του Πάσχου Μανδραβέλη
Είπε ενδιαφέροντα πράγματα ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης στη συνάντηση εργασίας για τη «ρητορική μίσους», που διοργάνωσε ο Συνήγορος του Πολίτη την περασμένη Τρίτη (12.4.2016).
Οσα εκστόμισε δεν ήταν ενδιαφέροντα ως προς το περιεχόμενο –είχαν τις γνωστές μεταμοντέρνες ανοησίες που κυριαρχούν στον λόγο του ΣΥΡΙΖΑ–, αλλά ήταν ενδιαφέροντα γιατί ανέδειξαν τον επικίνδυνο για τα πολιτικά δικαιώματα καμβά σκέψης. Ο κ. Κωστής Παπαϊωάννου είπε ότι «ο μισαλλόδοξος λόγος είναι “τελεστικός λόγος”. Από τη στιγμή που εκφέρεται αποτελεί πράξη».
Εδώ έχουμε τη βασική και πολύ βολική για την Αριστερά θολούρα, αλλά αντεστραμμένη. Επί πολλά χρόνια υποστήριζαν ότι βίαιες πράξεις κατά ατόμων, όπως ο προπηλακισμός πολιτικών αντιπάλων, ήταν λόγος –«συμβολική βία»– και συνεπώς δεν έπρεπε να τιμωρείται. Τώρα έχουμε λόγο (έστω απεχθή) που είναι τελεστικός και ως «πράξη» πλέον πρέπει να τιμωρείται. Ούτε ο Οργουελ δεν θα μπορούσε να το φανταστεί…
Και ποιος λόγος, ως «τελεστικός», πρέπει να τιμωρείται; Σε μια αποστροφή του λόγου του, ο κ. Παπαϊωάννου είπε ότι «βάση της ρητορικής του μίσους είναι η μνησικακία, είτε αυτή στρέφεται εναντίον του Ισλάμ, είτε έχει αντισημιτικό χαρακτήρα (…), είτε στρέφεται εναντίον της Αριστεράς, είτε εναντίον διανοουμένων». Δεν γνωρίζουμε αν στο υπουργείο Δικαιοσύνης σκέφτονται να ποινικοποιήσουν και τη μνησικακία, αλλά μόνο η Αριστερά και οι διανοούμενοι κινδυνεύουν από αυτή; Η Δεξιά δεν κινδυνεύει από τη μνησικακία των αντιπάλων της; Οι επιχειρηματίες, που «πίνουν το αίμα του λαού», είναι άτρωτοι; Καλή τη πίστει, θα πούμε πως τα ξέχασε, αλλά είπε κι άλλα που αποκαλύπτουν αυτόν τον αντιδημοκρατικό καμβά που προαναφέραμε. Είπε πως το σκίτσο του κ. Δημήτρη Χαντζόπουλου (7.4.2016) είναι «οριακό» ως προς τη ρητορική μίσους, ασχέτως αν το σκίτσο στηλίτευε τη δράση των «Αλληλέγγυων», αυτούς που εσχάτως χαρακτήρισε «υπονομευτές» ο πρωθυπουργός. Ο κ. Παπαϊωάννου δεν είπε τίποτε για τον «καθηλωμένο και στο μυαλό Σόιμπλε» ή τους Γερμανούς με ναζιστικές στολές. Τα ξέχασε κι αυτά;
Ο Γ.Γ. του υπουργείου Δικαιοσύνης θεωρεί ότι η ρητορική του μίσους μπορεί να τροφοδοτηθεί και από τη «στοχοποίηση που υπάρχει αυτόν τον καιρό –και δυστυχώς με ευθύνη πολλών–, τη στοχοποίηση των εθελοντικών δράσεων και των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που σχετίζονται με την αλληλεγγύη προς τους προσφυγικούς πληθυσμούς». Δεν ξέρουμε αν αυτό αποτελεί ευθεία βολή προς τον πρωθυπουργό –ο οποίος πρόσφατα «στοχοποίησε» κάποιες ΜΚΟ για παιγνίδια που παίζουν στα σύνορα–, αλλά τίθεται ένα ερώτημα: αν η κριτική προς κάποιους «Αλληλέγγυους» τροφοδοτεί τη ρητορική του μίσους, τότε το σύνθημα «Μπάτσοι, γουρούνια δολοφόνοι» τι ακριβώς κάνει; Μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα το μόνο περιστατικό δημόσιου λιντσαρίσματος που είχαμε ήταν ενός ειδικού φρουρού το 2012, όταν έβγαινε αμέριμνος από το μετρό. Τότε είδαμε τις φριχτές φωτογραφίες με τα ματωμένα ρούχα του κρεμασμένα από δένδρο. Αν ποινικοποιηθεί η ρητορική του μίσους ως «τελεστικός λόγος» δεν πρέπει να καθίσει στο σκαμνί η μισή Αριστερά για συνθήματα όπως «Μίσος, μίσος, μίσος ταξικό, σφαλιάρες και κλωτσιές σε κάθε αφεντικό»;
Δυστυχώς, όπως ο κ. Νίκος Παππάς χρησιμοποιεί το υπαρκτό πρόβλημα της διαπλοκής για να στήσει τη διαπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ με τα τέσσερα κανάλια, έτσι φοβόμαστε ότι και στο υπουργείο Δικαιοσύνης θέλουν να χρησιμοποιήσουν το υπαρκτό πρόβλημα της ρητορικής του μίσους για να φιμώνουν κάθε φωνή που τους ενοχλεί. Αυτό το –κατά Βαρουφάκη– τσούρμο που μας κυβερνά γίνεται κάθε μέρα πιο απειλητικό για τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Πηγή: Καθημερινή
