του Βασίλη Νέδου
Η κυβερνητική πρόταση για τη λύση του ασφαλιστικού είναι κοντόφθαλμη. Οπως και αυτές που προηγήθηκαν. Είναι ξεπερασμένη. Ακόμη και αν παραμείνει ως έχει, δίχως την παραμικρή τροποποίηση από τους δανειστές, σε πέντε χρόνια θα χρήζει αναθεώρησης αφού αντιμετωπίζει δύο βασικά προβλήματα: Πρώτον, την οξύτατη ηλικιακή γήρανση του ελληνικού πληθυσμού. Και, δεύτερον, την προσφυγική πραγματικότητα. Για το δημογραφικό είναι, λίγο-πολύ, όλα γνωστά. Ο πληθυσμός των αυτοχθόνων φθίνει, ο μέσος όρος ηλικίας πλησιάζει πια τα 44 έτη, οι γεννήσεις είναι λιγότερες από τους θανάτους. Πρόκειται για μια εφιαλτική προοπτική, η οποία οδηγεί με βεβαιότητα προς τη δημιουργία μιας γερασμένης κοινωνίας. Προκειμένου, λοιπόν, να εξυπηρετηθούν στο εγγύς μέλλον (διότι για το μεσοπρόθεσμο και το μακροπρόθεσμο μέλλον, οι πολιτικοί ελπίζουν στη θεία παρέμβαση, καθώς -ούτως ή άλλως- δεν θα τους αφορά) οι ανάγκες των συνταξιούχων, ολόκληρος ο παραγωγικός ιστός της κοινωνίας τίθεται στην υπηρεσία ενός παρωχημένου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Είναι παρωχημένο διότι είναι καταδικασμένο να αποτύχει, βάσει των στοιχείων που υπάρχουν. Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει (και αυτός) να αγνοήσει απολύτως την πραγματικότητα που θα δημιουργήσουν τα αμέσως επόμενα χρόνια οι αφίξεις των εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων, άσχετα από τη γλυκανάλατη ρητορική στην οποία έχουν εθιστεί να χρησιμοποιούν αρκετά στελέχη της Κουμουνδούρου. Οσοι και αν απορροφηθούν από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες του ευρωπαϊκού βορρά, μοιραία, εκατοντάδες χιλιάδες θα παραμείνουν στην Ελλάδα. Αργά ή γρήγορα, οι περισσότεροι θα πρέπει να βρουν κάποια απασχόληση.
Κάποιοι θα επιχειρήσουν, άλλοι θα εργαστούν στον αγροτικό τομέα, ορισμένοι -ενδεχομένως- θα προσληφθούν. Είναι περίπου μια αναμενόμενη, αν όχι, φυσική, εξέλιξη. Συνιστά ένδειξη βαριάς ψυχικής νόσου η πεποίθηση ορισμένων ότι οι μετανάστες θα εξαφανιστούν ως διά μαγείας. Το ελληνικό κράτος αντιμετωπίζει αυτούς τους ανθρώπους, όπως τους περίπου 300.000 αλλοδαπούς που ήδη εργάζονται στον αγροτικό τομέα και δεν δίνουν ούτε ένα ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία: Ως μια μαύρη τρύπα. Η διασύνδεση ανάμεσα στην παραγωγική διαδικασία στην Ελλάδα, τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, την αύξηση της μετανάστευσης είναι έννοιες περίπου αλληλένδετες. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης μιας χώρας μοιάζει, σε σημαντικό βαθμό, με οδικό χάρτη για το μέλλον. Η διαμόρφωσή του, δίχως τον υπολογισμό παραγόντων που ήδη διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, αποτελεί εθελοντική απομάκρυνση από την πραγματικότητα.
Πηγή: Καθημερινή
