της Γιούλης Επτακοίλη
Τα λασπόνερα της Ειδομένης, όπου πνίγονται ελπίδες και όνειρα, είναι η μεγάλη εικόνα, αυτή που κάνει οποιαδήποτε άλλη συζήτηση πολύ πιο ασήμαντη. Ολα είναι άνευ νοήματος μπροστά στο ανθρώπινο δράμα που παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται καθημερινά εκεί.
Η Ειδομένη είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της απόλυτης απουσίας στοιχειώδους κρατικού συντονισμού και ελέγχου. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει ή ό,τι μπορεί, συνθήκες χάους δηλαδή, όπου θα βρεις συγκινητικές εκφράσεις ανθρωπιάς αλλά και εκμετάλλευση απ’ όσους στην απελπισία βλέπουν ευκαιρίες.
Ως πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα απραξίας λοιπόν, εκπέμπει πολλά μηνύματα. Και ίσως το πιο σημαντικό, για όσους παρακολουθούμε αμήχανα τις εξελίξεις, είναι ότι δεν υπάρχει σχέδιο ή, χειρότερα, δεν υπάρχει κάποιος να φτιάξει ένα σχέδιο, και ακόμη κι αν υπάρχει κάποιος ικανός να διαχειριστεί την κατάσταση, δεν θα προτιμηθεί. Γιατί άντε να πείσεις ότι εδώ και περίπου τρεις εβδομάδες που η κατάσταση έχει φτάσει σ’ αυτό το χάλι, το –όπου θέλει πανίσχυρο– κράτος δεν έχει καταφέρει να στήσει έναν μηχανισμό υποστηρικτικό στην τραγική καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων. Μεγαλύτερη ντροπή αποτελεί το επιχείρημα που έχουν αρθρώσει στελέχη της κυβέρνησης, ότι δεν πρέπει να δοθεί το μήνυμα πως η Ειδομένη έχει γίνει οργανωμένος καταυλισμός.
Αφησε το λάβαρο του ανθρωπισμού, που σε κάθε ευκαιρία ανέμιζε ως αντιπολίτευση, και σήκωσε αυτό το κυνισμού. Μια διαφορετική «θεωρία των άκρων», λοιπόν, και κανείς να μην μπορεί να σκεφτεί κάποια λύση «ισορροπημένη» μεταξύ πραγματικότητας και μηνυμάτων που δεν πρέπει να δώσουν λάθος εντυπώσεις. Τα ίδια και αλλού. Οχι μόνο στο προσφυγικό. Στην οικονομία, στο φορολογικό, στο ασφαλιστικό, στην επιλογή ανθρώπων για κρίσιμες θέσεις. Πολλές, μικρές, καινούργιες «θεωρίες των άκρων».
Οι «Δεν πληρώνω» και «θα καταργήσω τον ΕΝΦΙΑ» σκέφτονται την επιβολή φόρου σε όλες τις τραπεζικές συναλλαγές που πραγματοποιούνται μέσω των AΤΜ. Είναι αντίθετες στο μέτρο τόσο η τρόικα όσο και η Ελληνική Ενωση Τραπεζών. Οι κήρυκες της αξιοκρατίας επιλέγουν στρατηγικούς συμβούλους από το… παρεάκι της νιότης τους. Οι «το Σύνταγμα έχει γίνει κουρελόχαρτο» φέρνουν νομοσχέδια νύχτα. Οι «διαλύσατε τη μεσαία τάξη» θα αποτελειώσουν κι ό,τι έχει απομείνει, με ασήκωτα φορολογικά βάρη. Οι «να στηρίξουμε τους μη έχοντες» δεν έχουν καταφέρει να πραγματοποιήσουν ακόμη την πρώτη μηνιαία διανομή τροφίμων στους άπορους του Δήμου Αθηναίων για τη διετία 2015-16. Τα ευρωπαϊκά χρήματα που προορίζονται γι’ αυτόν τον σκοπό έχουν κολλήσει στη γραφειοκρατία μεταξύ δημόσιας διοίκησης και ΟΤΑ, αλλά… για όλα φταίει η Κομισιόν. Υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν έχουμε ακούσει από πολλές κυβερνήσεις στο παρελθόν. Επίσης, έχουμε ξαναδεί κολλητούς, κουμπάρους αλλά και απολύτως ανίκανους σε θέσεις ευθύνης.
Δεν ξέρω όμως αν ζήσαμε ποτέ τέτοια αναντιστοιχία αντιπολιτευτικού λόγου και κυβερνητικής πράξης. Τόσο μεγάλη έλλειψη προετοιμασίας, τόση άγνοια, από μια κυβέρνηση που τα πηγαίνει πάντως περίφημα στις διαπιστώσεις σε θέματα για τα οποία θα έπρεπε προ πολλού να έχει βρει λύσεις.
Πηγή: Καθημερινή
