του Γρηγόρη Νικολόπουλου
Στην απόλυτη κατάρρευση της οικονομίας, σε βαθειά ύφεση, στην εκτίναξη της ανεργίας σε ύψη πολύ μεγαλύτερα από το (πολύ υψηλό) σημερινό επίπεδο, σε όργιο φοροδιαφυγής και σε κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων θα οδηγήσουν τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση και που δυστυχώς φαίνεται να αποδέχονται οι Ευρωπαίοι.
Οι φόροι, οι αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών, οι έκτακτες εισφορές, η υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων καθιστούν αυτή τη συμφωνία απολύτως καταστροφική για την ελληνική οικονομία. Η κυβέρνηση εγκληματεί εις βάρος των ανέργων, των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, των επιχειρήσεων, της χώρας συνολικά. Και είναι απορίας άξιον γιατί οι Ευρωπαίοι κάθονται ακόμη και συζητάνε τέτοια μέτρα που είναι βέβαιαον οτι καταδικάζουν τη χώρα σε μακροχρόνια ύφεση και φτώχεια. Κανονικά θα έπρεπε εκείνοι πλέον να απορρίψουν τη συμφωνία και να επιβάλουν στην κυβέρνηση μέτρα περιορισμού των δαπανών του δημοσίου. Διότι άλλη λύση δεν υπάρχει.
Για να συνέλθει η ελληνική οικονομία και να αποκτήσει η Ελλάδα μια στοιχειώδη προοπτική ανάπτυξης θα έπρεπε να γίνουν τα εντελώς αντίθετα πράγματα. Θα έπρεπε η οικονομική πολιτική να στηριχθεί σε μαζικές αποκρατικοποιήσεις, όχι μόνο για να μειωθεί το χρέος, αλλά κυρίως για να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες. Θα έπρεπε να κλείσουν άμεσα όλοι οι άχρηστοι οργανισμοί και υπηρεσίες του δημοσίου (είναι περίπου 500 αλλά ας κλείσουν έστω οι 350 που έχει επισημάνει ο ΟΟΣΑ). Θα έπρεπε να επιδιωχθεί γενναία μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, διευκόλυνση των επενδύσεων (των ιδιωτικών εννοείται) με φορολογικά κίνητρα μακροχρόνιας διάρκειας. Θα έπρεπε το δημόσιο να μειώσει τις δαπάνες του με μεγάλη ταχύτητα, να κοπούν άμεσα όλες οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, να μπεί πλαφόν στις υψηλές συντάξεις, να αξιολογξηθούν με αυστηρότητα οι δημόσιοι υπάλληλοι και να διωχθούν οι λαδιάρηδες και οι κοπανατζήδες.
Στόχος της οικονομικής πολιτικής θα έπρεπε να είναι η άμεση μείωση του κόστους του Δημοσίου με παράλληλη ενίσχυση του ιδωτικού τομέα. Καμία άλλη πολιτική δεν θα φέρει δουλειές, καμμία άλλη πολιτική δεν θα μειώσει την ανεργία, καμμία άλλη πολιτική δεν θα προκαλέσει αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
Η κυβέρνηση εγκληματεί εις βάρος του λαού και της χώρας. Αυτό όμως δεν μας εκπλήσσει. Αυτό που προκαλεί την ιδιαίτερα δυσάρεστη έκπληξη είναι οτι οι Ευρωπαίοι, κουρασμένοι ίσως από την αέναη άρνηση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων να πάρουν τα σωστά μέτρα, δέχονται για μια ακόμη φορά «ισοδύναμα» μέτρα που θα φέρουν καταστροφή.
Δυστυχώς το ελληνικό δράμα δεν θα τελειώσει αν υπογραφεί αυτή η συμφωνία, διότι αυτά που θα δούμε θα είναι τα εξής:
Τις επιχειρήσεις να μειώνουν ταχύτατα το προσωπικό τους για να επιβιώσουν και την ανεργία να εκτινάσσεται.
Τις μεγάλες επιχειρήσεις να φεύγουν από τη χώρα.
Τους έντιμους μικρότερους επιχειρηματίες που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να φοροδιαφύγουν να κλείνουν.
Όλους όσους μπορούν να φοροδιαφύγουν να το κάνουν μέχρις εσχάτων.
Τα έσοδα της εφορίας να μειώνονται.
Την ύφεση να ξεπερνάει όλα τα ποσοστά ρεκόρ που είχαμε μέχρι σήμερα.
Τις εξαγωγές να εκμηδενίζονται.
Σημαντικές ελλείψεις σε βασικά είδη.
Το επίπεδο ζωής να καταβαραθρώνεται.
Τη φτώχεια και τη μιζέρια να γενικεύονται και να βασιλεύουν.
Μακροπρόθεσμα αυτή η συμφωνία έχει επίσης πολύ αρνητικές επιπτώσεις. Είναι δυνατόν να δημιουργηθεί φορολογική συνείδηση σε έναν λαό, όταν πληρώνει ολοένα και περισσότερα για να ταίζει τις σπατάλες του δημοσίου; Το κράτος μας μετατρέπει σε ενα λαό φοροφυγάδων. Το κράτος μας δίωχνει στο εξωτερικό και κρατάει εδώ τους άχρηστους και τους κηφήνες. Είναι δυνατόν να επενδύσει κανείς σε μια χώρα που αλλάζει διαρκώς το φορολογικό σύστημα επί τα χείρω; Είναι δυνατόν να ανοίξει κανείς επιχείρηση έχοντας ώς άρπαγα – συνεταίρο αυτό το τρισάθλιο κράτος; Είναι δυνατόν να θέλει κανένας νέος άνθρωπος να δουλέψει στην Ελλάδα; Είναι δυνατόν να κρατήσουμε εδώ φιλόδοξους, ικανούς, μορφωμένους και έξυπνους ανθρώπους;
Η κατάσταση είναι τραγική και γίνεται διαρκώς χειρότερη.
Αυτή είναι η συμφωνία που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση στους Ευρωπαίους και αν τη δεχτούν, η Ελλάδα δεν θα μπορεί ούτε στο απώτερο μέλλον να ορθοποδήσει και θα καταλήξει ο μόνιμος ζητιάνος της Ευρώπης, στέλνοντας ορδές ανέργων στις ευρωπαικές χώρες και απειλώντας ανά πάσα στιγμή να τινάξει στον αέρα ολόκληρη την Ευρώπη από την αθέτηση των πληρωμών ενός χρέους που διαρκώς θα αυξάνεται.
Δυστυχώς η χώρα είναι καταδικασμένη να υπομείνει για πολλά χρόνια ακόμη την ύφεση και τη φτώχεια, όσο το πολιτικό σύστημα (συνολικά) αρνείται να μειώσει το δημόσιο τομέα και τις σπατάλες του και να μεταφέρει ισχύ και προοπτική στον ιδιωτικό τομέα που είναι ο μόνος που μπορεί να προσφέρει μια προοπτική ανάπτυξης.
Πηγή: Reporter.gr
