του Γιώργου Μαλούχου
«Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» έσκουζε από μικρόφωνα και ντουντούκες ο Τσίπρας όταν γυρνούσε πάνω κάτω την Ελλάδα και έχτιζε μέρα με τη μέρα τα ψέματα που τον έκαναν πρωθυπουργό. Όπως και όλα τα άλλα, ήρθε η ώρα και αυτό το ψέμα να φανεί: η περήφανη συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου έδωσε μαζί με όλα τα άλλα και τα σπίτια: οι προστασίες, δεν υπάρχουν πια…
Όμως, παρά τους φόρους, παρά τα μέτρα, παρά τις εκποιήσεις, παρά την απόλυτη και πλήρη υποταγή σε όλα όσα οι δανειστές απαίτησαν, η δόση ακόμα δεν ήρθε. Αντίθετα, ήρθαν νέες προειδοποιήσεις στις οποίες τώρα περιλαμβάνεται και εκείνη του Ντράγκι που έβαλε άγριο πάγο στην Ελληνική κυβέρνηση που πανηγύριζε για μία απόφαση της ΕΚΤ η οποία τελικά δεν ελήφθη.
Η στάση των δανειστών, ιδίως του Βερολίνου που για μία ακόμη φορά έχει επιβάλλει πλήρως τη γραμμή του, ένα και μόνον προμηνύει: ότι η κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται ήδη στην πορεία προς την έξοδο. Ότι ήταν να τους κάνει τους το έκανε. Από εδώ και πέρα, τους είναι, ουσιαστικά, παντελώς άχρηστη. Νομοθέτησε τα πάντα, αλλά δεν μπορεί να φέρει εις πέρας τίποτα. Γι αυτό και η χώρα εισέρχεται πλέον σταδιακά στο επόμενο στάδιο, το οποίο ήδη ξεκίνησε με τις προαναφερθείσες έμπρακτες, από την πλευρά των δανειστών, αμφισβητήσεις.
Η «απάντηση» που σκοπεύει να δώσει ο πρωθυπουργός σε αυτή την κατεύθυνση που ήδη έχει αρχίσει και εκδηλώνεται, φάνηκε χθες στο υπουργικό συμβούλιο – κηδεία το οποίο συγκάλεσε: θα ανοίξει ζήτημα εκλογικού νόμου και συνταγματικής αναθεώρησης.
Και μόνον το γεγονός ότι ανεβάζει αυτά τα δύο θέματα τώρα στην πολιτική ατζέντα, δείχνει ξεκάθαρα ότι βλέπει το τέλος να έρχεται γοργά.
Όμως, όλα αυτά, δεν θα του δώσουν τη σανίδα σωτηρίας που πλέον όλο και πιο αγχωμένα αναζητεί. Αλλά ούτε και το πώς πάει ή δεν πάει η Ν.Δ. θα τον βοηθήσει: η πτώση δεν θα έρθει από την αντιπολίτευση.
Θα έρθει από το βάρος της συσσωρευμένης πολιτικής απάτης που μάλιστα συνεχίζεται, αλλά και, κυρίως, από τη σαφή διαδικασία με την οποία οι δανειστές, αφού τους έκανε όλη τη δουλειά, θα του τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια.
Κι εκείνος θα σκούζει πάλι από μικρόφωνα και ντουντούκες για την… Αριστερά κοκ, μόνον που, αυτή τη φορά, δεν θα τον ακούει κανείς…
Ο άνθρωπος έπαιξε, και μάλιστα έπαιξε βρώμικα, με χαρτιά σημαδεμένα, και έχασε.
Τώρα πια, είναι απλώς θέμα (λίγου) χρόνου κι ας πιστεύουν ακόμα πολλοί ότι είναι κυρίαρχος.
Δεν είναι πια.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
