του Θοδωρή Γεωργακόπουλου
Στους δύσκολους και σκοτεινούς καιρούς μας, υπάρχουνε κάποιες ψυχές αδούλωτες που δε σκύβουν το κεφάλι. Αν έχουν οι ψυχές κεφάλι, τέλος πάντων, καταλαβαίνετε τι εννοώ. Κάποιοι θαρραλέοι, που στέκονται αγέρωχοι μπροστά στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των μνημονίων, των ξένων κέντρων, της Μέρκελ, ενδεχομένως και των Εβραίων, και των αεροπλάνων που αφήνουνε λευκές γραμμές στους ουρανούς. Αντέχουν κι αντιστέκονται σθεναρά, κόντρα στις αντιξοότητες, τους πανίσχυρους εχθρούς, και την πραγματικότητα.
Τις προάλλες ίσως να διαβάσατε για τους αδούλουτους Κρήτες που σα Δον Κιχώτες του 21ου αιώνα επιτίθενται στις ανεμογεννήτριες των βουνών τους ή, για να είμαι πιο ακριβής, επιτίθενται στην ιδέα των ανεμογεννητριών, στην κάθε απόπειρα εγκατάστασής τους, προληπτικά.
Ή ίσως να είδατε το υπέροχο βιντεάκι με τους ανυπόταχτους εμπόρους στο πανηγύρι του Αμύνταιου, που προπηλάκισαν τους προκλητικούς εφοριακούς που τόλμησαν να έρθουν για να τους ελέγξουν και, αναπάντεχα, τους βρήκαν να κλέβουν. “Είναι ντροπή αυτό που κάνετε”, είπαν στους εφοριακούς που τους έπιασαν, εννοώντας ότι είναι ντροπή να μην τους αφήνουν στην ησυχία τους να τα παίρνουν μαύρα. “Να πάτε να ψάξετε αλλού”, τους είπαν, σε μια συναισθηματική έξαρση κοινωνικού πολιτισμού και αλληλεγγύης.
Ή πώς θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους αντιρομποτικούς αντάρτες των Τρικάλων.
Υπάρχει που λέτε ένα ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα που λέγεται CityMobil2, το οποίο κάνει πιλοτικές δοκιμές αυτόματων συστημάτων μαζικής μεταφοράς, πράγμα που στην πράξη σημαίνει ότι στέλνουν από έξι λεωφορεία-ρομπότ χωρίς οδηγό σε πέντε ευρωπαϊκές πόλεις, και δοκιμάζουν τη λειτουργία τους σε συνεργασία με τις κατά τόπους αρχές και σε πραγματικές συνθήκες για ένα εξάμηνο. Μια από τις πόλεις που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, η μόνη ελληνική, είναι τα πρωτοπόρα Τρίκαλα, στα οποία μόλις άρχισαν να γυρνάνε τα ρομποτικά λεωφορειάκια σε δύο δρομολόγια. Αν αυτό εσάς σας ακούγεται ενδιαφέρον, ίσως και καινοτόμο και πρωτότυπο, στα ακαταδούλωτα μέλη του “Μετώπου Λαού” των Τρικάλων ακούγεται σαν “κίνηση εντυπωσιασμού” που “αποπροσανατολίζει τους δημότες” και “προκαλεί αναστάστωση” και “κυκλοφοριακό κομφούζιο”. Αποφασισμένοι να σταματήσουν το λεωφορείο χωρίς οδηγό, τα αδάμαστα μέλη έγραψαν μια πύρινη ανακοίνωση που προειδοποιεί ότι “η αγανάκτηση και η οργή των δημοτών έχει χτυπήσει κόκκινο” και ότι “πολύ σύντομα η ίδια η οργή των Τρικαλινών θα το σταματήσει και θα βάλει τέλος σ’ αυτό το απαράδεκτο πείραμα!”.
Πολλά θα μπορούσε κανείς να απαντήσει στους αγονάτιστους πολίτες απ’ όλες της γωνιές της χώρας που αντιστέκονται σθεναρά στις επιθέσεις της νεωτερικότητας, της τεχνολογίας και της εφορίας, μα αντ’ αυτού ας δούμε πώς θα μπορούσε κανείς να απαντήσει σε μιαν άλλη, πιο σημαντική και πολύτιμη -και κάπως πιο προνομιούχα- ομάδα αγονάτιστων Ελλήνων: Στους γιατρούς.
Την περασμένη Δευτέρα ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών εξέδωσε μια ήδη θρυλική και αξέχαστη ανακοίνωση, για το θέμα της υποχρεωτικής χρήσης πιστωτικής κάρτας στην παροχή ιατρικών υπηρεσιών. Έκτοτε βεβαίως υπήρξε μια αναδίπλωση του Συλλόγου, μετά από τη συνάντηση του λαοπρόβλητου Προέδρου του κυρίου Πατούλη με τον αναπληρωτή υπουργό οικονομικών ο οποίος, θα υπέθετε κάποιος κακόβουλος, του εξήγησε τι είναι οι πιστωτικές κάρτες. Αξίζει όμως τον κόπο να δούμε λίγο πιο προσεκτικά εκείνη την αρχική οργίλη ανακοίνωση του ΙΣΑ γιατί, παρά το (λίγο) πιο προσεγμένο λεξιλόγιο, στην ουσία της δε διαφέρει καθόλου από το φλογερό και αδυνάστευτο λόγο των εμπόρων στο πανηγύρι του Αμύνταιου ή την ανακοίνωση-καταπέλτη των πολιτευτών των Τρικάλων.
Η ανακοίνωση τεκμηριώνει την αντίθεση του Συλλόγου στη χρήση πιστωτικών καρτών από τους γιατρούς χρησιμοποιώντας τέσσερα αριθμημένα επιχειρήματα, εκ των οποίων μόνο το ένα μπορεί να θεωρηθεί αληθινό επιχείρημα, κι αυτό είναι αφελές και λανθασμένο.
Το πρώτο “επιχείρημα” είναι μια ερώτηση: “Γιατί στοχοποιούνται μόνο οι γιατροί και δεν γίνεται υποχρεωτική η χρήση πιστωτικής κάρτας και από τους άλλους κλάδους”; Είναι μια θεμιτή καίτοι άσχετη ερώτηση, που έχει δύο απαντήσεις: Η πρώτη είναι πως βεβαίως και θα πρέπει να γίνει υποχρεωτική η χρήση της και από τους άλλους κλάδους. Αλλά θα πρέπει να γίνει και από τους γιατρούς. Η δεύτερη απάντηση είναι γενικότερη και αφορά και τα τρία πρώτα “επιχειρήματα” του Συλλόγου, οπότε θα τη γράψω παρακάτω.
Το δεύτερο “επιχείρημα” είναι πιο αστείο, γιατί υπενθυμίζει ότι οι γιατροί “πρωτοστάτησαν” στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση και έτσι δεν δέχονται “μαθήματα νομιμότητας από γραφειοκράτες”. Προφανώς υπονοοεί πως, αν ένας κλάδος δεχτεί τη μηχανογράφηση σε ένα κομμάτι της δραστηριότητάς του, δικαιούται να μην τη δεχτεί σε κανένα άλλο, κάτι σαν λουδιτικό υπερατού.
Το τρίτο επιχείρημα είναι μια κραυγή αγωνίας. “Ποια φορολογητέα ύλη προσδοκούν να εισπράξουν από έναν κλάδο το 25% του οποίου σήμερα είναι άνεργο και το 25% υποαπασχολείται;” ρωτούν οι γιατροί, υπονοώντας μια κάποια άγνοια για το πώς λειτουργεί η φορολογία, μια άγνοια δικαιολογημένη ως ένα βαθμό, θα έλεγε κάποιος κακοπροαίρετος, καθώς για γιατρούς μιλάμε, πού να ξέρουν από φορολογία. Παρεμπιπτόντως, η κάπως προφανής απάντηση σ’ αυτό το επιχείρημα είναι “θα εισπράξουν από το υπόλοιπο 50%”.
Αυτά τα τρία φυσικά δεν είναι επιχειρήματα, είναι αναφορές σε άλλα θέματα, “γιατί δεν φορολογείτε τους άλλους πρώτα” όπως λέγαν και οι έμποροι στο Αμύνταιο, η μπάλα στην εξέδρα δηλαδή, και ένα παράπονο για τη στοχοποίηση του οπωσδήποτε κατασυκοφαντημένου κλάδου.
Σε μια έρευνα στην οποία έχω αναφερθεί ξανά, ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Σικάγου και της Μασαχουσέτης μελέτησαν στοιχεία από λογαριασμούς μεγάλης ελληνικής τράπεζας, και συγκεκριμένα από τα κάθε είδους δάνεια που έδινε η τράπεζα στους πελάτες της την περίοδο 2003-2009. Από τα δεδομένα γινόταν προφανές ότι η τράπεζα έδινε δάνεια σε πελάτες τα επίσημα δηλωμένα εισοδήματα των οποίων δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν το ύψος τους. Η τράπεζα, όπως όλες οι τράπεζες, χορηγούσε δάνεια με κριτήριο το πραγματικό εισόδημα των πελατών της (το οποίο υπολόγιζε με ακρίβεια) και όχι με το δηλωθέν εισόδημα, που ήταν συνήθως πολύ μικρότερο. Καθώς οι πελάτες είχαν δηλώσει διάφορα προσωπικά στοιχεία, όπως το επάγγελμα, η έρευνα έδειξε ότι το μέσο εισόδημα που είχαν δηλώσει οι γιατροί που ήταν πελάτες της τράπεζας ήταν 1660 ευρώ το μήνα, ενώ η μέση δόση δανείου που πλήρωναν στην τράπεζα ήταν 1282 ευρώ. Για να σας κάνω εγώ την αφαίρεση: 378 ευρώ. Με τόσα λεφτά υποτίθεται ότι ζει ένας γιατρός, αν δε φοροδιαφεύγει καθόλου. Οι ερευνητές βρήκαν κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα, όπως το συνολικό ύψος των μη-δηλωθέντων εισοδημάτων στην Ελλάδα (28 δισ. το χρόνο) και εντόπισαν και τους επαγγελματικούς κλάδους που φοροδιαφεύγουν περισσότερο από τους άλλους. Μαντέψτε ποιος κλάδος έρχεται πρώτος από όλους. Κάντε μια τρελή μαντεψιά.
Σύμφωνα με την εκτίμηση της έρευνας, ο μέσος γιατρός κρύβει έσοδα ύψους 32.548 ευρώ το χρόνο από την εφορία, περισσότερο από κάθε άλλο επαγγελματία (οι δικηγόροι ακολουθούν).
Εγώ και άλλοι σαν εμένα πιστεύουμε ότι οι γιατροί κάνουν μια πολύτιμη και πολύ δύσκολη δουλειά και έχουν φτύσει και αίμα στις σπουδές τους και τους αξίζει να αμείβονται πολύ καλά. Αλλά τι να κάνουμε, πολλοί από αυτούς φοροδιαφεύγουν, το ξέρουμε και το έχουμε δει ανεκδοτολογικά όλοι, και τα νούμερα επιβεβαιώνουν ότι φοροδιαφεύγουν περισσότερο από κάθε άλλο επαγγελματικό κλάδο. Το να επικαλείται λοιπόν “άδικη στοχοποίηση” ο αρμόδιος Σύλλογος μοιάζει λίγο σαν ένα νήπιο να προσπαθεί να πείσει τη μαμά του ότι δεν ήταν αυτό έσπασε το ροζ βάζο του σαλονιού, τη στιγμή που η μαμά του το είδε με τα μάτια της, και το έχει τραβήξει και σε βίντεο.
Αλλά και το ένα επιχείρημα που είχε η πύρινη ανακοίνωση με το ζόρι αξίζει να βγει από τα εισαγωγικά. Το πλαστικό χρήμα, λένε, “δίνει τη δυνατότητα πρόσβασης σε τρίτους -π.χ. τράπεζες- σε ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες ιατρικού περιεχομένου”. Είναι μια τεχνοφοβική αιτίαση που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα επιχειρήματα των ρομποτομάχων των Τρικάλων, δεν στέκει σε σοβαρό σχολιασμό από οποιονδήποτε ξέρει πώς λειτουργούν οι πιστωτικές κάρτες, και επίσης δημιουργεί μια αντίφαση τόσο οφθαλμοφανή που θα έπρεπε να την υπογραμμίσει ακόμα και ο ορθογράφος του Word: Μέσα στην ίδια την ανακοίνωση οι γιατροί που αντιδρούν για την ψηφιοποίηση των αποδείξεων (αυτό είναι η χρήση πλαστικού χρήματος) για λόγους ασφαλείας των δεδομένων των ασθενών, υπερηφανεύονται ότι πρωτοστάτησαν στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Γιατί νομίζουν ότι είναι πιο ασφαλή τα ηλεκτρονικά δεδομένα των ασθενών στα χέρια των φαρμακευτικών εταιρειών και των ταμείων από ό,τι σε εκείνα των τραπεζών; Πιθανότατα δεν το νομίζουν. Απλά κάτι έπρεπε να γράψουν εκεί πέρα, ώχου τώρα.
Όπως και να ‘χει, όλες αυτές οι κατά τα άλλα συμπαθείς και απαραίτητες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες συνεχίζουν τον αγώνα τους κατά της τεχνολογίας, της προόδου, οποιονδήποτε αλλαγών δεν τους βολεύουν ή δεν καταλαβαίνουν, και πολύ καλά κάνουν. Οι μαχητές οι απροσκύνητοι, οι επαναστάτες της ζωής και της εργασίας, αυτοί που κοιτούν την πραγματικότητα στα μάτια και της λένε όχι, εμείς σε αψηφούμε, σε θέλουμε αλλιώς, αυτοί είναι αναπόσπαστο κομμάτι κάθε κοινωνίας, μα στη δικιά μας αφθονούν κι ευημερούν ιδιαίτερα, σα σαλιγκάρια μετά τη βροχή. Η μάλλον, στη δικιά μας αφθονούν και να ευημερούν σαν ακρίδες μετά την αντίστοιχη κατάρα του Φαραώ. Ετερόκλητοι και κατακερματισμένοι σε αναρίθμητες μικρές ομάδες διαφόρων ειδών, αφετηριών και μεγεθών, έχουν θα ‘λεγε κανείς μια γοητευτική γραφικότητα, σαν αυθαίρετα, χτισμένα πάνω στον αιγιαλό φρεσκοβαμμένα εκκλησάκια των Κυκλάδων, όταν τους κοιτάς μεμονωμένα, τον καθένα ξεχωριστά -ακόμα και οι γιατροί. Μα το άθροισμά τους είναι κάτι άλλο, κάτι πολύ μεγαλύτερο και πανίσχυρο, ένα θορυβώδες, τοξικό κύμα αντίδρασης και παράλογης γκρίνιας που κοπανάει ακούραστα κάθε προσπάθεια εξέλιξης και προόδου, καλή, κακή, καλοπροαίρετη η απονεννοημένη, οποιαδήποτε, όλες, και τις πνίγει.
Πηγή: Καθημερινή
