του Νότη Παπαδόπουλου
To 2015 που μόλις έφυγε ήταν – χωρίς αμφιβολία – η χειρότερη χρονιά της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Παρά τον αρχικό ενθουσιασμό όσων ψηφίζουν Αριστερά για την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, η δραματική συνέχεια με τη χώρα να τρεκλίζει για μήνες στο χείλος του γκρεμού διέψευσε τις προσδοκίες κάθε σώφρονος πολίτη.
Οσα έγιναν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από την πρώτη φορά Αριστεροακροδεξιά δεν είχαν προηγούμενο.
Από την υιοθέτηση της «νιούσπικ» όπου η τρόικα μετονομάστηκε σε θεσμούς, το Μνημόνιο σε πρόγραμμα και το σβήσιμο του χρέους σε συμφωνία επιμήκυνσης, ως την άρνηση της κυβέρνησης για νέα χρηματοδότηση που οδήγησε στο πλήρες στράγγισμα και του τελευταίου ευρώ της οικονομίας (αποθεματικά Ταμείων, υπουργείων και δημοσίων οργανισμών) για να πληρωθούν οι δόσεις.
Από την αμέριμνη διαπραγμάτευση Βαρουφάκη, ο οποίος μιλούσε περισσότερο στα διεθνή μίντια παρά στους ομολόγους του, ως το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls που ανάγκασαν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους να περιμένουν ώρες στα ΑΤΜ μέσα στο λιοπύρι για τις συντάξεις τους.
Από την άρνηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να αποδεχθεί το πακέτο Γιούνκερ ως την αποδοχή από τον κ. Τσίπρα – ύστερα από ένα αλλοπρόσαλλο δημοψήφισμα που έβγαλε «Οχι» αλλά βαφτίστηκε «Ναι» – ενός πολύ σκληρότερου τρίτου Μνημονίου.
Συμπέρασμα πρώτο: αν μια κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο και δεν έχει σφυρηλατήσει ισχυρές διεθνείς συμμαχίες, είναι ανόητο να συγκρουστεί με τους ισχυρούς – θα φάει τα μούτρα της και θα ζημιώσει ακόμη περισσότερο τον λαό της.
Συμπέρασμα δεύτερο: αν ο κ. Τσίπρας δεν είχε ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου και είχε ψηφίσει τον – μοιραίο – κ. Κουβέλη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η συμφωνία για το χρέος θα είχε ήδη υπογραφεί, η χώρα θα βρισκόταν σε ανάπτυξη έχοντας δημιουργήσει πάνω από 150.000 νέες θέσεις εργασίας και ο «σοβαρός και υπεύθυνος» ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν το φαβορί για τις εκλογές του 2016 – για μια διακυβέρνηση που θα έμοιαζε με βόλτα στο πάρκο.
Συμπέρασμα τρίτο: η επιστήμη σηκώνει τα χέρια με τους Ελληνες – αδυνατούν να συμφωνήσουν ακόμη και στα αυτονόητα, βαφτίζουν εχθρούς αυτούς που τους έδωσαν το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία του κόσμου, ξοδεύουν περισσότερα χρήματα όταν οι τράπεζες είναι κλειστές με capital controls και ψηφίζουν ξανά κυβέρνηση αυτούς που παραλίγο να οδηγήσουν τη χώρα σε εθνική καταστροφή.
Καλή χρονιά και περισσότερο μυαλό στους κυβερνώντες.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
