του Γιώργου Παπαϊωάννου
Εξι χρόνια τώρα μέσα στην κρίση έχουμε διαρκείς αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις μεταξύ των κομμάτων που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα και ελάχιστη δράση για να αλλάξει η δομή του κράτους και της οικονομίας ώστε να επιστρέψουμε σε αναπτυξιακούς ρυθμούς. Ολα αυτά τα χρόνια η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να κοιτάξει κατάματα την πραγματικότητα και να αποδεχθεί τα προβλήματα της χώρας είχε ως αποτέλεσμα οι πολίτες να χάσουν τον προσανατολισμό τους και να επικρατήσουν οι λαϊκιστές με τις απλουστευτικές απαντήσεις: Να διώξουμε το ΔΝΤ, να καταργήσουμε τα μνημόνια, να «κουρέψουμε» το χρέος και όλα θα πάνε καλά. Ετσι, ενώ Ιρλανδία, Πορτογαλία και Κύπρος που μπήκαν αργότερα από εμάς σε πρόγραμμα έχουν ήδη απαλλαγεί από τα μνημόνια, εμείς έχουμε υπογράψει τρία και οδεύουμε προς το τέταρτο.
Βεβαίως θα ήταν πολύ δύσκολο το πολιτικό σύστημα και τα πρόσωπα που ευθύνονται για την κρίση να κατηγορήσουν τον εαυτό τους. Ηταν και είναι πιο εύκολο να ρίξουν τις ευθύνες σε τρίτους. Επικράτησε λοιπόν η άποψη ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση και αρκεί να τα καταργήσουμε για να βγούμε από αυτήν. Λάθος, η κρίση έφερε τα μνημόνια. Διότι η κρίση δημιουργήθηκε όταν οι αγορές σταμάτησαν να δανείζουν το σπάταλο κράτος για να χρηματοδοτεί τα ελλείμματα που δημιουργούσε. Με τα μνημόνια η χώρα μπόρεσε να δανειστεί και να αποφύγει την πτώχευση και τις συνέπειές της. Σαφώς και τα χρήματα που πήρε από τους διεθνείς οργανισμούς (ΔΝΤ, ΕΕ κ.τ.λ.) πήγαν για την αποπληρωμή ομολόγων που κατείχαν ξένες τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και επενδυτικά κεφάλαια και τα οποία έληγαν. Δεν υπήρχε όμως άλλος τρόπος να αποφύγουμε την πτώχευση.
Τα μνημόνια δεν είναι τίποτε άλλο από τους όρους με τους οποίους οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ μάς δάνεισαν. Και μοναδικός στόχος των όρων είναι να σταματήσει το Δημόσιο να παράγει ελλείμματα, δηλαδή να ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει, και παράλληλα η χώρα να υλοποιήσει τις αλλαγές στη δομή του κράτους και της οικονομίας ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστική. Να προσελκύσει επενδύσεις που θα την επαναφέρουν σε αναπτυξιακούς ρυθμούς. Διότι μόνο έτσι το Δημόσιο θα μπορέσει να έχει περισσότερα έσοδα και η κυβέρνηση να προχωρήσει στη χαλάρωση της λιτότητας.
Ούτε το «κούρεμα» του χρέους (όπως έχει επικρατήσει να λέγεται) θα συμβάλει στην ανάκαμψη της οικονομίας. Το χρέος χάρη στην αναδιάρθρωση που έγινε το 2012 με το PSI έχει σημασία μετά το 2022. Ως τότε η ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας δεν πρόκειται να επηρεαστεί από την ελάφρυνσή του.
Αυτό που κάνει η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι να συντηρεί αυτούς τους παραπάνω μύθους με στόχο να περισώσει ό,τι μπορεί από την εκλογική της πελατεία. Με τον τρόπο όμως αυτόν επιβάλλει στη χώρα βαρύτερη λιτότητα. Διότι, αντί να συνεννοηθεί με τα υπόλοιπα κόμματα και να προχωρήσουν από κοινού στην αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, τον διατηρεί αμετάβλητο αυξάνοντας τη φορολογία, την οποία επωμίζεται κατά κύριο λόγο ο ιδιωτικός τομέας, που είναι ο μόνος που μπορεί να φέρει την ανάκαμψη.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
