του Πάσχου Μανδραβέλη
Γράφαμε προ ημερών πόσο επικίνδυνη είναι η σχετικοποίηση των ατομικών δικαιωμάτων και σε τι σκοτεινές ατραπούς οδηγούν οι έκτακτες νομοθεσίες για την καταπολέμηση άνομων συμπεριφορών, όπως είναι τώρα η φοροδιαφυγή.
Σημειώναμε πως «σχετικοποιώντας, με “ζυγαριές”, τα δικαιώματα και τις ρητές συνταγματικές προβλέψεις, ξεκινά ένας κατηφορικός δρόμος που όλοι εκ της Ιστορίας γνωρίζουμε πού μπορεί να καταλήξει… Γι’ αυτό και τα ατομικά δικαιώματα πρέπει να είναι απαραβίαστα. Αν υπάρχουν “άλλες αξίες που δεν μπορεί να θυσιάζονται πάντοτε στον βωμό ενός ατομικού δικαιώματος”, τότε οι βασανισμοί υπόπτων για βομβιστικές επιθέσεις μπορούν να νομιμοποιηθούν. Τι θα βαρύνει περισσότερο στη “ζυγαριά” του κ. Παρασκευόπουλου ή ενός μελλοντικού υπουργού Δικαιοσύνης; Η σωματική ακεραιότητα ενός υπόπτου ή ο θάνατος δεκάδων σε μια πλατεία;» («Συνταγματική τάξη στο περίπου;», Καθημερινή 17.1.2016). Τα πράγματα όμως είναι χειρότερα. Ο εθνικολαϊκισμός δεν χρειάζεται αφορμές για να περιορίσει τα ατομικά δικαιώματα. Του αρκούν τα προσχήματα. Σαν αυτά που χρησιμοποιεί ο πάλαι ποτέ αγαπημένος στην Ελλάδα του αριστεροδεξιού λαϊκισμού κ. Βίκτορ Ορμπαν. Οπως διαβάζουμε, διέρρευσε κυβερνητικό σχέδιο διά του οποίου η ουγγρική κυβέρνηση επιχειρεί «συνταγματική αναθεώρηση για να δημιουργηθεί μια νέα κατηγορία κατάστασης έκτακτης ανάγκης, ονόματι “απειλή τρομοκρατίας”…
Η κυβέρνηση θα μπορεί να αναστέλλει ή να τροποποιεί νόμους με απλά διατάγματα. Ανάμεσα στις περίπου τριάντα αλλαγές που προβλέπονται είναι ο έλεγχος του Διαδικτύου, το κλείσιμο των συνόρων και απαγόρευση κυκλοφορίας». Ο βουλευτής του ακροδεξιού κυβερνώντος κόμματος, Γκέργκελι Γκουίλας, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι «είναι καθήκον της κυβέρνησης να προστατεύει τους πολίτες από την τρομοκρατία» (Guardian 25.1.2016).
Να θυμίσουμε ότι ο ακροδεξιός και αντιευρωπαϊστής Βίκτορ Ορμπαν ήταν το 2011 εικόνισμα όλων των «ευαίσθητων» ριζοσπαστών, όταν δήλωνε πάλι την «ανεξαρτησία» της χώρας του απέναντι στις πολιτικές της Ε.Ε. Ξεκίνησε την πρωθυπουργική του καριέρα διώχνοντας το ΔΝΤ και δηλώνοντας ότι «τελείωσε ο χρόνος των νεοφιλελεύθερων πειραματισμών». Διαβάζαμε τότε στον ελληνικό Τύπο για τον «πρωθυπουργό της Ουγγαρίας που βγάζει γλώσσα στο ΔΝΤ, στις τράπεζες και στην αγοραία λογική», για το «αντάρτικο των Ούγγρων στη χούντα του ΔΝΤ και της Ε.Ε.», που αποφάσισαν να μη δώσουν την τελευταία δόση των 20 δισ. ευρώ, όταν ο Ορμπαν δήλωσε ότι δεν θα συνεχίσει το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας. Ακόμη και ο κ. Αλέξης Τσίπρας έκανε τις γνωστές κοντόφθαλμες δηλώσεις του: «Η Ουγγαρία που ξεμπέρδεψε με το μνημόνιο, και μάλιστα με μια κυβέρνηση κάθε άλλο παρά αριστερή, δεν φαίνεται να έχει πάθει κάποια τραγική ζημιά» (Βήμα 20.2.2011) ή «υπάρχουν πολλές εναλλακτικές προοπτικές τις οποίες μπορεί να ψάξει κανείς. Είδα ότι οι Ούγγροι έφυγαν από το μνημόνιο και δεν χύθηκε αίμα» (Βήμα FM 4.4.2011).
Ενα χρόνο –και -6,4% πτώση του ΑΕΠ– μετά, η χώρα δεν μπορούσε να δανειστεί ούτε για λίγες εβδομάδες. Το νόμισμά της κατέρρευσε. Εισαγωγές προϊόντων δεν μπορούσαν να γίνουν. Ετσι ο περήφανος Ορμπαν έτρεξε πίσω στο ΔΝΤ για βοήθεια. Αν μας θυμίζουν κάτι όλα αυτά, καιρός είναι να αρχίσουμε να ανησυχούμε…
Πηγή: Καθημερινή
