του Ανδρέα Δρυμιώτη*
Εχουμε την ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε μια σύγχρονη χώρα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωζώνης. Ακόμα, παρά την τελευταία κρίση που οδήγησε στη φτωχοποίηση μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού, αλλά και στην ολοκληρωτική καταστροφή της λεγόμενης μεσαίας τάξης, εξακολουθούμε να είμαστε πολύ ψηλά στην Παγκόσμια Οικονομία. Είμαστε στην 38η θέση. Αν αυτά είναι αληθινά στοιχεία, τόσο το χειρότερο. Εχω την εντύπωση ότι, στην πραγματική «ελληνική πραγματικότητα», ζούμε σε μια πολύ ξεπερασμένη εποχή, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε. Θα σας περιγράψω την πραγματική «ελληνική πραγματικότητα» με ένα πρόσφατο περιστατικό που μου έτυχε και μου έδωσε την αφορμή για το σημερινό άρθρο.
Εδώ και πολλά χρόνια διατηρώ μια θυρίδα σε ένα κατάστημα σοβαρής τράπεζας, κοντά στο σπίτι που διαμένω. Πρόσβαση στη θυρίδα έχω εγώ σαν μισθωτής και η γυναίκα μου σαν πληρεξούσιος χρήστης. Στην τελευταία επίσκεψή μου στη θυρίδα, μια ευγενέστατη υπάλληλος μου έδωσε για υπογραφή μια βεβαίωση για τα στοιχεία του μισθωτή και του πληρεξουσίου. Μέχρις εδώ καλά πάμε. Στο τέλος της βεβαίωσης υπάρχει μια σημείωση ότι οι υπόγραφες και των δύο πρέπει να βεβαιωθούν από την Αστυνομία ή ΚΕΠ! Δεν πίστευα τα μάτια μου. Ρώτησα την υπάλληλο για τη σκοπιμότητα του μέτρου, αλλά δεν ήταν σε θέση να μου απαντήσει. Επειδή επέμενα, μου έδειξε την εγκύκλιο όπου ρητά αναφέρονται τα ακόλουθα: «Επιπροσθέτως, σημειώνεται ότι τα ανωτέρω έγγραφα (“Εξουσιοδότηση Χρήσεως Θυρίδας Θησαυροφυλακίου” της Τραπέζης και τα λοιπά ιδιωτικά έγγραφα με τα οποία παραχωρείται πληρεξουσιότητα) θα πρέπει να φέρουν βέβαια χρονολογία και γνήσιο υπογραφής βεβαιωμένο από αρμόδια Δημόσια Αρχή». Δεν ξέρω τι εντύπωση σας κάνει αυτή η μικρή λεπτομέρεια, αλλά για μένα είναι τεράστιο θέμα. Οποιος εισηγήθηκε και επέβαλε αυτό το μέτρο, ανεξάρτητα από τα κίνητρά του, πρέπει να ζει σε άλλη εποχή. Συζήτησα το θέμα αυτό με πολλούς φίλους μου και μάλιστα ανθρώπους που έχουν σχέση με το τραπεζικό σύστημα. Κανένας δεν μπόρεσε να βρει την αιτιολογία, γιατί μια τράπεζα επέβαλε μια τόσο γραφειοκρατική διαδικασία για να πιστοποιήσει την πληρεξουσιότητα. Μάλιστα, ρώτησα έναν δικηγόρο που ειδικεύεται σε τραπεζικά θέματα. Η απάντησή του ήταν μονολεκτική: «Κουφό»!
Είμαι απολύτως βέβαιος ότι πιθανότατα η τράπεζα να αντιμετώπισε κάπου, κάποτε, κάποια παρατυπία στη χρήση κάποιας θυρίδας και έτσι η Νομική Υπηρεσία της κατέληξε στην πρόταση αυτή, η οποία φαντάζομαι ότι εγκρίθηκε από κάποια ανώτερη αρχή. Παρατυπίες και παρανομίες συμβαίνουν παντού και πάντοτε, σε όλες τις δραστηριότητες και σε όλες τις χώρες. Κάθε μέρα διαβάζουμε για τις πλέον απίθανες περιπτώσεις παρατυπιών. Αν για κάθε μία παρατυπία ή παρανομία που ανακαλύπτουμε θεσπίζουμε και μια διαδικασία που απλά προσθέτει γραφειοκρατία, δεν κάνουμε απολύτως τίποτε. Απλά οπισθοδρομούμε.
Αυτή η λεπτομέρεια κρύβει όμως ένα πολύ ουσιαστικό και τεράστιο θέμα. Για να καταλήξει η Νομική Υπηρεσία της τράπεζας σε αυτή την αναχρονιστική λύση, σημαίνει ότι το Νομικό Σύστημα της χώρας μας είναι τόσο απαρχαιωμένο, ώστε να μην αποδέχεται την υπογραφή ενός πελάτη της τράπεζας που γίνεται παρουσία λειτουργών της τράπεζας σαν «γνήσια» υπογραφή και απαιτείται η βεβαίωση από «αρμόδια Δημόσια Αρχή». Το οποίο μεταφράζεται ότι το ίδιο το κράτος δεν εμπιστεύεται το τραπεζικό σύστημα! Αυτό όμως είναι καταστροφή. Αν το κράτος δεν εμπιστεύεται τις τράπεζες και τους υπαλλήλους τους, γιατί να τις εμπιστευτούν οι πολίτες και να καταθέτουν εκεί τα λεφτά τους, που με τόσο κόπο απέκτησαν;
Ξέρετε ποιο είναι το άκρον άωτον της απελπισίας στην ιστορία αυτή; Οτι η βεβαίωση αυτή ισχύει μόνο για 12 μήνες και φυσικά πρέπει να επαναλαμβάνετε κάθε χρόνο. Δεν γνωρίζω πόσες θυρίδες έχει η τράπεζα σε όλη τη χώρα. Πάντως για όσες θυρίδες υπάρχουν πληρεξούσιοι, κάθε χρόνο περίπου ο διπλάσιος αριθμός ανθρώπων θα πρέπει να χάσει χρόνο και χρήμα ώστε να «βεβαιωθεί το ιδιόχειρο της υπογραφής» των.
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
Πηγή: Καθημερινή
