του Σταύρου Τσίμα
Στο εξαιρετικό βιβλίο του για το πώς άνοιξε ο δρόμος προς την οικονομική καταστροφή της χώρας, ο συνάδελφος Μιχάλης Ιγνατίου παραθέτει, ανάμεσα σε πολλά έγγραφα και ντοκουμέντα, ένα περιστατικό ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για το πώς «άκουγε» η πολιτική μας ηγεσία τη «βουή των επερχόμενων γεγονότων». Ενώ στην τότε κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, λέει ο Μιχάλης Ιγνατίου, έφταναν από την Αμερική –αλλά και την Ευρώπη– δραματικές προειδοποιήσεις για την επερχόμενη τραγωδία, τέσσερα πρωτοκλασάτα στελέχη της Ν.Δ. επισκέφθηκαν τον πρωθυπουργό και αξίωσαν να μη λάβει σκληρά μέτρα στην οικονομία, γιατί αυτό θα έχει καταστροφικό αντίκτυπο στο κόμμα! Μέτρα, τουλάχιστον αυτά που έπρεπε, ως γνωστόν, δεν ελήφθησαν τότε και τώρα μοιρολογούμε όλοι πάνω στα ερείπια της χώρας.
Σημασία έχει ότι το κόμμα επιβίωσε, τα εν λόγω στελέχη επέζησαν πολιτικά, πρωταγωνιστούν και σήμερα στην πολιτική ζωή και μάλιστα ένα εξ αυτών από κορυφαία θέση. Ας μην τους κακολογούμε όμως. Δεν είναι οι μόνοι. Κάθε φορά που η χώρα δοκιμάζεται σκληρά και χρειάζεται να ληφθούν από του ηγέτες της δύσκολες αποφάσεις, οι κομματικοί θεματοφύλακες παίρνουν το «όπλο».
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ενέσκηψε η θύελλα με το όνομα του νεόκοπου κράτους της ΠΓΔΜ και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επιχείρησε να δρομολογήσει διαδικασίες προσέγγισης με τα Σκόπια προκειμένου να βρεθεί μια αμοιβαία αποδεκτή λύση σε σύνθετη ονομασία, τον σταμάτησαν στο όνομα του κόμματος. Οπως δήλωσε ο ίδιος, τρία προβεβλημένα στελέχη της Ν.Δ. του διαμήνυσαν πως εάν τολμήσει να προχωρήσει σε συμβιβασμό, θα ρίξουν την κυβέρνησή του, αφού μια τέτοια απόφαση ενάντια στο κύμα του εθνικολαϊκισμού θα ισοδυναμούσε με συντριβή του κόμματος. Τηλεφώνησε, λοιπόν, στον ΥΠΕΞ Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, ο οποίος βρισκόταν γι’ αυτό τον σκοπό στις ΗΠΑ, και του είπε «γύρνα στην Αθήνα, απειλούν να μας ρίξουν». Ο Μητσοτακης έκανε πίσω, πέρασε τότε της κομματικής «τρόικας», και τα υπόλοιπα τα ξέρουμε. Να θυμηθούμε όμως πώς φαγώθηκε ο Τάσος Γιαννίτσης και το νομοσχέδιό του για το ασφαλιστικό, που αν είχε ψηφιστεί τότε κατά γενική παραδοχή δεν θα χορεύαμε σήμερα στον «χορό του Ζαλόγγου». Δεν τον θυσίασε ο Σημίτης κατ’ απαίτηση των κομματικών και συνδικαλιστικών κομισάριων για να μην υποστεί εκλογικό στραπάτσο το ΠΑΣΟΚ;
Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει (;) στη διαπραγμάτευση να μετρήσει και τη «βούληση» των συνιστωσών, που λειτουργούν σε ρόλο κομματικών βαρώνων. Του επέβαλαν, κάποιες εξ αυτών –δεν υπάρχει άλλη εξήγηση– το νομοσχέδιο για την αποφυλάκιση του Ξηρού, που έφερε στο χειρότερο σημείο των τελευταίων δεκαετιών τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις εξοργίζοντας τον ίδιο τον πρόεδρο Ομπαμα. Τις κρίσιμες τούτες ώρες, του κουνούν απειλητικά το δάχτυλο να μην «προσκυνήσει». Θα τις αγνοήσει στο όνομα της σωτηρίας της χώρας ή θα θέσει υπεράνω όλων τη σωτηρία του κόμματος, και ας γίνουν όλα τα άλλα «αίμα και χώμα»; Κοντός ψαλμός.
Πηγή: Καθημερινή
