της Λώρης Κέζα
Σύμφωνα με τον συντηρητικό, αστικό μύθο «θα έρθουν οι κομμουνισταί να σας πάρουν τα σπίτια». Ψέματα. Δεν παίρνουν σπίτια. Οι κομμουνισταί παίρνουν τις συντάξεις. Βεβαίως η πρόθεση να περικοπούν όσες βρίσκονται στον προθάλαμο της πλουτοκρατίας, δηλαδή όσες είναι πάνω από χίλια ευρώ, δεν είναι εντελώς κομμουνιστική. Είναι κομμουνιστοδεξιά. Εξηγούμε: στη διανομή του χρήματος υπάρχει ισότητα. Θα παίρνουν όλοι τα ίδια, θα παίρνουν όλοι από λίγα. Στην καταβολή εισφορών υπήρξε ανισότητα. Κάποιοι έδωσαν πολλαπλάσιες εισφορές. Πρόκειται για όσους εργάστηκαν επί σαράντα χρόνια, όσους απέφυγαν τα μαύρα εισοδήματα, όσους δεν ανήκαν σε ομάδα προνομιούχων.
Θεωρητικά η ιδέα της αναδιανομής είναι υπέροχη. Βάζουν οι ευκατάστατοι κάτι παραπάνω, βάζουν οι πτωχοί κάτι λιγότερο αλλά όλοι έχουν πρόσβαση σε γιατρούς και φάρμακα, όλοι εισπράττουν μια αξιοπρεπή σύνταξη. Είναι μάλιστα αποδεκτό ότι εκείνοι που πλήρωσαν πολλά, θα πάρουν παραπάνω. Τα σενάρια που ακούγονται (αυτά που διαψεύδονται από τον αρμόδιο υπουργό Εργασίας Γιώργο Κατρούγκαλο) αφορούν οριζόντιες περικοπές, δηλαδή «όποιος παίρνει πάνω από χίλια, θα του κόψουμε το 11%». Με αυτόν τον τρόπο θα σωθεί το σύστημα.
Είναι περισσότερο από προφανές ότι η κομμουνιστοδεξιά είναι ανήθικη και αδίστακτη μπροστά στην αδικία. Τι εννοούμε. Δεν είναι ίδια όλα τα «χιλιάρικα και κάτι». Κάποιοι παίρνουν σύνταξη πριν ακόμη εμφανίσουν την πρώτη ρυτίδα. Οι συνταξιούχοι της Ολυμπιακής για παράδειγμα, εργάστηκαν ελάχιστα χρόνια και αντί να τοποθετηθούν σε θέσεις στο δημόσιο όταν φαλίρισε η εταιρία, έλαβαν εξωφρενικά υψηλές συντάξεις. Εξωφρενικά υψηλό ποσό είναι αυτό που δεν ανταποκρίνεται στις εισφορές, δεν ανταποκρίνεται στην ηλικία. Δεν νοείται η σαραντάρα αεροσυνοδός που πήρε σύνταξη καταχρηστικά να συγκρίνεται με τον εξηνταπεντάρη έμπορο που πλήρωσε ένσημα επί τέσσερις δεκαετίες. Δεν νοείται γενικώς να παίρνουν σύνταξη υγιή άτομα νεαρής ηλικίας_ τελεία και παύλα.
Γενικώς στην κομμουνιστοδεξιά το κράτος παίρνει τα χρήματα από τους δήθεν προνομιούχους για να τα διανείμει κατά το δοκούν, όπως στις αγροτικές συντάξεις. Να αποσαφηνίσουμε όμως κάτι. Δεν είναι αγρότισσα όποια γυναίκα τάιζε τις κοτούλες της στο χωριό, δεν νοείται να έχουν απαιτήσεις όσοι ουδέποτε πλήρωσαν ένα ένσημο. Πράγματι, είναι υπερβολικά χαμηλή η αγροτική σύνταξη σε αληθινά νούμερα_ με τριακόσια ευρώ δεν βγαίνει ο μήνας. Είναι όμως χαριστικά τριακόσια ευρώ, έτσι, για το τίποτα. Οι μεταρρυθμίσεις λοιπόν γίνονται υπέρ εκείνων που δεν πλήρωσαν ποτέ ταμείο ή πλήρωσαν για ελάχιστα χρόνια, οι μεταρρυθμίσεις γίνονται σε βάρος των κορόιδων που χαρακτηρίζονται «πλούσιοι».
Τι θέλουμε να πούμε. Η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού δεν σηκώνει μονοκοντυλιές, δεν σηκώνει γενικεύσεις. Χρειάζεται κέντημα, περίπτωση την περίπτωση, ομάδα την ομάδα. Διαφορετικά θα καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι οι κομμουνισταί θα πάρουν και τα σπίτια και τις γυναίκες των καλών ανθρώπων.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
