του Γιάννη Κολλάτου
Γιατί οι αγρότες έχουν ξεσηκωθεί σε ολόκληρη τη χώρα και ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις άνευ προηγουμένου, δίνοντάς μάλιστα στον αγώνα τους αυτό το χαρακτήρα της τελικής μάχης για την επιβίωση; Μία πρώτη σκέψη είναι ότι τηρούν την εθιμοτυπία, αφού κάθε χρόνο τέτοια εποχή κάνουν μία επίσκεψη ολίγων ημερών στην εθνική οδό με τα τρακτέρ.. Τούτη τη φορά όμως ίσως όλοι εμείς οι υπόλοιποι να εκπλαγούμε από το μέγεθος και των χαρακτήρα των κινητοποιήσεων, παρά το γεγονός ότι το σαράκι της διάσπασης εμφιλοχωρεί και φέτος στις τάξεις τους με «γαλαζοπράσινα» και «κόκκινα τρακτέρ»…
Πέρα από τους προφανείς λόγους για τους οποίους κινητοποιούνται και οι υπόλοιπες παραγωγικές τάξεις και ιδίως οι αυτοαπασχολούμενοι, οι επιστήμονες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, δηλαδή το φορολογικό και το ασφαλιστικό, οι αγρότες από το καλοκαίρι βιώνουν έναν πρωτοφανή αποκλεισμό από τη δυνατότητα να συνεχίσουν να καλλιεργούν τα χωράφια τους.
Είναι πλέον οι μοναδικοί στην Ευρώπη των 28, που δεν έχουν ελαφρύνσεις στην ενέργεια, στο αγροτικό πετρέλαιο και το αγροτικό ρεύμα. Είναι οι μοναδικοί που πληρώνουν ΦΠ 23% στα αγροτικά εφόδια, όταν ο μέσος όρος στην ευρωζώνη είναι 6%. Είναι οι μοναδικοί που δεν έχουν αγροτική πίστη, ή και όταν μπορούν να έχουν ΑΔΑ (ανοιχτά καλλιεργητικά δάνεια) που λόγω της έλλειψης ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα δίνονται με το σταγονόμετρο, έχουν κόστος χρήματος (επιτόκιο δανεισμού) τετραπλάσιο ή πενταπλάσιο από τον μέσο όρο της ευρωζώνης …
Κυρίως όμως είναι οι μοναδικοί που ενώ υπάρχει αυτή η έλλειψη ρευστότητας λόγω των capital controls, παραμένουν απλήρωτοι, λόγω δημοσιονομικών προβλημάτων αλλά και δυσλειτουργιών του ΟΠΕΚΕΠΕ σε εθνικές (επιστροφή ειδικού φόρου πετρελαίου, από το β΄ εξάμηνο του 2013, όταν ακόμη επιδοτούνταν το πετρέλαιο σύνολο 250 εκατομ. Ευρώ) ή κοινοτικές ενισχύσεις (βιολογικά, εξισωτικές ακόμη και από το 2008!).
Μέσα σε όλα αυτά ‘εχουν να αντιμετωπίσουν με βίαιο τρόπο την απελευθέρωση αγορών και την κατάργηση του όποιου προστατευτισμού, ως συνέπεια της εφαρμογής της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, αλλά και μία σειρά από φόρους που επιβλήθηκαν στο β΄ εξάμηνο του 2015 που πλήττουν βάναυσα την πρωτογενή παραγωγή. Τέτοιες ενέργειες είναι η πλήρης απελευθέρωση της διάρκειας ζωής στο φρέσκο αγελαδινό γάλα, η επιβολή ΕΦΚ στο κρασί, η επιβολή ΦΠΑ 23% στο χοιρινό και το μοσχαρίσιο, όταν το εισαγόμενο έρχεται με 0% ΦΠΑ κατά απαίτηση των δανειστών κ.α.
Εν ολίγοις δεν θα ήταν υπερβολή να διαπιστώσουμε ότι καταγράφεται μία αίσθηση εγκατάλειψης της υπαίθρου τους τελευταίους μήνες και παραίτησης από το αγροτικό και κτηνοτροφικό επάγγελμα, παρά τον μύθο που συντηρήθηκε στα πρώτα χρόνια της κρίσης για επιστροφή στο χωριό.
Συνεπώς η έξοδος των τρακτέρ στην Εθνική οδό, προσομοιάζει με την ηρωική τελευταία έξοδο από το επάγγελμα δεκάδων χιλιάδων αγροτών, με ότι αυτό συνεπάγεται για την πραγματική οικονομία και την απασχόληση στη χώρα. Η παραγωγική ανασυγκρότηση δείχνει γράμμα κενό από τις πρακτικές της παρούσας κυβέρνησης και αυτό φαίνεται με το ασφαλιστικό και των αγροτών και των ελευθέρων επαγγελματιών.
Οι αγώνες λοιπόν των αγροτών αποτελούν το κύκνειο άσμα της πραγματικής παραγωγής της χώρας και την πλήρη ταύτιση πλέον των καταναλωτικών αναγκών μας με τις εισαγωγές…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
