της Δήμητρας Κρουστάλλη
Το παρασκήνιο της αντισυνταγματικής μεθόδευσης, η στοχοποίηση καναλιών και αντιπολίτευσης, ο ρόλος των καραμανλικών και του Προεδρικού Μεγάρου
«Ηταν μια από τις βασικές προεκλογικές μας δεσμεύσεις» είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή μιλώντας για την αδειοδότηση των καναλιών εθνικής εμβέλειας, σαν να ήταν ειδικά η συγκεκριμένη δέσμευση, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, η απόδειξη από την οποία θα κρινόταν η πολιτική συνέπεια της κυβέρνησής του. Θα μπορούσε να είναι και έτσι, αν η μεθόδευση που επιχειρήθηκε επί μήνες δεν ήταν τόσο χοντροκομμένη που ούτε ως αντιπερισπασμός απέναντι στις κοινωνικές αντιδράσεις δεν λειτούργησε. Ο Πρωθυπουργός, με μόνο σύμμαχο τον Πάνο Καμμένο, υπερασπίστηκε τις αλλαγές της τροπολογίας Παππά, πολώνοντας το κλίμα με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία έθεσαν ζήτημα αντισυνταγματικότητας αλλά και ουσίας, ότι δηλαδή η κυβέρνηση επιχειρεί να ελέγξει και όχι να ρυθμίσει το τηλεοπτικό τοπίο, δημιουργώντας τη δική της διαπλοκή.
Ο περιορισμός των τηλεοπτικών αδειών σε τέσσερις έγινε με τροπολογία που κατατέθηκε στην Κύρωση Συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Λευκορωσίας, «οφθαλμοφανώς εκπρόθεσμη και παντελώς άσχετη» με το περιεχόμενο της Συμφωνίας, όπως κατήγγειλε η αντιπολίτευση. Η τροπολογία, έπειτα από σκληρή κοινοβουλευτική αντιπαράθεση, ψηφίστηκε από 154 βουλευτές. Είναι αμφίβολο ωστόσο αν θα εφαρμοστεί το νέο καθεστώς αδειοδότησης και αν θα κλείσουν κανάλια επειδή είναι τόσο πρόδηλη η αντισυνταγματικότητα της διαδικασίας ώστε θεωρείται βέβαιο ότι θα υπάρξουν προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας αλλά και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Στρασβούργο καθώς παραβιάζονται δικαιώματα, όπως αυτά της οικονομικής ελευθερίας, της ελευθερίας κινήσεως υπηρεσιών, της πολυφωνίας.
Ο «πόλεμος στη διαπλοκή»
Η ψήφιση της τροπολογίας ήταν η τελευταία πράξη μιας σειράς εξαγγελιών για πόλεμο «κατά της διαπλοκής», «των μιντιαρχών» και για «θέσπιση κανόνων στο καθεστώς ανομίας που επί 25 χρόνια έχτισαν ΝΔ – ΠαΣοΚ». Οι επιθέσεις έπαψαν να είναι ρητορικές και άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά στις 28 Μαΐου 2015. Εκείνη την ημέρα ο κ. Παππάς δήλωσε στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας που συζητούσε για την ΕΡΤ και την τοποθέτηση της νέας της διοίκησης ότι ως τις 15 Ιουνίου θα κατατεθεί το νομοσχέδιο για την προκήρυξη πλειοδοτικού διαγωνισμού σχετικά με την εκχώρηση των αδειών λειτουργίας των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών αδειών. Ο υπουργός Επικρατείας προανήγγειλε ότι θα προβλέπονται τρεις ή τέσσερις άδειες τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας επειδή, όπως είπε, οι σταθμοί είναι ζημιογόνοι και η διαφημιστική αγορά έχει συρρικνωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε μελέτη για τον αριθμό των αδειών. Ο κ. Παππάς δεν κατέθεσε νομοσχέδιο στις 15 Ιουνίου αλλά τον Οκτώβριο και η καθυστέρηση δεν οφείλεται στο ταραγμένο κλίμα του καλοκαιριού ούτε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Ο υπουργός Επικρατείας είχε στηριχθεί στον νόμο Ρουσόπουλου για να φτιάξει τον δικό του νόμο, μόνο που εκείνος ο νόμος αφορούσε την αναλογική, όχι την ψηφιακή τηλεόραση. Οταν ο υπουργός Επικρατείας αντιλήφθηκε το σφάλμα έσπευσε να προσαρμόσει τον νόμο και γι’ αυτό χρειάστηκε τους επιπλέον μήνες. Παρότι ο κ. Παππάς κάνει συχνές αναφορές στην περίοδο Καραμανλή, ο νόμος για τον βασικό μέτοχο και ο δικός του νόμος έχουν σημαντικές διαφορές. Ο βασικός μέτοχος προέβλεπε διαδικασία αδειοδότησης αλλά έθετε κυρίαρχα ποιοτικά και όχι οικονομικά κριτήρια – όπως ο νόμος Παππά που πάει να κλείσει δημοσιονομικές τρύπες αναμένοντας έσοδα 350 εκατ. ευρώ(!) από τις άδειες -, χτυπούσε τη λειτουργία των ΜΜΕ και όχι την ιδιοκτησία τους, έθετε ασυμβίβαστα στον χώρο των έργων και όχι των media, δεν συνέχεε τις έννοιες της βιώσιμης και της ζημιογόνου επιχείρησης. Μέχρι στιγμής κανένα κανάλι δεν έχει ζητήσει να ενταχθεί στο πτωχευτικό άρθρο 99 και όλα εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις τους, έστω και σε καθεστώς ρυθμίσεων. Επιπλέον, όλα λειτουργούν με προσωρινές άδειες, άρα το τοπίο δεν είναι άναρχο.
Μάλιστα δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής απουσίαζε από την ψηφοφορία για τις τηλεοπτικές άδειες. Ομοίως και ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο οποίος με επιστολή του γνωστοποίησε ότι θα ψήφιζε «όχι» – η δήλωση αυτή δεν προσμετράται στο αποτέλεσμα, παρότι την Πέμπτη έμεινε πολλές ώρες στη Βουλή και κάποια στιγμή προήδρευσε στη διαδικασία. Πρόκειται για δύο πρόσωπα που το όνομά τους αναμείχθηκε στο παρασκήνιο των προηγούμενων μηνών, μολονότι για τον κ. Καραμανλή υπάρχουν μόνο ανεπιβεβαίωτες εικασίες. Η «Αυγή» πάντως πανηγύριζε για την «ηχηρή απουσία Καραμανλή».
Τον Οκτώβριο, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τις τηλεοπτικές άδειες στην Ολομέλεια της Βουλής, ο κ. Παππάς κατέθεσε νομοτεχνική βελτίωση με την οποία κατήργησε τη διάταξη του νόμου που επέτρεπε να δίνονται παρατάσεις στις θητείες των μελών του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) και στην ουσία προχώρησε στο «ξήλωμα» των μελών του. Ο πολιτικός στόχος ήταν να αποχωρήσει η αντιπρόεδρος και εκτελούσα χρέη προέδρου Λίνα Αλεξίου, μητέρα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που είχε φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ και είχε ενταχθεί στη ΛΑΕ με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
