του Κώστα Ιορδανίδη
Παρακολούθησε χθες η κοινή γνώμη την πρώτη από τις τρεις πράξεις του «δράματος», που αφορά στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Το αποτέλεσμα ήταν κατώτερο των προσδοκιών της κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα της αντιπολιτεύσεως μετέτρεψαν –κακώς– την προεδρική εκλογή σε ψήφο μομφής κατά της κυβερνήσεως. Αυτή, κατά συνθήκη, ήταν η πρακτική κάθε αντιπολιτεύσεως, μέχρις ενός σημείου, όμως, και τελικώς επήρχετο συμβιβασμός.
Βεβαίως, η «συναινετική» αυτή διαδικασία είχε ως συνέπεια την ανάδειξη στο προεδρικό αξίωμα πολιτικών που είχαν ολοκληρώσει με τρόπο μάλλον άδοξο τη σταδιοδρομία τους – όπως οι κ. Κωστής Στεφανόπουλος και Κάρολος Παπούλιας. Αλλά αυτό είναι θέμα παρεμπίπτον.
Το ουσιώδες είναι ότι η κυβέρνηση για μία φορά ακόμη εσύρθη πίσω από την πολιτική «στρατηγική» που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ και τελικώς συνέδεσε την εκλογή Προέδρου με τη σταθερότητα της χώρας, προβάλλοντας το χάος που θα προέκυπτε από την αδυναμία αναδείξεως νέου ανωτάτου άρχοντος. Θεώρησε η κυβέρνηση ότι εάν έδιδε και κέρδιζε τη μάχη στο θέμα της προεδρικής εκλογής, θα συνετρίβετο η πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ και θα εξαντλούσε την τετραετία με τις συνήθεις δυσκολίες ελέγχου των κοινοβουλευτικών ομάδων – της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Αλλά η «δυναμική» που διεφάνη κατά τη χθεσινή πρώτη ψηφοφορία είναι πολύ ασθενής. Πέντε μόνον ψήφοι από τους είκοσι πέντε που απαιτούνται. Με τη λυσσώδη αντιπαράθεση που ευρίσκεται εν εξελίξει και κορυφώνεται με τρόπο άκρως επικίνδυνο τις τελευταίες εβδομάδες, κάθε βουλευτής μη προερχόμενος από τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού που θα ψηφίσει υπέρ του κ. Σταύρου Δήμα στους άλλους δύο γύρους θα διασύρεται ως «χρηματισθείς» ή «εκβιασθείς», ανεξαρτήτως της πραγματικότητος. Είναι ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί.
Υπήρχε ασφαλώς και η δυνατότητα ήπιας διαχειρίσεως του θέματος. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ μπορούσαν να προτείνουν απλώς τον υποψήφιό τους, δίχως να δραματοποιούν τις συνέπειες εάν δεν εξασφαλιζόταν η απαιτούμενη πλειοψηφία, παραχωρώντας το «προνόμιο» της οξύτητος στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν έτσι ευκολότερο οι ανεξαρτητοποιηθέντες βουλευτές να εκφραστούν με μεγαλύτερη άνεση υπέρ της εκλογής του ανωτάτου άρχοντος.
Ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς εξέφρασε την πεποίθηση ότι η Βουλή θα εκλέξει τελικώς νέο Πρόεδρο. Αυτή είναι και η άποψη της πλειοψηφίας των πολιτών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Εάν όμως η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές, τότε τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού έχουν χάσει μία μάχη, πολύμηνη και άσκοπη, στη διάρκεια της οποίας έκαναν χρήση όλων των επιχειρημάτων τους.
Στο μεταξύ, η καταστροφική αντιπαράθεση θα συνεχίζεται. Το δίλημμα ίσως δεν είναι εάν η Ελλάς βαδίζει στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ή προς μία «επαναστατική ρήξη» με την κατεστημένη τάξη στην Ευρώπη. Διότι πλέον διαμορφώνεται πρωτόγονη πολιτική αντίληψη, με έντονα χαρακτηριστικά Λίθινης Εποχής.
Πηγή: Καθημερινή
