του Νότη Παπαδόπουλου
«Για μένα το δίλημμα που τίθεται ενόψει του δεύτερου γύρου, είναι ότι οι νεοδημοκράτες θα πρέπει επιλέξουν τι Νέα Δημοκρατία θέλουν.
Θέλουν, μια νεοφιλελεύθερη Νέα δημοκρατία η οποία θα πάει στο καθαρό, δημοκρατικό και ορθολογικό ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού, το οποίο ουσιαστικά, κοινωνικά και εκλογικά πατάει σε μία οικονομική αριστοκρατία, σε μία οικονομική ελίτ;
Ή θέλουν μία Νέα Δημοκρατία η οποία θα βασίζεται στο θεμέλιο του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος που είναι η κοινωνική οικονομία της αγοράς; Μία παράταξη δηλαδή η οποία θα είναι λαϊκή και μεταρρυθμιστική, ευρωπαϊκή και πατριωτική, όπως ακριβώς το Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα;
Το δεύτερο (μέρος του διλήμματος) είναι τα χαρακτηριστικά της υποψηφιότητας του κ. Μεϊμαράκη. Πιστεύω ότι σε μία μεγάλη παράταξη χωρούν και τα δύο. Θεωρώ όμως ότι η τεχνοκρατική, ορθολογιστική, νεοφιλελεύθερη αντίληψη (σ.σ.του Κυριάκου Μητσοτάκη) μπορεί να λειτουργήσει γόνιμα, μόνο ως συνιστώσα. Δεν μπορεί να εκφράσει την κεντρική ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα μιας μεγάλης κεντροδεξιάς, η οποία θέλει να ακουμπά πάνω στην ζωντανή κοινωνία και στην υγιή αγορά».
Το απόσπασμα είναι από συνέντευξη στον «Βήμα FM» του βουλευτή της ΝΔ Ευριπίδη Στυλιανίδη – από τα πρωτοπαλίκαρα της ομάδας Καραμανλή και υποστηρικτή του Β. Μεϊμαράκη για την αρχηγία της ΝΔ – ύστερα κι από τις διαρροές του αμίλητου πρώην Πρωθυπουργού της ΝΔ ο οποίος επιχειρεί με παρασκηνιακές παρεμβάσεις να καθορίσει ακόμη και σήμερα τον νέο αρχηγό της συντηρητικής παράταξης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι, λοιπόν, νεοφιλεύθερος, ορθολογιστής, τεχνοκράτης εκπρόσωπος μιας οικονομικής αριστοκρατίας ενώ ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι λαϊκοδεξιός, ευρωπαϊστής και πατριώτης που πιστεύει στην κοινωνική οικονομία της αγοράς – όπως ο Κώστας Καραμανλής και ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης.
Ο κ. Καραμανλής αναδείχτηκε νικητής στις εκλογές του 2004 με σχεδόν πέντε ποσοστιαίες μονάδες διαφορά από το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου κι ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος της πολιτικής ζωής. Είχε ολόκληρη την Ελλάδα στα πόδια του – όπως ο θείος του το 1974 και ο Ανδρέας το 1981.
Θα μπορούσε να κάνει όσες μεταρρυθμίσεις επιθυμούσε, να βάλει σε μια τάξη τα οικονομικά της χώρας, να αλλάξει την δημόσια διοίκηση, να χαράξει μία ριζοσπαστική πορεία που όλοι οι επόμενοι θα ακολουθούσαν. Κι είχε απέναντί του αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έναν πολιτικό με κουλτούρα πολιτικής συναίνεσης με τον οποίο θα μπορούσε να συμφωνήσει σε όλα τα μεγάλα ζητήματα του τόπου – την παιδεία, την υγεία, τα εθνικά θέματα, τα θέματα ασφαλείας της χώρας,τους θεσμούς.
Ε, λοιπόν, ο κ. Καραμανλής ο νεότερος,ο εκπρόσωπος της ελληνικής εκδοχής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που πιστεύει στην κοινωνική οικονομία της αγοράς, σύμφωνα με τον κ. Στυλιανίδη, όχι μόνο δεν αξιοποίησε την μοναδική ευκαιρία που του δόθηκε για να αλλάξει την Ελλάδα και να ανοίξει καινούργιους δρόμους για το πολιτικό σύστημα αλλά ακολούθησε με κουρασμένα βήματα και με απόλυτα προβλέψιμες κινήσεις την πεπατημένη.
Έστησε ένα γαλάζιο πελατειακό κράτος και διόρισε εκατοντάδες χιλιάδες «δικά μας παιδιά» επιστρατεύοντας την…αξιοκρατική συνέντευξη (όπως ακριβώς κάνει σήμερα ο κ.Τσίπρας στα νοσοκομεία). Παράλληλα,ακολούθησε μία οικονομική πολιτική στήριξης των λίγων σε βάρος των πολλών μειώνοντας την φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων ενώ συγχρόνως από «πολιτικό γινάτι» διέλυσε όλους τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς που είχε χτίσει το ΠΑΣΟΚ.
Αποτέλεσμα: μεγάλη αύξηση των δημοσίων δαπανών και ραγδαία μείωση των φορολογικών εσόδων – τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ το χρόνο – που οδήγησε σε τεράστια μαύρη τρύπα στον προϋπολογισμό.
Ήδη το 2008 πριν ακόμη χτυπήσει την «θωρακισμένη» ελληνική οικονομία το τσουνάμι της Λίμαν Μπράδερς η χώρα βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και ο κ. Καραμανλής συνέχιζε αμέριμνα να ξοδεύει κοροϊδεύοντας για τις οικτρές επιδόσεις του τόσο τους Έλληνες όσο και τις Βρυξέλλες.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι τα έσοδα του προϋπολογισμού το 2008 ήταν 56,7 δισ. ευρώ και οι δαπάνες 71,3 δισ. ευρώ δηλαδή έλλειμμα 14,6 δισ. ευρώ (6,6% του ΑΕΠ), ενώ την επόμενη χρονιά τα έσοδα μειώθηκαν ακόμη περισσότερο στα 50,6 δισ. ευρώ και οι δαπάνες εκτοξεύτηκαν στα 84,2 δισ. ευρώ – έλλειμμα ρεκόρ όλων των εποχών 33,6 δισ. ευρώ (15,2% του ΑΕΠ)!
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά: μία επώδυνη ιστορία χρεοκοπίας από την οποία δεν έχει ξεφύγει ακόμη η χώρα αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη.
Συμπέρασμα: ο κ. Καραμανλής της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς – σύμφωνα με τον κ. Στυλιανίδη – μέσα σε πέντε χρόνια χρεοκόπησε τη χώρα και σκόρπισε στον άνεμο με σκάνδαλα, δομημένα ομόλογα, φούσκες, κουμπάρους και ψέματα όλο το τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο που του είχε εμπιστευτεί ο κόσμος
Και από τότε παραμένει βουβός και κρυπτόμενος – χωρίς να αισθανθεί ποτέ την ανάγκη να βγει και να μιλήσει για τα λάθη του,να ζητήσει μία συγγνώμη από τον ελληνικό λαό.
Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, ενόψει του δεύτερου γύρου είναι γιατί ο κόσμος της ΝΔ να πριμοδοτήσει για αρχηγό τον εκλεκτό του κ. Καραμανλή και συνεχιστή της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς κ.Μεϊμαράκη;
Αφού ο ορίτζιναλ τάκανε θάλασσα γιατί κάποιος να στηρίξει την κακή απομίμησή του και να μην δοκιμάσει κάτι καινούργιο και ελπιδοφόρο;
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
