του Νότη Παπαδόπουλου
Στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν υπηρετήσει κατά καιρούς διάφοροι «αστέρες»- κολλητοί Πρωθυπουργών που κανονικά δεν θα έπρεπε να πλησιάζουν καν στους διαδρόμους της εξουσίας πόσο μάλλον να παίζουν ρόλο στην διακυβέρνηση του τόπου.
Όμως ποτέ δεν πρέπει να έχει καταλάβει σημαντική θέση ( «ειδικός σύμβουλος στο Γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού της Γενικής Γραμματείας του Πρωθυπουργού» Εφημερίδα της Κυβερνήσεως Αρ. Φύλλου 102 ) – άνθρωπος με τέτοιο απίστευτο βιογραφικό σαν αυτό του Ν.Κ που διόριζε μόλις ο κ. Τσίπρας στο γραφείο του.
Δεν έχουμε τίποτα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, γι αυτό δημοσιεύουμε μόνο τα αρχικά του, το φαινόμενο κατακρίνουμε. Πως είναι δυνατόν ένας τύπος με ανυπαρξία τυπικών προσόντων – πέραν του να είναι αφισοκολλητής του ΣΥΡΙΖΑ και να ανήκει στο “παρεάκι” του Πρωθυπουργού – να διορίζεται στο δημόσιο ,να μπαινοβγαίνει στο Μαξίμου και να πληρώνεται 2.000 ευρώ το μήνα με χρήματα του ελληνικού λαού ενώ υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι νέοι με διδακτορικό ;
Ο Ν.Κ. είναι σύμφωνα με το βιογραφικό του – το δημοσίευσε η εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» – αδιόριστος εκπαιδευτικός- σερβιτόρος, μέλος της ΚΝΕ όταν ήταν μαθητής, ιδρυτικό μέλος της νεολαίας ΣΥΝ, αρνητής στράτευσης , μέλος του Κοινωνικού Φόρουμ και σήμερα μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού. Καταδικάστηκε και φυλακίσθηκε το 1995 για το αδίκημα της ανυποταξίας ενώ υπήρξε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές με την δημοτική κίνηση Θεσσαλονίκη-Ανοιχτή Πόλη. Στο βιογραφικό του γράφει μεταξύ άλλων ” από τα εφηβικά μου χρόνια κατάλαβα ότι άνθρωπος γίνεσαι στο συλλογικό και στους κοινωνικούς αγώνες και επίσης ,ότι η καριέρα είναι σαν τη χολέρα”.
Ο κ. Τσίπρας μπορεί να υποστηρίξει ότι, εκτός από το “παρεάκι”, άνθρωποι με το κοινωνικό προφίλ του Ν.Κ. μπορεί να είναι χρήσιμοι για έναν αριστερό πρωθυπουργό που δίνει μεγάλη σημασία στα κοινωνικά κινήματα και προσπαθεί να αφουγκραστεί- έτσι δεν το λένε ; – τις φωνές των ξεχασμένων, παραγκωνισμένων , και περιθωριακών – των «Ανέγγιχτων» – της ελληνικής κοινωνίας.
Όμως είναι πολύ ενοχλητικό μία κυβέρνηση που εκπροσωπεί όλο τον ελληνικό λαό εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν να αφορά μόνο το περιθωριακό 4 % πάνω – κάτω, που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ έως το 2010, έως την εφαρμογή των μνημονίων και την γέννηση των “αγανακτισμένων”. Τότε που στις συνιστώσες του κόμματος ανήκαν διάφοροι απίθανοι τύποι – εξωτικά πουλιά, αδέσμευτοι εναλλακτικοί, ακροαριστεροί φιλοτρομοκράτες και φευγάτοι sui generis .
Πολλοί από τους οποίους, όμως, στελέχωσαν και συνεχίζουν να στελεχώνουν την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τα γραφεία των υπουργών και προσπαθούν να ποτίσουν την ελληνική κοινωνία με τις αριστερές ιδεοληψίες τους :
ότι η αριστεία είναι ρετσινιά, ότι η βία -ιδιαίτερα όταν αφορά κοινωνικά δικαιώματα – όχι μόνο δεν καταδικάζεται αλλά αποτελεί και παράσημο αγώνα ,ότι η ιδιωτική εκπαίδευση είναι για τους προνομιούχους, ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες πολέμου είναι το ίδιο και το αυτό και πως όλοι έχουν μια θέση στην ελληνική κοινωνία, ότι οι τρομοκράτες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πολιτικοί κρατούμενοι, ότι τα κανάλια είναι ιδιοκτησία του δημοσίου και άρα οι καναλάρχες θα πρέπει να επιλέγονται από την κυβέρνηση, ότι οι δημοσιογράφοι καταχρώνται την ελευθερία τους και θά ‘πρεπε να ελέγχονται ώστε να υποστηρίζουν το κυβερνητικό έργο, ότι τα κρατικά μονοπώλια είναι περιουσία του λαού και είναι παράνομο να ιδιωτικοποιηθούν ,ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν πρέπει να ανταγωνίζονται τα ξένα αλλά θα πρέπει να κλειστούν στον εαυτό τους μη… μολυνθούν, ότι οι περιθωριακοί έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους άλλους πολίτες , ότι η φιλοδοξία είναι αρρώστια του καπιταλισμού και ότι της μόδας είναι τα πουκάμισα έξω και τα κοστούμια δίχως γραβάτες…
Κι αυτό θα είναι ότι πιο επικίνδυνο και πολιτικά διαβρωτικό θα αφήσει πίσω του όταν φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ .
Πως ότι αριστερίστικο, δήθεν επαναστατικό και κατ’ όνομα αντισυμβατικό μας κατέβει στο κεφάλι είναι προοδευτικό και πολιτικά πιασιάρικο- τρομάρα μας.
Πως μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή σου ακόμη κι αν έχεις δεν δουλέψεις σκληρά για τίποτα – αρκεί να πουλάς φούμαρα σε ωραίο περιτύλιγμα και να διεκδικείς μερίδιο απ’ όσα έφτιαξαν οι άλλοι .
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
