του Πέτρου Μακρή
Σ’ αυτή την κυβέρνηση, όπου κυριαρχεί η πλανεύτρα, Μαοϊκή επαγγελία «Όλα τα λουλούδια ν’ ανθίζουν κι όλα τα πουλιά να κελαϊδούν», ανάμεσα στις τόσες και τόσες αντιμνημονιακές Κασσάνδρες, δεν παύουν να ξεχωρίζουν και οι μονίμως συγκαταβατικές και έμπλεες αισιοδοξίας προσωπικότητες, που από το 2012 της Συριζαϊκής αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι και το … σωτήριον έτος 2015 του Συριζανελικού κυβερνητικού σχήματος τα βλέπουν όλα ρόδινα και ωραία!
Τελείως δειγματοληπτικά θ’ αναφερθώ στον κ. Γιώργο Σταθάκη, που ακόμη και σε περιόδους αμέτρητων οικονομικοπολιτικών τρικυμιών καθησύχαζε και καθησυχάζει ένα λαό, που παραπαίει από τα δεινά της οικονομικής αφαίμαξης και φτώχειας, με τη στερεότυπη πλέον φράση, που τη συνοδεύει με το ανεξήγητο μόνιμο Τζιοκόντιο χαμόγελο: «Είμαι αισιόδοξος, ότι μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα θα επιτευχθεί η συμφωνία».
Οι εβδομάδες, οι μήνες αλλά και τα χρόνια περνούν άπρακτα και ο καθηγητής Σταθάκης συνεχίζει να τυρβάζει, με τον από καθέδρας παρωχημένο σοσιαλισμό του, που θα τον εζήλευαν και οι πιο αιθεροβάμονες οπαδοί του «Σοσιαλισμού για Ριζοσπάστες τουρίστες» ή ενός «Μπολσεβικισμού για την πολιτισμένη Μπουρζουαζία».
Ο μέντορας του Αλέξη Τσίπρα, Αλέκος Φλαμπουράρης, μια γραφική εκδοχή του πολιτικού pater familiae της πολιτικής «παρέας» Βαρουφάκη, Βούτση, Σταθάκη κλπ, στην Αίγινα, το ίδιο ατάραχος με τον Γ. Σταθάκη και με το κομπολογάκι από διαλεχτό κεχριμπάρι (ήλεκτρον), ακόμη και στη σημερινή δίκην κυκλώνος τρικυμία του Τρίτου Μνημονίου, με κάθε τρόπο κοιτάζει να μετονομάσει τη νέα Τρόικα, για την ακρίβεια την αδυσώπητη «μνημονιακή τετράδα», σε παρέα τουριστών. Και με το κατευναστικό καλαμπούρι της καφενοπαρέας θα μας πει, ότι δεν θα ήταν άσχημο αυτή την ανελέητη τετράδα των επιτηρητών «να την κρύψουμε σε κάποιο ξενοδοχείο».
Κακά τα ψέματα. Οι μέχρι προχτές τζιχαντικοί εικονοκλάστες των Μνημονίων, τώρα που έγιναν κυβέρνηση, με κάθε τρόπο προσπαθούν να συγκαλύψουν σαν τη στρουθοκάμηλο το πελώριο σώμα, βυθίζοντας στην άμμο το κεφάλι. Αυτό μας παραπέμπει στις σπαρταριστές εικόνες του αμέσως μεταπολεμικού ευρωπαϊκού νότου (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία) γιατί όχι και της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, όπου οι γονείς και τα αρσενικά αδέλφια της κόρης, που είχε προγαμιαίες ερωτικές σχέσεις, οδηγούσαν στα κρυφά στον γυναικολόγο, την ξεστρατισμένη κοπέλα «δι’ ανάπλασιν του παρθενικού υμένος», δηλαδή για τη σωτήρια από το «κακό μάτι» παρθενορραφή…
Άλλο ενδεικτικό παράδειγμα πολιτικού, κυβερνητικού στρουθο-καμηλισμού, τα εντελώς πρόσφατα κρούσματα επίσημων σαλταδόρικων τεχνασμάτων, που οδηγούν στην κερκόπορτα της δραχμής. Άλλοτε με πεπειραμένους χάκερς και άλλοτε με αφ’ υψηλού προστατευόμενες συμμορίες υποψήφιων εισβολέων στο θησαυροφυλάκιο του Νομισματοκοπείου…
Και εδώ, οι κακόγουστες κυβερνητικές συγκαλύψεις έχουν μετατρέψει σε τσίρκο τον κυβερνητικό μηχανισμό. Κλείνω με μια ακόμη χιουμοριστική αναγωγή, με δρώμενα από τη μικροαστική κοινωνία, έτσι για ν’ απαλύνω τη διάχυτη θλίψη που συνέχει το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας μας.
Έτσι, θα παραλληλίσω αυτές τις ανόητες αποκρύψεις, για πασίδηλα γεγονότα, με τους ταλαίπωρους γονείς κάποιων ισόβιων φοιτητών μας, σε ξένα Πανεπιστήμια. Αυτοί οι μαντραχαλάδες καθησυχάζουν τους γονείς, ότι διαπρέπουν στις σπουδές τους. Και συνεχώς εισπράττουν τα εμβάσματα από το οικογενειακό υστέρημα, χωρίς καν να περνούν, ούτε για τα μαύρα μάτια, έξω από το πανεπιστήμιο. Τελικά, ως «απορριφθέντες μετά πολλών επαίνων» επιστρέφουν στο πατρικό σπίτι, κομίζοντας όχι πτυχίο, αλλά σύζυγο γιατί όχι και εγγόνια στα ταλαίπωρα πεθερικά…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
