του Αντώνη Καρακούση
Η κυβερνητική πρόταση για το ασφαλιστικό είναι προφανές ότι ορίζεται από τη διαχείριση του πολιτικού κόστους.
Ο αρμόδιος υπουργός επέλεξε να παρουσιάσει ένα εμβαλωματικό σχήμα αναδιάρθρωσης του ασφαλιστικού συστήματος που μεταφέρει τα βάρη από τους υπάρχοντες συνταξιούχους σε εργοδότες, εργαζόμενους και μελλοντικούς συνταξιούχους, με την ελπίδα ότι η κυβερνητική παράταξη θα συγκρατήσει στις τάξεις της τον κύριο όγκο των 2,5 εκατομμυρίων πολιτών που απολαμβάνουν σήμερα συντάξεις.
Μια καθαρή και ορθολογική επιλογή αντιμετώπισης του προβλήματος στον παρόντα χρόνο θα προέβλεπε ευθεία περικοπή όλων των συντάξεων της τάξης του 6 – 7%.
Αντί αυτής της λύσης προτιμά να επιβαρύνει την ήδη χειμαζόμενη οικονομία με αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές της τάξης του 1,5% και να προβλέψει μειώσεις μέχρι και 30% για τους μελλοντικούς συνταξιούχους, αρχής γενομένης απ’ αυτούς που θα συνταξιοδοτηθούν από το 2016 και εντεύθεν.
Το όλο σχήμα είναι αντιπαραγωγικό και αντιασφαλιστικό, καθώς εμποδίζει την ανάκαμψη της οικονομίας και το χειρότερο υπονομεύει την αξιοπιστία του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης.
Και τούτο γιατί απλούστατα εργαζόμενοι και εργοδότες καλούνται να στηρίξουν ένα επισφαλή μηχανισμό απονομής σημαντικά χαμηλότερων συντάξεων με υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές.
Πόσοι άραγε νέοι εργαζόμενοι θα αποδεχθούν μια τόσο ετεροβαρή και προβληματική σχέση και δεν θα προτιμήσουν άλλες σχέσεις εργασίας και άλλα σχήματα ασφάλισης;
Ως γνωστόν τίποτε στην πολιτική δεν είναι χωρίς συνέπειες. Κάθε επιλογή επιδρά με τον τρόπο της.
Στην προκειμένη περίπτωση για να αποφευχθεί η πλήρης ανάληψη του πολιτικού κόστους επιλέγεται η τέλεια συνταγή για την απομυθοποίηση και εντέλει τη διάλυση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Και όλα αυτά στο όνομα υποτίθεται της διατήρησης και διάσωσης του κοινωνικού κράτους…
Τέλος όσον αφορά τους κυβερνητικούς προπαγανδιστές που αποδίδουν την κρίση του ασφαλιστικού συστήματος στις απώλειες των Ταμείων ύψους 12,5 δισ. ευρώ από το PSI οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι από το 2001 μέχρι το 2014 διατέθηκαν στα Aσφαλιστικά Tαμεία, μέσω των ετήσιων προϋπολογισμών του κράτους, 201 δισ. ευρώ (!) προκειμένου να αποδίδονται ομαλά, χωρίς προβλήματα,οι συντάξεις. Επιμένουν δηλαδή να κοιτούν το δέντρο χάνοντας το δάσος…
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια του ασφαλιστικού δυστυχώς. Τα άλλα είναι για τους εύπιστους και τους προπαγανδιστές της κακιάς ώρας…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
