του Πέτρου Μακρή
Εάν οι κατά συρροήν αποκαλύψεις για ομαδική, από υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης, περιφρόνηση και παράβαση του νόμου, για το πόθεν έσχες, γίνονταν σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος της Ευρώπης, γιατί όχι και του Νέου Κόσμου (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία κ.α.) ε, λοιπόν τότε, δεν θα είχαμε τις κατά μόνας παραιτήσεις, αλλά και παραίτηση σύσσωμης της κυβέρνησης και προκήρυξη νέων εκλογών.
Εδώ, σ’ αυτή τη χώρα των θαυμάτων, οι σημερινοί υπόλογοι και με την πορεία της δικαστικής έρευνας, αύριο μεθαύριο, πιθανοί υπόδικοι υπουργοί για κακουργήματα, κομπάζουν με τα γνωστά κατεψυγμένα χαμόγελα και βλακώδεις ειρωνείες, με ύφος 17 καρδιναλίων! Ενώ άλλοι υπόδικοι απειλούν με αυτοκτονίες λόγω «πολιτικής και φυσικής εξόντωσης και ανθρωποφαγίας». (Σιγά τα αίματα παιδιά…).
Το βέβαιον είναι, ότι αυτοί οι κύριοι μπαινοβγαίνουν στο κοινοβούλιο με τα δίκην ταγαριών σακίδιά τους στις ράχες τους, σα να μη συμβαίνει τίποτε. Και το χείριστο: Στις επιτροπές διαφάνειας της Βουλής, εξαιρούν, από τις επιβεβλημένες έρευνες για σκάνδαλα, το ιερόν και άβατον της Κουμουνδούρου. Ενώ ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανά πάσαν στιγμήν, φαίνεται έτοιμος, όποτε τα βλέπουν για τα του οίκου τους σκούρα οι ΠΑΝΑΛΕΞΗΔΕΣ και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, να υπογράψει το κατά κανόνα συντεταγμένο στο μέγαρο Μαξίμου Προεδρικό Διάταγμα για πρόωρη διάλυση της Βουλής.
Και είναι πλέον αυτονόητο, ότι με μια τέτοια διάλυση της Βουλής ανοίγει ο δρόμος, με τη σύντομη παραγραφή των κακουργημάτων, (20 χρόνια για τους κοινούς θνητούς-5 χρόνια για την ολιγαρχία του υπουργικού συμβουλίου), για αμνήστευση των υπόδικων, για οικονομικά κακουργήματα, υπουργών και υφυπουργών.
Ίσως για τον λόγο αυτό, οι υπόλογοι υπουργοί για παρόμοιες πράξεις και παραλείψεις, αντί να σιωπούν ευλαβώς, εκτραχύνονται σε χυδαίες αντεπιθέσεις κατά των κατηγόρων συναδέλφων τους και με αυξημένη άνεση κατά των Μέσων Ενημέρωσης, που παραβιάζουν το αμαρτωλόν άβατον της Πλατείας Κουμουνδούρου.
Αλλά δεν είναι μόνον η έλλειψη ευθιξίας, που σε πολιτισμένα κράτη οδηγεί σε παραίτηση τους επίορκους υπουργούς και υφυπουργούς. Σ’ αυτήν πρέπει να προστεθεί και η τέλεια διάλυση του κρατικού μηχανισμού, από τους ερασιτέχνες, που πειραματίζονται και μάλιστα με αυταρέσκεια «στου κασίδη το κεφάλι». Για να μη προχωρήσουμε στις πρωτοφανείς φοροεπιδρομές, που έχουν μετατρέψει την Ελλάδα, σε λατινοαμερικανικά μορφώματα «δημοκρατιών», τύπου παπα-Ντοκ (Ντυβαλιέ) και Ραφαέλ Τρουχίγιο, στην πανέμορφη Καραϊβική θάλασσα.
Στο σημείο αυτό η υπόλογη, γιατί όχι και υπόδικη κυβέρνηση, αντί να ζητήσει, πριν από την παραίτησή της, μια γενναία και αντρίκια συγνώμη, καταφεύγει στον καταγέλαστο γυναικοκαβγά, που παλιότερα έκαναν οι πλύστρες στις όχθες των ποταμιών, με αντεπιθέσεις του τύπου: «Εσείς μας κληροδοτήσατε αυτή την κατάσταση. Φταίνε τα 40 χρόνια διαπλοκής» … «που ήλθαμε εμείς οι άμωμοι και άσπιλοι σωτήρες να την αλλάξουμε», θα προσθέταμε εμείς… (εδώ έπονται παρατεταμένα χειροκροτήματα από τους …κεκράτες της ψευδοαριστεράς).
Ο Αλέξης του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου, (εκεί διέπρεψε, χωρίς αμφιβολία, με τις καταλήψεις των σκασιαρχών και κοπανατζήδων μαθητών), ο χαριέστατος λοιπόν πρωθυπουργός ή το «αριστερό αγόρι» (κατά τον Γιώργο Παπαχρήστο) στην εντελώς πρόσφατη ψηφοφορία, για τον Προϋπολογισμό δεν κατόρθωσε να κρύψει τον ασυγκράτητο εκνευρισμό του για την απομόνωσή του από το σύνολο των κομμάτων της Αντιπολίτευσης και εξετράπη στη φοβέρα, ότι ο… περιούσιος ψευδοαριστερός-ακροδεξιός ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα καθίσει στον τράχηλο των Ελλήνων μέχρι και το τελευταίο 24ωρο της τετραετίας. Και μάλιστα με χειρονομίες και απειλητικά κουνήματα δακτύλων, φτηνές και κακόγουστες απομιμήσεις των κινήσεων του αείμνηστου δημεγέρτη Ανδρέα Παπανδρέου.
Πολύ φοβάμαι ότι ο πρωθυπουργός με την αμέριστη συμπαράσταση των εξ ανάγκης και χάριν της υπαρξιακής επιβίωσής τους χειροκροτητών του άρχισε να γράφει τον επίλογο των ολέθριων γι’ αυτόν και τον τόπο μας ακροβασιών του να οδεύει νομοτελειακά προς την παραίτηση.
Και το μόνο που τελικά θ’ απομείνει σταθερό στο ναυάγιο του Τσιπραϊκού ΣΥΡΙΖΑ είναι η ενδυματολογική ξεροκεφαλιά των αγραβάτωτων αντιρρησιών του. Μια κακομοιριά, που ο θεμελιωτής του επιστημονικού σοσιαλισμού Καρλ Μαρξ την αναλύει ενδελεχώς, στο βιβλίο του «Ταξικοί αγώνες στη Γαλλία», εντάσσοντας τους αιρετικούς και περιθωριακούς «κομμουνιστές» στο «Κουρελοπρολεταριάτο» (Luben proletariat).
___________________________
Υ.Γ.:
Στο ερώτημα γιατί ο Αλ. Τσίπρας αποφεύγει «όπως ο διάβολος το λιβάνι» τη λύση της οικουμενικής κυβέρνησης, οι απαντήσεις είναι αυτονόητες:
1) Είναι εχθρός της πολυκομματικής πολυφωνίας η οποία αντιστρατεύεται την προσφιλή του αλαζονεία του ηγεμονισμού,
2) Φοβάται την απομόνωσή του από εκείνους που προτάσσουν το «εμείς» αντί του ΠΑΝΑΛΕΞΙΚΟΥ «εγώ»,
3) Όπως όλοι οι αρχομανείς κατατρύχονται από ανασφάλεια….
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
