του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Οσο αποτελεσματικότερη η προπαγάνδα τόσο μεγαλύτερη η ζημιά που προκαλεί. Μετά τη συνάντηση που είχε ο πρωθυπουργός με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την περασμένη εβδομάδα, επισήμανε ως εξωφρενική απαίτηση την κατάργηση του ΕΚΑΣ.
Το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΚΑΣ) θεσμοθετήθηκε από την πρώτη κυβέρνηση Κώστα Σημίτη και καθιερώθηκε με τον Νόμο 2434. Το ΕΚΑΣ δεν είναι σύνταξη. Είναι κοινωνικό επίδομα. Οι φορολογούμενοι πληρώνουν, μέσω του ΕΚΑΣ, την προστασία των συνταξιούχων από τον κίνδυνο της φτώχειας. Το συγκεκριμένο επίδομα πληρώθηκε για πρώτη φορά τον Ιούλιο 1996, με ανώτατο εισοδηματικό όριο για μια οικογένεια τα 2.800.000 δραχμές ή 8.217 σημερινά ευρώ. Το ίδιο όριο ήταν το 2014 στα 15.381 ευρώ. Δυστυχώς, ένα πολύ μεγάλο μέρος των απομάχων της δουλειάς, διαθέτουν μόνον τις ελάχιστες απαιτούμενες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης. Ακόμη και η κύρια σύνταξη επιδοτείται από το κράτος. Σε διάφορες περιπτώσεις και χωρίς προηγούμενη πρόβλεψη, το κράτος άρχισε να πληρώνει κάποιες επικουρικές συντάξεις. Αν όλα τούτα δεν αρκούν για να αποφευχθεί η φτώχεια ορισμένων συμπολιτών, έρχεται το ΕΚΑΣ, που αφορά πάντως μόνον το πορτοφόλι του συνταξιούχου.
Με όλα τούτα κατά νου για τον ρόλο του ΕΚΑΣ, κανείς δεν θα θεωρούσε λογικό να ζητείται η εδώ-και-τώρα κατάργησή του. Πράγματι, ούτε στο κείμενο των προτάσεων της Επιτροπής (που έδωσε ο Γιουνκέρ στον Τσίπρα) ζητείται κάτι παρόμοιο. Αυτό που προτείνεται είναι η «σταδιακή κατάργηση του επιδόματος αλληλεγγύης μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου 2016» (Phasing out the solidariry grant (EKAS) for all pensioners by end-December 2016).
Το πρώτο και αυτονόητο συμπέρασμα είναι πως δεν υπάρχει ζήτημα άμεσης κατάργησης του ΕΚΑΣ. Η δεύτερη χρήσιμη πληροφορία βρίσκεται σε προηγούμενο σημείο των προτάσεων, η οποία πέρασε απαρατήρητη από τον πρωθυπουργό και γενικότερα αποσιωπήθηκε στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή.
Μεταξύ των εννέα Δεσμεύσεων Πολιτικής, η Κομισιόν έχει προσδιορίσει την «Αντιμετώπιση της κοινωνικής κρίσης και την ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης». Προτείνεται, λοιπόν, η ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της οικονομικής δυσπραγίας μέσω του Εγγυημένου Εισοδήματος, όπου θα συμπεριληφθούν όλοι οι πολίτες, άρα και οι συνταξιούχοι που αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας.
Η παροχή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος (ΕΕΕ) αποτελεί μόνιμη «απαίτηση» τα τελευταία χρόνια. Ο κ. Τσίπρας, μετά τους αστούς πολιτικούς που έδειξαν να μην αντιλαμβάνονται τη σημασία του ΕΕΕ, απογοητεύει όσους πίστευαν ότι σε αυτό, τουλάχιστον, το ζήτημα μια αριστερή κυβέρνηση θα έσπευδε να κάνει το νέο μεγάλο βήμα εκσυγχρονισμού, το οποίο, βεβαίως, ξεπερνά το ρόλο του ΕΚΑΣ. Δυστυχώς, δεν μας έπεισε!
Πηγή: Καθημερινή
