του Άγγελου Στάγκου
Κάποιοι χαρακτηρίζουν την κατάσταση -αυτά που συμβαίνουν μαζί με αυτά που έρχονται- στην Ελλάδα «τέλεια καταιγίδα». Πιο λαϊκά θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει επέλθει «η πλήρης διάλυση του παντός». Και αν θέλουμε να εμφανιστούμε σχετικά αισιόδοξοι, ελπίζοντας ότι τα πράγματα είναι ακόμη αναστρέψιμα, πολύ σύντομα δεν θα είναι… Η κατάρρευση επιταχύνεται και οι ενδείξεις πολλαπλασιάζονται σε όλους σχεδόν τους τομείς. Η πρόσφατη ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων με την οποία επιχειρήθηκε ευθεία πολιτική παρέμβαση (κατά δική τους ομολογία μάλιστα), οι συνεχείς αντιδράσεις σε βαθμό ανταρσίας τοπικών παραγόντων και κοινωνιών με αποκορύφωμα αυτήν της Κω, σαν η χώρα να είναι συνομοσπονδιακό κράτος, τα μπλόκα των αγροτών που όχι μόνο παρεμποδίζουν την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και αγαθών, αλλά κλείνουν ουσιαστικά και τα σύνορα (άρα δεν πρέπει να φοβόμαστε μήπως τα κλείσουν οι Ευρωπαίοι για να απομονώσουν τη χώρα) και το «κερασάκι στην τούρτα» της «αυθόρμητης» κατάθεσης ως μάρτυρα του υπουργού Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, μαζί με τον εξάδελφο του πρωθυπουργού, υπέρ κατηγορουμένων του περιβόητου κινήματος «δεν πληρώνω», δείχνουν καθαρά ότι τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο σε αυτόν τον τόπο.
Αξίζει όμως ιδιαίτερη αναφορά στην απίστευτη υπόθεση της παρουσίας ως μαρτύρων υπεράσπισης του Χρ. Σπίρτζη και του πρωθυπουργικού εξαδέλφου (γενικός γραμματέας Οικονομικών Υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών η επίσημη ιδιότητά του) σε δίκη στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο 11 ατόμων που στις κινητοποιήσεις του 2009-2010 έκλεισαν τον σταθμό διοδίων Αφιδνών και κατηγορήθηκαν για «προτροπή σε βία, παρακώλυση της κυκλοφορίας, διατάραξη κοινής και οικιακής ειρήνης και φθοράς ξένης περιουσίας». Οχι μόνο γιατί δεν είχε τη δημοσιότητα που της άξιζε, αλλά και γιατί μέσω αυτής εστάλη ένα μήνυμα μεγάλης σημασίας στους πολίτες.
Το μήνυμα, με κυβερνητική σφραγίδα μάλιστα, ότι στη σημερινή Ελλάδα επιτρέπονται τα πάντα και επιτρέπεται η ασυδοσία, αρκεί να εναρμονίζεται και να βολεύει πολιτικά την κυβέρνηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία, άλλωστε, ότι οι Χρ. Σπίρτζης (που δεν γνώριζε τους κατηγορουμένους, όπως είπε) και Γ. Τσίπρας παραβρέθηκαν στη δίκη με αποστολή, ο πρώτος ως αρμόδιος υπουργός, ο δεύτερος για να σηματοδοτήσει με το επώνυμο και τη συγγένειά του, την κυβερνητική βούληση, να αθωωθούν οι κατηγορούμενοι. Μάρτυρας υπεράσπισης ήταν και ο Μαν. Γλέζος, που υποστήριξε ότι το κλείσιμο των διοδίων «ήταν εντολή λαϊκών συνελεύσεων, άρα εντολή του λαού», αλλά αυτός μιλάει πια με την ιστορία!
Βεβαίως, μετά όλη αυτή την επίσημη κινητοποίηση, οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν, αφού και ο εισαγγελέας ζήτησε την αθώωσή τους. Οπότε, κατόπιν αυτού, μπορεί ο κάθε πολίτης να είναι σίγουρος ότι έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει, ό,τι γουστάρει, ό,τι του καπνίσει, αρκεί να επικαλείται το συγκεκριμένο δεδικασμένο με ολίγη γαρνιτούρα περί λαϊκής εντολής και εύλογης αγανάκτησης κατά του κατεστημένου, των μονοπωλίων ή των αποφάσεων της όποιας κυβέρνησης. Οι νόμοι και η εφαρμογή τους είναι για τα χαρτιά, ή στην καλύτερη περίπτωση, αφορούν τους εκ πεποιθήσεως νομοταγείς, δηλαδή τους ανόητους και τους βλάκες, τους θεωρούμενους προφανώς εκ γενετής και όχι επειδή έτσι πρέπει να λειτουργεί μία δημοκρατική κοινωνία. Ωστόσο, με την έννοια αυτή ακυρώνεται και η επίκληση των νόμων από την Ολγα Γεροβασίλη προκειμένου να μην επιτραπεί η κάθοδος των αγροτών με τρακτέρ στην Αθήνα.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει εθιστεί στην πλειοψηφία της στην ασυδοσία, την έλλειψη σεβασμού στους νόμους και την ατιμωρησία. Δεν είναι καινούργιο το φαινόμενο, τώρα όμως αποκτά και επίσημη σφραγίδα. Αγνωστο τι άλλο θα ζήσουμε, αλλά προς το παρόν ζούμε όντως την πλήρη διάλυση του παντός.
Πηγή: Καθημερινή
