του Γιάννη Πρετεντέρη
Οφείλω να ομολογήσω ότι η Ελλάδα πρέπει να ευγνωμονεί τον Αλέξη Τσίπρα και όσους τον περιστοιχίζουν.
Κανείς πριν από αυτόν δεν κατάφερε να διαλύσει τόσο εκκωφαντικά τις συλλογικές αυταπάτες του ελληνικού λαού και να διακωμωδήσει τόσο αποτελεσματικά τους διαχρονικούς μύθους της παράταξης που εκπροσωπεί.
Την ίδια στιγμή που φροντίζει με επιμέλεια στα όρια του σαδισμού να τιμωρεί όσους τον πίστεψαν και να δικαιώνει όσους τον υποπτεύθηκαν.
Εχουν μεγάλη πλάκα, ας πούμε, τα μούτρα όσων επέλεξαν τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να απαλλαγούν από τα βάρη της διακυβέρνησης Σαμαρά (τους φόρους και κυρίως τον ΕΝΦΙΑ) ή για να διατηρήσουν το μαγαζάκι τους (όπως οι φαρμακοποιοί ή οι επαγγελματίες).
Οσων, δηλαδή, συνέπραξαν σε ένα ιστορικό ατύχημα στο όνομα μιας προσωπικής πονηριάς.
Μεγαλύτερη πλάκα όμως έχουν τα μούτρα όσων μετείχαν αυτοβούλως και αφελώς στην πολιτική ψευδαίσθηση που οδήγησε στο ατύχημα.
Οσοι πίστεψαν, δηλαδή, ότι υπάρχει «άλλος δρόμος» ευκολότερος, ότι θα μείνουν στο ευρώ χωρίς Μνημόνιο, ότι θα διαγράψουν το χρέος επειδή είναι παράνομο και επονείδιστο, ότι θα προσποιηθούμε όλοι μαζί πως η χώρα δεν χρεοκόπησε ή πως για τη χρεοκοπία της φταίει κάποιος άλλος ή πως θα πληρώσει κάποιος άλλος – «αυτός ο άλλος, αυτός ο άλλος, είναι ευεργέτης μου μεγάλος!».
Αυτές τις ανοησίες εμπορεύτηκαν. Αλλά ευτυχώς ο Τσίπρας κατάφερε να αποδείξει με τον πιο ωμό τρόπο ότι το όχημα που τον οδήγησε στην εξουσία δεν ήταν παρά μια παρανοϊκή μαζική αυθυποβολή. Ο ίδιος το αποκάλεσε «αυταπάτη» – το δεύτερο συνθετικό της λέξης είναι «απάτη»…
Ακόμη και έτσι όμως η διάλυση των μύθων που τον εκκόλαψαν αποτελεί ουσιαστική και ανεκτίμητη εθνική προσφορά.
Ο μύθος της ανιδιοτελούς Αριστεράς; Κολοκύθια τούμπανα! Υπογράφουν ό,τι τους βάλουν στο τραπέζι και ψηφίζουν ό,τι τους ζητήσουν, αρκεί να παραμείνουν στην εξουσία.
Ο μύθος της Αριστεράς που αντιστέκεται; Αστεία πράγματα! Εφαρμόζουν τις δεξιές επιλογές που ακόμη και οι πιο δεξιές κυβερνήσεις αρνήθηκαν να εφαρμόσουν. Δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα στην υποταγή τους.
Ο μύθος του «ηθικού πλεονεκτήματος» της Αριστεράς; Γελάνε κι οι κότες!
Οχι μόνο μας τρέλαναν στο ψέμα και στο παραμύθι, όχι μόνο υιοθέτησαν τις πιο φαύλες μεθόδους διακυβέρνησης, αλλά δεν υπερασπίστηκαν καν τις στοιχειώδεις αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ο πρέσβης της Βενεζουέλας χούφτωνε τα κορίτσια και ο Τσίπρας έγραφε στον Μαδούρο ότι «το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για να βλάψουν την Αριστερά».
Νομίζω ότι πιο σιχαμερή διατύπωση δεν έχω διαβάσει στη ζωή μου. Διέσυραν τα κορίτσια αλλά από «πολιτική ωριμότητα» σιωπούν για να μην το πάρουν χαμπάρι οι εφημερίδες και πάθει ζημιά η Αριστερά – αυτό κι αν είναι «ηθικό πλεονέκτημα»…
[Μετά μάλιστα τις απέλυσαν!]Το «ηθικό πλεονέκτημα» αποδεικνύεται τελικά ένας χυδαίος αμοραλισμός. Δεν πειράζει αν μας πιάνουν τον κώλο, αρκεί να μην το πάρουν χαμπάρι οι εφημερίδες.
Προσέξτε: η υποκριτική αυτή λογική δεν είναι περιστασιακή. Είναι δομική της διακυβέρνησης Τσίπρα. Ισχύει με τον Μαδούρο αλλά και με τον Σόιμπλε, τη Λαγκάρντ, τον Ολάντ και τη Μέρκελ. «Κάντε μας ό,τι θέλετε αλλά μην το φωνάζετε. Να μείνει μεταξύ μας!».
Είναι ίσως νωρίς να καταλήξουμε πώς θα αξιολογηθεί ως πρωθυπουργός ο Τσίπρας. Θα πρέπει να περιμένουμε το κλείσιμο του κύκλου και το κόστος του κλεισίματος.
Ως πολιτικός όμως και για όλους τους παραπάνω λόγους αξίζει αναγνώριση. Προσωποποιεί ένα μεγάλο βήμα προς την εθνική αυτογνωσία το οποίο θα επιτρέψει πολύ σύντομα να γυρίσουμε τη σελίδα της κρίσης.
Και τότε να αναφωνήσουμε: «Στον Αλέξη Τσίπρα η Πατρίς ευγνωμονούσα!».
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
