του Γιώργου Παπαϊωάννου
Ηταν ακριβώς πριν από έναν χρόνο, όταν έγινε το περίφημο Eurogroup στη Ρίγα της Λετονίας, όπου οι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών δεν άντεξαν άλλο τις θεωρίες του Γιάνη Βαρουφάκη και εξερράγησαν, κατηγορώντας τον για ανεύθυνους χειρισμούς, χάσιμο χρόνου και ερασιτεχνισμό.
Εναν χρόνο μετά μοιάζει σαν τίποτε να μην έχει αλλάξει. Και πάλι έχουμε ανεύθυνους χειρισμούς, χάσιμο χρόνου και ερασιτεχνισμούς. Οπως τότε, έτσι και εφέτος η νέα κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα πορεύεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: βάζει κόκκινες γραμμές, κατηγορεί και καταγγέλλει το «κακό» ΔΝΤ, διαφωνεί για τους στόχους και οδηγεί τα πράγματα στα όρια. Όπως πέρυσι, έτσι και τώρα είμαστε στο παρά πέντε χωρίς να βλέπουμε φως στο τούνελ και οδηγούμαστε σε διαπραγμάτευση με την πλάτη στον τοίχο, καθώς ο χρόνος κυλάει εναντίον μας.
Για ακόμη μία φορά το Μαξίμου αρνείται εμμονικά την πραγματικότητα. «Οι πιέσεις κατά της χώρας είναι αναμενόμενο ότι θα ενταθούν όσο θα πλησιάζει η ώρα της υπογραφής της συμφωνίας» έλεγε πέρυσι τέτοια εποχή και πορευόταν ανέμελα για τη νίκη. Για άσο στο μανίκι της κυβέρνησης που θα αναγκάσει το ΔΝΤ να αλλάξει τις προβλέψεις του προς το καλύτερο μιλάει εφέτος. Λες και το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στην Ουάσιγκτον οι πιστωτές που συμφωνούσαν με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο για τη λήψη πρόσθετων μέτρων δεν γνώριζαν τις εκτιμήσεις της Eurostat που περιμένει η Ολγα Γεροβασίλη ότι θα ανατρέψουν τα δεδομένα όταν θα ανακοινωθούν την προσεχή Πέμπτη.
Για ακόμη μία φορά λοιπόν η κυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει την πραγματικότητα για να εξυπηρετήσει τους στόχους της, αντί να αλλάξει την πολιτική της για να εξυπηρετήσει την πραγματικότητα. Ωστόσο, με αυτού του είδους την προσέγγιση, οι διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές που επανεκκίνησαν την περασμένη εβδομάδα θα οδηγηθούν εκ νέου σε αδιέξοδο, καθώς η ελληνική πλευρά επιμένει ότι το δημοσιονομικό αποτέλεσμα του 2015 είναι πρωτογενές πλεόνασμα υψηλότερο του 0,2% του ΑΕΠ, ενώ το ΔΝΤ εκτιμά ότι είναι πρωτογενές έλλειμμα της τάξεως του 0,5% του ΑΕΠ. Δηλαδή βρισκόμαστε στο ίδιο ακριβώς σημείο που ήμασταν προτού φύγει η τρόικα από την Αθήνα για την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ.
Μια νέα εμπλοκή και καθυστέρηση στο κλείσιμο της αξιολόγησης μοιραία θα οδηγήσει ξανά, όπως και πέρυσι, τη χώρα σε συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας και στον κίνδυνο αθέτησης των υποχρεώσεών της, καθώς και πάλι λήγουν το καλοκαίρι ομόλογα προς την ΕΚΤ ύψους 3,5 δισ. ευρώ. Και όσο πλησιάζουμε προς την αποπληρωμή τους χωρίς να έχει κλείσει η αξιολόγηση (πέρυσι ήταν να κλείσει η πέμπτη του δεύτερου Μνημονίου, τώρα είναι η πρώτη του τρίτου Μνημονίου) ο κίνδυνος να ξαναζήσουμε το περυσινό δραματικό καλοκαίρι είναι πια εμφανής. Και αν πέρυσι αποφύγαμε το ατύχημα, τίποτε δεν μας εγγυάται ότι και εφέτος θα συμβεί το ίδιο. Η ιδέα του time out που έριξε στο τραπέζι της Συνόδου Κορυφής πέρυσι τον Ιούνιο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ίσως εφέτος να έχει ωριμάσει και να βρει περισσότερους υποστηρικτές…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
