του Άγγελου Στάγκου
Επιφανειακά τουλάχιστον, τα δεδομένα έχουν αλλάξει μετά το τελευταίο Γιούρογκρουπ. Η κυβέρνηση προσαρμόστηκε απόλυτα στις οδηγίες και τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων δανειστών, εκείνοι εκτιμούν ότι θα έχουν την ησυχία τους με τον Αλ. Τσίπρα και την κυβέρνηση Συριζανέλ για το αμέσως επόμενο διάστημα, οπότε του πρόσφεραν στα «συμπεράσματα» φραστικές διατυπώσεις για να μπορεί να θριαμβολογεί στο εσωτερικό της χώρας. Επί της ουσίας, φυσικά, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και γεγονός παραμένει η επιβάρυνση των πολιτών (ειδικά της μεσαίας τάξης) με πρόσθετα βάρη και για έναν περίεργο λόγο τα κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως η Ν.Δ., φαίνεται να κυριεύονται από κάποια αμηχανία. Σα να μην περίμεναν τη στάση των Ευρωπαίων και την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Τυπικά η αξιολόγηση δεν έχει τελειώσει και αυτό αναμένεται να γίνει στο Γιούρογκρουπ της 24ης Μαΐου, όπου δεν είναι ξεκάθαρο αυτή τη στιγμή πώς θα συμπεριφερθεί τελικά το ΔΝΤ που έχει κρατήσει αποστάσεις από την επικείμενη συμφωνία. Εκείνο που διαφαίνεται, πάντως, είναι ότι οι διαθέσεις απέναντί του διακρίνονται από αντιφατικότητα. Από τη μία πλευρά το θέλουν να παραμείνει στις διαδικασίες, αφού άλλωστε μερικά κοινοβούλια έχουν λάβει αποφάσεις με αυτή την προϋπόθεση. Από την άλλη πλευρά, όμως, το θεωρούν «μπελά» στον καθορισμό της στάσης τους με πολιτικά κριτήρια, ή στην επιμονή του για «κούρεμα», ή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Η πρόταση Ρέγκλινγκ να αναλάβει ο ΕSΜ μέρος του ελληνικού χρέους προς το ΔΝΤ είναι ενδεικτική. Το πιθανότερο είναι ότι θα υπάρξει κάποιος συμβιβασμός και σε αυτό και το ΔΝΤ θα παραμείνει ενεργό στη συνέχεια.
Ο,τι βλέπουμε σήμερα ξεκίνησε πριν από μερικούς μήνες σε συναντήσεις του πρωθυπουργού με την Αγκελα Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ που σηματοδότησαν και την παύση της επιθετικής ρητορικής του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Προφανώς, ο Αλ. Τσίπρας έδωσε τις αναγκαίες υποσχέσεις περί αποδοχής του «πακέτου» σε συνδυασμό με ταχεία ένταξη της κυβέρνησης και των κομμάτων που την αποτελούν στο «σύστημα», κάτι που είναι ήδη εμφανές και εκείνοι με τη σειρά τους έκριναν ότι μόνο με αυτούς θα μπορούσαν να περάσουν νομοθετικά τα σκληρά μέτρα και θα είχαν το κεφάλι τους ήσυχο για ένα διάστημα. Φρόντισαν μάλιστα να εξασφαλίσουν την υλοποίηση των μέτρων με τον αυτόματο μηχανισμό περικοπών των δαπανών, αν τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα, όπως και να κερδίσουν χρόνο για την περαιτέρω ρύθμιση του χρέους. Επισημαίνεται, πάντως, ότι τα δάνεια από τους Ευρωπαίους δεν επιβαρύνουν την ελληνική οικονομία ώς το 2022, που τελειώνει η περίοδος χάριτος. Μετά βεβαίως το σκηνικό αλλάζει, αλλά μέχρι τότε υπάρχει χρόνος… Αν όντως οι «εγκέφαλοι» των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν περίμεναν αυτές τις εξελίξεις, κακό του κεφαλιού τους, καθώς η πορεία των πραγμάτων ήταν εμφανής. Επί της ουσίας, για την οικονομία δεν αλλάζουν πολλά, αλλά σίγουρα η κυβέρνηση παίρνει μία πολιτική ανάσα 12-18 μηνών, όπως και οι Ευρωπαίοι με το ελληνικό πρόβλημα. Για να υπάρξει πραγματική ανάσα, θα πρέπει να αλλάξει ριζικά νοοτροπία και να ανεβάσει θεαματικά τις επιδόσεις της η κυβέρνηση και οι υπουργοί της, αλλά αυτό μοιάζει με θαύμα. Η εξουσία την ενδιαφέρει, η εδραίωση του καθεστώτος της και το νταλαβέρι με παλιούς και νέους οικονομικούς παράγοντες. Προς το παρόν, ενεργοποιεί το μεγαλύτερό της όπλο, την επικοινωνιακή πολιτική και τη μυθολογία, όπου είναι πραγματικά άφθαστη. Ελπίζει επίσης ότι το νέο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, στο οποίο θα συμμετέχουν και ξένοι, θα προωθήσει κάποιες αποκρατικοποιήσεις και μετά έχει ο Θεός… Δεν αποκλείεται ωστόσο -και μακάρι- ο χρόνος που κερδήθηκε να ωφελήσει και την αντιπολίτευση.
Πηγή: Καθημερινή
