του Νότη Παπαδόπουλου
Σχεδόν καθημερινά ακούμε τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να επαναλαμβάνει με υπερηφάνεια ότι εάν δεν υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές και η χώρα δεν έχει αρκετά χρήματα να πληρώσει τις υποχρεώσεις της τότε θα επιλέξει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και να μην πληρώσει το ΔΝΤ ή τους άλλους διεθνείς πιστωτές της.
Η απειλή αυτή μπορεί να χαϊδεύει τα αυτιά των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που είναι κατά κύριο λόγο εργαζόμενοι του δημοσίου τομέα ωστόσο εξοργίσει όλους του υπόλοιπους πολίτες οι οποίοι έχουν υποστεί τεράστιες περικοπές ,ή έχουν χάσει τη δουλειά τους , τα πέντε χρόνια του μνημονίου και τώρα βλέπουν ότι η Πολιτεία γυρίζει την πλάτη στις θυσίες τους κι είναι έτοιμη να οδηγήσει τη χώρα στην χρεοκοπία για να μην αφήσει απλήρωτους για μερικές μέρες τους δημοσίους υπαλλήλους.
Μιλάμε για το 1,5 εκατομμύριο ανέργους από τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα σε όλη τη χώρα που προσπαθούν όλα αυτά τα χρόνια τώρα να σταθούν όρθιοι και να επιζήσουν χωρίς καμία κρατική βοήθεια .
Μιλάμε ακόμη για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα στη “ζούγκλα” της αγοράς εργασίας ,με προκαταβολές και μειωμένους μισθούς – σχεδόν ένα εκατομμύριο από αυτούς έχουν καθυστερήσεις έως και έξι μήνες στις πληρωμές των μισθών τους.
Όλοι αυτοί οι πολίτες αισθάνονται προσβεβλημένοι για τα πανηγύρια που στήνει σχεδόν καθημερινά ο ΣΥΡΙΖΑ για την επαναπρόσληψη μερικών εκατοντάδων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, κάποιων σχολικών φυλάκων ή κάποιων απολυμένων εκπαιδευτικών που είχαν παραπέσει μάλιστα σε πειθαρχικά παραπτώματα.
Γιατί- αναρωτιούνται- μία κυβέρνηση που διακηρύσσει ότι είναι όλων των Ελλήνων αντιμετωπίζει με δυο μέτρα και δυο σταθμά τους εργαζόμενους στη χώρα; Από την μία μεριά τους εργαζόμενους στο δημόσιο τους βλέπει σαν κανονικούς πολίτες με δικαιώματα , την δουλειά των οποίων μάλιστα αγωνίζεται να στηρίξει ,και από την άλλη πλευρά τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και τους ανέργους τους αντιμετωπίζει σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας – σαν παρακατιανούς!
Το οξύμωρο είναι ότι η χρεοκοπία του κράτους προήλθε από τις ακρότητες και τις σπατάλες του δημόσιου τομέα , τις εκατοντάδες χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις, τα παράνομα επιδόματα , τις συντάξεις μαϊμού και τους δημόσιους οργανισμούς-σφραγίδες με εργαζόμενους φαντάσματα που εμφανίζονταν “1η και 15” για να πληρωθούν και συχνά δεν προσέφεραν κανέναν έργο.
Κι όμως τα πέντε χρόνια της σφαγής στην αγορά εργασίας όλοι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι έμειναν στο απυρόβλητο με μικρές περικοπές στους μισθούς τους και χωρίς να χάσουν την δουλειά τους.
Το χειρότερο οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα είναι αυτοί που και πάλι σήμερα δέχονται το τελειωτικό χτύπημα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η οποία μετέτρεψε την αναιμική ανάπτυξη στο τέλος του 2014 σε νέα ύφεση και έχει κηρύξει στάση πληρωμών στο εσωτερικό (επιστροφές ΦΠΑ, πληρωμές ΕΣΠΑ κλπ) στεγνώνοντας την ρευστότητα – 615 εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους κάθε μέρα από τις 59 επιχειρήσεις που εξακολουθούν να κλείνουν σ όλη τη χώρα κάθε 24ωρο.
Κύριε Τσίπρα , κλείστε όσο είναι καιρός τη συμφωνία με τους δανειστές για να σωθεί ο τόπος .Και μην παίζετε για επικοινωνιακούς λόγους με τον πόνο των εργαζομένων και των ανέργων του ιδιωτικού τομέα οι οποίοι θα είναι και πάλι αυτοί που με την σκληρή δουλειά τους και τους φόρους τους θα βγάλουν αύριο τη χώρα από το οικονομικό τέλμα στην ανάπτυξη.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
