του Ζώη Τσώλη
Αυτές τις ημέρες που ολόκληρη η χώρα βρίσκεται στην πολιτική μυλόπετρα ενόψει της έλευσης των δανειστών για την αξιολόγηση του προγράμματος που θα κριθεί από τα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης του ασφαλιστικού συστήματος, ο λόγος του καθηγητή Τάσου Γιαννίτση έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Ο κ. Γιαννίτσης, αποδιοπομπαίος τράγος του ΠαΣοΚ το 2001, δεκαπέντε χρόνια μετά λέει και πάλι την αλήθεια, θέτοντας όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά όλα τα κόμματα πρό των ευθυνών τους.
Είπε λοιπόν το βράδυ της Δευτέρας απευθυνόμενος σε όλους όσοι ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί πώς φτάσαμε στην κρίση του 2009 και πως οδηγηθήκαμε στα μνημόνια τα εξής:
* Τα αθροιστικά ελλείμματα και οι συνολικές δημόσιες δαπάνες για το ασφαλιστικό αντιπροσώπευαν 71 δισ. ευρώ ή το 83% των αθροιστικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων της περιόδου 2006-2009 (γύρω στα 80 δισ. Ευρώ), που οδήγησαν στην μεγάλη κρίση της χώρας.
* Οι ετήσιες δημόσιες δαπάνες για το ασφαλιστικό κυμαίνονταν στην τελευταία δεκαετία μεταξύ 120% και 237% των μη κρατικών πόρων (εισφορές, πρόσοδοι περιοπυσίας κλπ) του συστήματος. Το Κράτος δηλαδή δεν χρηματοδότησε απλώς το ασφαλιστικό. Για πολλά χρόνια διέθετε πόρους, που ξεπερνούσαν σημαντικά τα ετήσια έσοδα του συστήματος.
Αθροιστικά τα ελλείμματα που καλύφθηκαν από κρατική χρηματοδότηση αντιπροσώπευαν το 83% της αύξησης του δημόσιου χρέους στην περίοδο 2000-2009 και το 405% της αύξησης το δημόσιου χρέους στην περίοδο 2010-2014.
Το συμπέρασμα, είναι προφανές. Χωρίς την επίδραση αυτή η χώρα θα βρισκόταν το 2009 με το μισό δημόσιο χρέος και δεν θα είχαμε ζήσει αυτή την τραγωδία.
Κατόπιν τούτων η πρόταση του να υπάρξει μια μεγάλη «κοινωνική συμφωνία» με ευρύτερες πολιτικές συνεννοήσεις αν όχι συμμαχίες για την επίλυση του ασφαλιστικού ζητήματος είναι η μόνη ρεαλιστική οδός για να ξεπεράσουμε την κρίση.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
