα ερωτήματα είναι σκόρπια και ενδεικτικά, γιατί στην πραγματικότητα η χώρα είναι στο στάδιο της πλήρους διάλυσης του παντός. Η «θαυμάσια κατάσταση» βρίσκεται στο μυαλό μόνον του πρωθυπουργού, που με το προσωπείο του «ανώτατου αξιωματούχου» επικαλέστηκε το τσιτάτο του Μάο.
Πηγή: Καθημερινή
