του Πέτρου Μακρή
Δεν είναι ούτε τυχαία, αλλά και ούτε και συμπτωματική η συμπάθεια, από το προπαγανδιστικό επιτελείο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, προς μια ανεκδιήγητη και ταραχοποιό μειοψηφία ανιστόρητων, απολιτικών και σκοπίμως λιμναζόντων, στο τέλμα της αμάθειας, εφήβων. Απώτερος στόχος αυτής της επιλογής ίσως είναι η μετεξέλιξη αυτών των νέων, σε πολιτικούς Νεογενίτσαρους ή σταλινικής και μουσολινικής κοπής Κομσομόλους και Μελανοχίτωνες. Έστω και στον 21ο αιώνα…
Αξίζει όμως μια διευκρίνιση: Αυτή ακριβώς η νεολαϊίστικη μειοψηφία δεν γεννιέται με τα παραπάνω απαξιωτικά γνωρίσματα, αλλά διαπαιδαγωγείται και διαπλάθεται, από την παλαιοημερολογίτικη «ριζοσπαστική» προπαγάνδα, στις ψευδοαριστερές αρχές: α) Της σκόπιμης και βολικής απαιδευσίας, όπως την οραματίζεται ο καθ’ ύλην αρμόδιος πρύτανης των ισόβιων φοιτητών και νυν υπουργός Παιδείας. β) Της «ήσσονος προσπαθείας». Δηλαδή ν’ απολαμβάνεις εξ υποκλοπής, ακόπως και ως προνομιούχο κομματικό παράσιτο, τις δίκαιες αμοιβές, που εξ ορισμού ταιριάζουν σε κάθε έντιμο και φιλόπονο νέο.
Στις παραπάνω θλιβερές διαπιστώσεις, ο αποκλειστικός οραματιστής αυτής της νεολαίας Αλέξης Τσίπρας, με κομπασμό απαντά, ότι αυτοί ακριβώς οι νέοι αντιπροσωπεύουν το υψηλότερο ποσοστό ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Και αφού «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη», το θείο Συριζαϊκό αγραβάτωτο βρέφος προχωρεί ακαθέκτως και στο σχέδιο για επέκταση του δικαιώματος της ψήφου και στους 17ρηδες.
Και αυτό σημαίνει: Όσο προχωρείς προς τις κάτω απολιτικές και χαβαλετζήδικες ηλικίες, τάζοντάς τους λαγούς με πετραχήλια, άλλο τόσο διαιωνίζεις το γάντζωμα-ακόμη και με ηλεκτροκολλημένα παξιμάδια- στην καρέκλα της εξουσίας. Και ας πάνε στο διάβολο τα χρηστά ήθη της εξουσίας…
Βεβαίως, το ιδεώδες θα ήταν ο μέσος απόφοιτος του σημερινού ελληνικού λυκείου να είχε διαμορφωμένη πλήρη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Όμως αυτό ακριβώς είναι εκείνο που η ΣυριζαΪκή προπαγάνδα το αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι… Και με κάθε τρόπο το ακυρώνει: Με λιγότερες ώρες διδασκαλίας. Με λιγότερους διδάσκοντες. Με το «εγκώμιο της μωρίας», (Laus stultitiae) όπως το διακωμωδούσε σε ανάλογες κοινωνικοπολιτικές εκτροπές ο Έρασμος (1469-1537).
Εδώ όμως, αξίζει να υπομνησθεί, ότι το εγκώμιο της μωρίας οι πρώτοι που το στιγμάτισαν και το απεκήρυξαν, ήταν οι κομμουνιστές του περασμένου αιώνα, όχι μόνον στον ανατολικό αλλά και στο δυτικό συνασπισμό, προτάσσοντας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, έστω και από λαοπλάνα διάθεση, το σύνθημα: «Πρώτοι στη γνώση-πρώτοι στους κοινωνικούς αγώνες!…» Όμως γιατί τέτοιος αναθεωρητικός ξεπεσμός από τους «ριζοσπάστες» μας στη σημερινή περίοδο της κερδοσκοπικής παγκοσμιοποίησης; Γιατί ο ίδιος ο επαιρόμενος ως ιερό τέρας του κομμουνισμού Γ. Κατρούγκαλος (!) παρουσιάζει και μάλιστα με κερδοσκοπικό οίστρο αυτά τα ιδεώδη; Είναι άραγε «τραμπουκισμοί» οι αποδοκιμασίες των Ηρακλειωτών προς τον «κύριο 12%» ή μήπως απόδειξη, ότι η πλειοψηφία αυτού του λαού «δεν τρώει το κουτόχορτο»;
Και τώρα λίγα λόγια για το χρέος των δυνάμεων του δημοκρατικού πολιτικού τόξου, από το οποίο, εκ των πραγμάτων και λόγω χαμαιλεοντικής πολυγλωσσίας, αυτοεξαιρείται ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Το χρέος λοιπόν για την αποτροπή ενός εκφασισμού (ερυθρού ή φαιού) της απολιτικής νεολαϊίστικης μειοψηφίας βαρύνει κατά κύριο λόγο τις παραπάνω πολιτικές αστικοδημοκρατικές δυνάμεις. Με πρώτο και κύριο μέλημα, τη σύνδεση των ηλικιών 18 έως 40 ετών, με τους αγώνες και τις κατακτήσεις όχι μόνο της 40χρονης Μεταπολίτευσης, αλλά και ολόκληρου του Μεταπολέμου. Με τη δημοσίευση και τη διανομή του υλικού αυτών των αγώνων των κατακτήσεων σ’ όλες τις γειτονιές και στις εσχατιές της ελληνικής επικράτειας.
Έτσι, θ’ αποστομωθούν τα κέντρα του Συριζαϊκού σκοταδισμού, που έχει μπολιάσει το τμήμα της απολιτικής νεολαίας με το μηδενισμό και την ασέβεια, σε εκατοντάδες προσωπικότητες. Στα έργα και τις ημέρες τους: Στην ισονομία και ισοπολιτεία ανδρών και γυναικών. Σε καινοτόμες αλλαγές του οικογενειακού δικαίου, σε γενναία αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος, υπέρ των μη προνομιούχων. Στις αγροτικές συντάξεις. Στην αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και στην παλινόστηση 65.000 πολιτικών προσφύγων. Σε εντυπωσιακό πολλαπλασιασμό των νοσοκομείων, των εκπαιδευτηρίων και των τριών βαθμίδων της δωρεάν Παιδείας. Στα ΚΑΠΗ. Στη μέριμνα για την Τρίτη Ηλικία. Στην υλοποίηση του οράματος της Μελίνας Μερκούρη με το σύνθημα: «Κάθε πόλη και δικό της δημοτικό θέατρο». Με τις αστείρευτες χορηγίες για την πολιτιστική αποκέντρωση. Με το θαρραλέο «όχι» του 1987 εναντίον του τουρκικού επεκτατισμού στο Αιγαίο. Ένα όχι, που μετατράπηκε σε μειοδοτικό «Ναι» από τα σημερινά ανδράποδα. Και ων ουκ έστι αριθμός άλλων σημαντικών προσωπικοτήτων και κατακτήσεων.
Όλα αυτά να κυκλοφορήσουν εντύπως σε όλους τους χώρους δουλειάς και συμβίωσης. Και μάλιστα σε δίπτυχη μορφή για το δημιουργικό χτες και το σκοταδιστικό, αναχρονιστικό και λαομίσητο σήμερα. Δεν απαιτούνται μυθικές δαπάνες για μια τέτοια εξόρμηση. Μόνον θέληση. Απεναντίας, η σημερινή μοιρολατρική αδράνεια δεν θ’ αργήσει να μετατρέψει τη στρατολογημένη από τον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απολιτική μειοψηφούσα νεολαία σε αποτρόπαια και τρομοκρατικά «τάγματα εφόδου».
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
