του Διονύση Γουσέτη
Είναι εξόφθαλμη η απέχθεια της κυβέρνησης προς τη Δύση. Τη επόμενη κιόλας ημέρα της ορκωμοσίας του, ο κ. Τσίπρας στάθηκε, μόνος αυτός, απέναντι σε όλους τους αρχηγούς των χωρών της Δύσης διότι καταδίκασαν τη Ρωσία για την εισβολή στην Ανατολική Ουκρανία. Ξέχασε ότι παρόμοια με τη ρωσική ήταν η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Μόνος, απέναντι σε όλους τους ομολόγους του υπουργούς του Eurogroup, στάθηκε και ο υπουργός Οικονομικών στη Ρίγα, ο οποίος δεν καταδέχτηκε ούτε να καθίσει στο ίδιο τραπέζι μαζί τους. Μόνος, απέναντι στους 46 ομολόγους του Ευρωπαίους, στάθηκε και ο υπουργός Παιδείας, ο οποίος δεν καταδέχτηκε να πάει στη Σύνοδο του Ερεβάν για την παιδεία, αλλά με επιστολή του επέκρινε τη Συνθήκη της Μπολόνια, την οποία ομόφωνα και πανηγυρικά ύμνησαν οι υπόλοιποι υπουργοί. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Δικαιοσύνης προκαλούσε τις ΗΠΑ με τα περί απελευθέρωσης του φονιά Ξηρού, ενώ ο Μανώλης Γλέζος κατήγγελλε τους «τοκογλύφους» εταίρους μας ότι «σχεδιάζουν την εξόντωσή μας». Ο δε υπουργός Ενέργειας τους παρομοίαζε με «μαντρόσκυλα που επιτίθενται», ενώ δεσμευόταν για συνεργασίες με την «πρωτοπόρα στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα» Βενεζουέλα.
Ομως, τον αντιδυτικισμό δεν τον μονοπωλεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Τον έχουν επιδείξει και οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, που προβάλλονται ως φιλοευρωπαίοι. Μέχρι και ο φιλοευρωπαίος Στ. Θεοδωράκης του «Ποταμιού» πήρε κάποτε αποστάσεις από τους εταίρους μας. Οχι χωρίς λόγο. Οι πολλοί ψηφοφόροι, ίσως η πλειοψηφία, πάσχουν από παραδοσιακό αντιδυτικό σύνδρομο και, μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε την εξουσία αξιοποιώντας αυτό το σύνδρομο, όπως άλλοτε ο Ανδ. Παπανδρέου.
Κάποτε, έπειτα από κρούσεις στη Ρωσία και στην Κίνα, ο πρωθυπουργός κατάλαβε ότι μόνη σωτηρία της χώρας, άρα και δική του, είναι η Ε.Ε. Οταν ο Λένιν κατάλαβε το οικονομικό αδιέξοδο, προσέφυγε στην ελεύθερη αγορά. Οταν ο Στάλιν κατάλαβε τον κίνδυνο από την εισβολή των ναζί, άλλαξε γλώσσα απέναντι στη Δύση. Τώρα ο κ. Τσίπρας αγωνίζεται να κλείσει συμφωνία, ενάντια στο 45% των αντιιμπεριαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ. Τη συμφωνία δυσκολεύει και η δυσπιστία που απέκτησαν οι Ευρωπαίοι από τις αλλοπρόσαλλες κυβερνητικές θέσεις, με τις «κόκκινες γραμμές» τους.
Αν τελικά επιτευχθεί συμφωνία, τότε η κύρωσή της στη Βουλή θα είναι τεστ για τα κόμματα. Οσα προβάλλονται ως φιλοευρωπαϊκά οφείλουν να υπερψηφίσουν μια συμφωνία που μας κρατάει στην Ευρώπη. Ακόμα και αν ενδεχομένως χάσουν ψηφοφόρους, αν και όταν αδειάζουν οι τσέπες, τα παραδοσιακά σύνδρομα δεν περνούν. Οφείλουν να δεσμευτούν από τώρα, πριν καν τη διαβάσουν, επειδή θα φέρει την υπογραφή των Ευρωπαίων και μόνο. Το «Ποτάμι» ήδη δεσμεύτηκε. Ο κ. Σαμαράς δεν δίδει «λευκή επιταγή» και συγχρόνως «δεν δέχεται μαθήματα ευρωπαϊσμού». Θαρρεί ότι ξεχάσαμε τα μίζερα αντιευρωπαϊκά «Ζάππεια»; Θαρρεί ότι περνάει ακόμα η μίζερη αντιπολιτευτική τακτική τού «όχι σε όλα», όταν έχει οδηγήσει τη Ν.Δ. στο μίζερο 15% των ψήφων; Αλλά η μιζέρια τον ακολουθούσε πάντα στη διαδρομή του.
Πηγή: Καθημερινή
