του Νότη Παπαδόπουλου
Η ανώμαλη προσγείωση – και στην πολιτική – είναι πάντοτε επώδυνη. Αυτό που θεωρούσαμε όλοι όσοι παρακολουθούμε τις οικονομικές εξελίξεις της χώρας δεδομένο, έπιασε, αλίμονο, την κυβέρνηση εξ απήνης .
Τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και οι υπουργοί του «έπεσαν από τα σύννεφα»μόλις κατάλαβαν ότι τα μέτρα που ζητούν οι δανειστές τώρα είναι πολύ σκληρότερα από αυτά που ζητούσαν από την κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου τον Νοέμβριο του 2014.
Μάλιστα κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δημοσιοποίησαν την έκπληξή τους. Ο κ. Βούτσης (αλλά και ο κ. Χρυσόγονος) παραδέχτηκε δημοσίως ότι το mail Χαρδούβελη ήταν λιγότερο επώδυνο από το πακέτο που παρουσίασε ο κ. Γιούνκερ ενώ ο – βαθιά νυχτωμένος επίσημος διαπραγματευτής της χώρας – κ. Τσακαλώτος εξομολογήθηκε σε βρετανό δημοσιογράφο «το σοκ του από το τελεσίγραφο των δανειστών».
Ωστόσο η κυβέρνηση – αν δεν ζούσε στον δικό της κόσμο περιμένοντας ότι η νωπή εντολή ΣΥΡΙΖΑ θα υπερίσχυε των άλλων εκλεγμένων κυβερνήσεων της Ευρωζώνης κι ότι ο κ. Τσίπρας θα καταργούσε τη λιτότητα στην Ευρώπη – θα έπρεπε να είχε αντιληφθεί εγκαίρως το αυτονόητο .
Ότι μετά από 6 μήνες απόλυτης απραξίας στα οικονομικά της χώρας -λόγω πρόωρων εκλογών ,ατέρμονης διαπραγμάτευσης και παύσης πληρωμών στο εσωτερικό – τα πρωτογενή πλεονάσματα θα μετατρέπονταν σε ελλείμματα και η ανάπτυξη στο τέλος του 2014 σε ύφεση το 2015 .Και άρα το δημοσιονομικό κενό που έπρεπε να καλυφθεί θα μεγάλωνε. Εξ ου και τα σκληρότερα μέτρα.
Μάλιστα θάπρεπε ο κ. Τσίπρας να είχε -στοιχειωδώς- προετοιμάσει τόσο το κόμμα του όσο και την κοινή γνώμη ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις της ΔΕΘ με τις οποίες εξελέγη απέχουν πολύ από την σκληρή πραγματικότητα στην Ευρώπη .
Ιδιαίτερα μάλιστα όταν άλλες χώρες -όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος- επέστρεψαν ή επιστρέφουν σύντομα- στις αγορές ακολουθώντας κατά γράμμα τα προγράμματα λιτότητας της Γερμανίας τα οποία η κυβέρνηση Τσίπρα αρνείται να ακολουθήσει.
Αυτά για το παρελθόν. Τώρα ,αν δει κανείς με νηφαλιότητα το σκληρό πακέτο των δανειστών θα αντιληφθεί ότι -πέραν των επώδυνων απαιτήσεων κυρίως στα συνταξιοδοτικά – το σχέδιο έχει και λιγότερο αρνητικά σημεία πάνω στα οποία θα πρέπει η κυβέρνηση να βασίσει την απάντησή της: πρώτον προβλέπει μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα σε σχέση με το μνημόνιο (1% αντί για 3% για το 2015 και 2% αντί για 4,5 % για 2016) και δεύτερον αφήνει περιθώριο για ισοδύναμα μέτρα στα δημοσιονομικά :π.χ. η ελληνική πλευρά εύκολα μπορεί να αντικαταστήσει τον προτεινόμενο υπερβολικό ΦΠΑ ( 23 %) στο ρεύμα ή την κατάργηση του ΕΚΑΣ με άλλα ισοδύναμα μέτρα από αυτά που ήδη έχει προτείνει στο δικό της σχέδιο.
Σημασία έχει η κυβέρνηση -που προσγειώθηκε ανώμαλα στην πραγματικότητα και είδε από πρώτο χέρι το σκληρό παιχνίδι των δανειστών- να διαπραγματευτεί γρήγορα και αποτελεσματικά και να καταλήξει τις επόμενες μέρες σε συμφωνία που θα επανεκκινήσει την χρηματοδότηση της χώρας και θα την κρατήσει μέσα στο Ευρώ.
Όλα τα άλλα ,περί ρήξης και σύγκρουσης με την Ευρώπη , περί και πρόωρων εκλογών ή δημοψηφίσματος είναι στην σημερινή συγκυρία λόγια του αέρα . Και δεν αποτελούν πραγματικές εναλλακτικές για την κυβέρνηση Τσίπρα και τη χώρα.
Οδηγούν μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια στην χρεοκοπία ,τη δραχμή, και την πολιτική απομόνωση. Και το ΣΥΡΙΖΑ από την “πρώτη φορά Αριστερά” στο “ποτέ ξανά Αριστερά”.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
