του Γιώργου Παπαϊωάννου
Την ώρα που οι πιστωτές, όπως φάνηκε στις πρόσφατες συναντήσεις του Αλέξη Τσίπρα με την Ανγκελα Μέρκελ, τον Φρανσουά Ολάντ και τους ευρωπαίους αξιωματούχους, εμφανίζονται διατεθειμένοι να βρουν λύση στο ελληνικό ζήτημα, η κυβέρνηση προσέρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με ιδεολογικές αγκυλώσεις. «Δεν θα πάρουμε υφεσιακά μέτρα», «δεν θα προχωρήσουμε σε νέες ιδιωτικοποιήσεις», «να πάμε σε σύγκρουση με τη γερμανική Ευρώπη» είναι τα μηνύματα που στέλνουν κορυφαία κυβερνητικά στελέχη προϊδεάζοντας για ρήξη.
Οι Ευρωπαίοι, όπως έχουν δείξει, μπορούν να υποχωρήσουν από τις αρχικές τους απαιτήσεις καθώς έχουν αφήσει περιθώρια π.χ. για μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από 3% σε 1,5% του ΑΕΠ και για σημαντική περικοπή της λίστας των προαπαιτουμένων της τελευταίας αξιολόγησης. Δεν μπορούν όμως να δώσουν λεφτά χωρίς να πάρουν κάτι από τις μεταρρυθμίσεις που ζητούν.
Και αυτές δεν έχουν καμία σχέση με τη λιτότητα των προηγουμένων ετών. Σήμερα μιλάμε για μέτρα ύψους 2-3 δισ. ευρώ, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την προσαρμογή ύψους 35 δισ. ευρώ που έχει γίνει ή με τα μέτρα ύψους 8 δισ. ευρώ που χρειάστηκε να λάβει ο Γιάννης Στουρνάρας το 2012, όταν ανέλαβε υπουργός Οικονομικών.
Τα δεδομένα αυτά δημιουργούν ένα εξαιρετικά ευνοϊκό περιβάλλον για τον Πρωθυπουργό, ο οποίος απολαμβάνει υψηλή δημοφιλία, για να πετύχει μια συμφωνία που θα οδηγήσει τη χώρα στην επόμενη ημέρα και θα επιτρέψει στον ίδιο να εφαρμόσει με άνεση αρκετά από το προεκλογικό πρόγραμμά του.
Η χώρα χρειάζεται 20-30 δισ. ευρώ τα επόμενα δύο-τρία χρόνια τα οποία οι Ευρωπαίοι εύκολα ή δύσκολα προτίθενται να τα δώσουν με κάποια ανταλλάγματα. Εχοντας εξασφαλίσει τη χρηματοδότησή της, θα μπορεί να ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και να πάρει τα τζάμπα χρήματα που δίνει ο Μάριο Ντράγκι. Δεν μπορούμε σε μια εποχή που οι υπόλοιπες χώρες της ζώνης του ευρώ δανείζονται με επιτόκια κάτω από 2% και που στην Ευρώπη «βρέχει» χρήμα εμείς να κρατάμε ομπρέλα επειδή, λέει, δεν θέλουμε να λάβουμε υφεσιακά μέτρα ή να κάνουμε ιδιωτικοποιήσεις. Με το τραπεζικό σύστημα εκτός λειτουργίας, το κράτος να ψάχνει και το τελευταίο ευρώ στα ταμεία για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και την αγορά να έχει γονατίσει, η οικονομία βαδίζει ολοταχώς σε νέα ύφεση. Με τι λεφτά θα γίνει ανάπτυξη; Με αέρα, που θα έλεγε και ο Αλέκος Φλαμπουράρης.
Δεν μπορεί λοιπόν ο Πρωθυπουργός να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη επειδή μια ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετη με τον συμβιβασμό. Δεν μπορεί η άρνηση δύο-τριών μαρξιστών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, η οποία είναι κόντρα σε κάθε πλαίσιο λειτουργίας της ΕΕ, να σταθεί εμπόδιο για έναν έντιμο συμβιβασμό.
Είναι λοιπόν στο χέρι του κ. Τσίπρα να καταλήξει σε συμφωνία με τους πιστωτές, να πάρει τα λεφτά τόσο των δόσεων όσο και ενός επόμενου πακέτου που θα βοηθήσουν τη χώρα να παραμείνει στο ευρώ ως ισότιμο μέλος, κάτι που θέλει η πλειονότητα του ελληνικού λαού. Οπως έλεγε και το προεκλογικό σποτάκι των ΑΝΕΛ, «Αλέξη, ξεκόλλα»…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
