του Τάσου Παπαδόπουλου
Το γερμανικό μοντέλο των εφόδων σε επιχειρήσεις για ελέγχους μέσα στην νύχτα μελετάει-λέει- το υπουργείο Οικονομικών ενώ θα ρίξει ιδιαίτερο βάρος στην ολοκλήρωση του ελέγχου της λίστας Λαγκάρντ.
Συγχαρητήρια. Όλοι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που τραβάνε όλα αυτά τα χρόνια το κάρο της εφορίας χειροκροτούν.
Πολύ καλά κάνει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης ο οποίος τολμάει επιτέλους να συνδέσει- στο πρότυπο της Πορτογαλίας- τις ταμειακές μηχανές με τις εφορίες και να υποχρεώσει τους γιατρούς (ελπίζουμε και τους άλλους ελεύθερους επαγγελματίες) να πληρώνονται υποχρεωτικά με πλαστικό χρήμα.
Ωστόσο δεν πρέπει να μένουμε στους λαϊκούς μύθους. Ως γνωστόν, αντίθετα απ ότι λέει η αριστερή φιλολογία, τα πολλά αφορολόγητα λεφτά το κράτος δεν θα τα ανακτήσει ελέγχοντας μερικές εκατοντάδες πλούσιους αλλά τα εκατομμύρια των μικρομεσαίων εισοδημάτων που φοροδιαφεύγουν συστηματικά.
Εκτός λοιπόν από την λίστα Λαγκάρντ που περιλαμβάνει 2000 οικονομικά ισχυρούς Έλληνες με 1,5 δισ ευρώ καταθέσεις στην Ελβετία υπάρχει πολλές άλλες λίστες ανάμεσά τους και η λίστα της τράπεζας της Ελλάδος με καταθέσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ στο εξωτερικό από 52.000 πολίτες της διπλανής πόρτας μεγάλο μέρος των οποίων δεν μπορούν να δικαιολογήσουν ούτε κατά διάνοια την προέλευση των χρημάτων τους.
Επίσης να σημειώσουμε ότι για την συνεχιζόμενη υστέρηση στα φορολογικά έσοδα και την φοροκλοπή που ξεπερνάει τα 15 δισ ευρώ το χρόνο δεν φταίνε μόνο τα φορολογικά στοιχεία που κρύβουν υποτίθεται οι επικεφαλής των λογιστηρίων στους ελεγκτές της εφορίας. Μεγάλο μέρος της ευθύνης έχουν και οι ίδιοι οι εφοριακοί.
Διότι η επιχειρηματική πιάτσα βοά ότι χρόνια τώρα υπάρχουν ελεγκτές που δεν ενδιαφέρονται τόσο για να βρουν σοβαρές φορολογικές παραβάσεις ώστε να ενισχύσουν τα φορολογικά έσοδα του κράτους αλλά για να βγάλουν το “ρεγάλο” τους.
Ενδεικτικά μάλιστα θυμίζω ότι πριν από μερικά χρόνια ο πρώην γενικός γραμματέας Πληροφοριακών Συστημάτων Διομήδης Σπινέλλης είχε τολμήσει να ρίξει “βόμβα” για τους φοροελεγκτικούς μηχανισμούς της χώρας αποκαλύπτοντας το σύστημα 40-40-20.
Σύμφωνα με αυτό σε κάθε έλεγχο επιχείρησης το σύνηθες –όπως κατήγγειλε δημοσίως ο κ. Σπινέλλης- είναι να μοιράζεται το πρόστιμο που προκύπτει από μια φορολογική παράβαση ως εξής: 40% ο εφοριακός, 40 % ο επιχειρηματίας και μόνο το 20 % να καταλήγει στα ταμεία της εφορίας. Μία καταγγελία που είχε προκαλέσει τη μηνη των εφοριακών οι οποίοι μάλιστα τον είχαν μηνύσει.
Η καταγγελία ,ασφαλώς, δεν αφορά όλους τους εφοριακούς .Αν κάποιος ψάξει, όμως, ενδελεχώς τα περιουσιακά στοιχεία των εφοριακών όλης της χώρας – ιδιαίτερα σε εφορίες που ελέγχουν μεγάλες επιχειρήσεις εμπορίας και διακίνησης καυσίμων, και άλλων χρυσοφόρων εμπορευμάτων – είναι βέβαιο ότι θα βρει “διαμάντια” και πλούτο αδήλωτο την προέλευση του οποίου πολλοί από τους ελεγχόμενους δεν θα μπορούν να δικαιολογήσουν.
Επιχειρηματίας έλεγε αστειευόμενος σε ομήγυρη φίλων ότι μια χρονιά κοντά στα Χριστούγεννα μπήκαν οι ελεγκτές στην επιχείρησή του και -ως συνήθως- μετά από το καθιερωμένο παζάρι κανονίστηκε ένα συμβιβαστικό ποσό το οποίο εισέπραξαν και αποχώρησαν .Την επομένη μέρα ,εκεί που ο επιχειρηματίας πίστευε ότι είχε καθαρίσει με τους ελέγχους, κλιμάκιο της εφορίας έκανε νέα έφοδο στην επιχείρηση ζητώντας και αυτή “μερίδιο” για ενδεχόμενες φορολογικές παραβάσεις . Και τότε εκείνος αναγκάστηκε να φέρει σε επαφή τα δύο κλιμάκια για να βρεθεί τελικά μια άκρη. Όπως λέει το ανέκδοτο “να οργανωθούμε βρε παιδιά να κάνουμε όλοι τη δουλειά μας”
Με άλλα λόγια, αν δεν υπάρξει προηγουμένως αποτελεσματική πάταξη της διαφθοράς, ο κίνδυνος είναι ,ότι οι φορολογικοί έλεγχοι μέσα στη νύχτα να μην πετύχουν αύξηση φορολογικών εσόδων αλλά αύξηση της προμήθειας των εφοριακών .Και δικαίως αφού θα δουλεύουν υπερωρίες οι άνθρωποι!
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
