του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Κανείς δεν αμφισβήτησε πως «οι άνθρωποι είναι πάνω από το χρέος», όπως με άχρηστη οίηση συμφώνησαν να γράψουν οι διάφορες ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ στην κομματική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του Σαββατοκύριακου. Οι ίδιοι άνθρωποι θα είχαν πράξει το ίδιο τέτοιες ημέρες του 2010, όταν η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με το ίδιο δίλημμα; Στο μυαλό των κομματικών στελεχών, προτεραιότητα του κράτους πρέπει να είναι η πληρωμή μισθών και συντάξεων.
Σε αυτή τη γεμάτη συνθήματα συζήτηση, ξεχνούμε κάποια εξίσου σημαντικά ζητήματα. Συμφωνώ και προτείνω να βγάλουμε από τη συζήτηση περί προτεραιοτήτων την πληρωμή των συντάξεων. Οι πολλοί συνταξιούχοι δεν έχουν άλλον τρόπο να αποκτήσουν το, συνήθως, περιορισμένο εισόδημα με το οποίο καλύπτουν τις ανάγκες διαβίωσής τους.
Οι μισθοί όμως; Μισθό δεν παίρνουν και δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στις πάμπολλες επιχειρήσεις; Γιατί τα στελέχη του φιλεργατικού κυβερνητικού κόμματος δεν εξετάζουν με την ίδια προσοχή τη διασφάλιση των πληρωμών στον ιδιωτικό τομέα;
Αναρωτήθηκε έστω κι ένας κυβερνητικός βουλευτής αν και πόσο δύσκολα πληρώνουν μισθούς, φόρους και κρατήσεις οι επιχειρήσεις που προμηθεύουν το κράτος, τις οποίες φεσώνει με ρυθμό 1 δισεκατομμυρίου ευρώ τον μήνα; Ούτε κουβέντα και για τις άλλες επιχειρήσεις, που παλεύουν με την απραξία που επέστρεψε, όπως δείχνει η νέα ύφεση του ΑΕΠ.
Πόση έλλειψη κυβερνητικής ευαισθησίας δείχνει η επιλογή της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, που αγνοεί τις επιπτώσεις στην οικονομία από την άρνηση πληρωμής των διεθνών υποχρεώσεων της Ελλάδας; Αν το ίδιο το κράτος δεν επιστρέφει τα χρήματα της προ τριετίας σωτηρίας του και μάλιστα στον αυξημένου κύρους διεθνή οργανισμό, που είναι το ΔΝΤ, πώς θα εμπιστευθούν μικρότεροι συναλλασσόμενοι τους Ελληνες επιχειρηματίες;
Η απειλή ενός πιστωτικού γεγονότος, μιας κρατικής πτώχευσης και της εξόδου από το ευρώ, όσο κι αν είναι πρακτική, δεν αποτελεί την άμεση επίπτωση που θα βιώσουμε όλοι μας.
Αυτό που έχει, ήδη, υποστεί τρομακτική ζημία είναι η εμπιστοσύνη. Ορθώς σημείωνε δημοσιογράφος των New York Times ότι στη σημερινή Ελλάδα, το πρόβλημα δεν είναι η λιτότητα αλλά η ανησυχία. Στην περίοδο της ιταλο-βουλγαρο-γερμανικής κατοχής, αυξήθηκε ο αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων, όχι γιατί πληρώνονταν αλλά γιατί είχαν σίγουρο ένα δελτίο τροφίμων. Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι και επαγγελματίες δεν ήταν σίγουροι ότι θα έχουν έστω αυτό!
Χειρότερο ακόμη είναι το πολύ απλό γεγονός, ότι στον επόμενο μήνα το κράτος δεν θα μπορεί να πληρώσει ούτε συντάξεις, ούτε μισθούς. Ο λόγος, απλός, θα είναι ότι οι φορολογούμενοι θα αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, ως αποτέλεσμα της καθίζησης των συναλλαγών. Υπό το φως των εξελίξεων, επιχειρηματίες και εργαζόμενοι του παραγωγικού τομέα πρέπει να αρνηθούν την υποχρεωτική παρακράτηση και απόδοση φόρων και εισφορών επί των αμοιβών του επιχειρηματικού τομέα.
Πηγή: Καθημερινή
