του Κώστα Ιορδανίδη
Είναι η Ελλάς η χώρα όπου εκ συστήματος οι επιθυμίες εκλαμβάνονται ως η πραγματικότητα. Συνέπεια της παθογένειας αυτής είναι η αυθαίρετη ερμηνεία προθέσεων των εταίρων ή και των αντιπάλων μας, επί θεμάτων που αφορούν ακόμη και την επιβίωση της χώρας. Εχει την τάση, με άλλα λόγια, η ελληνική πολιτική τάξη να διαμορφώνει εικονική πραγματικότητα περί των θέσεων του «έξω κόσμου» και να προεξοφλεί τις εξελίξεις κατά τις προσδοκίες της.
Η μείζων παρανόηση σε αυτή τη φάση αφορά την πολιτική του Βερολίνου. Παρά τις επικρίσεις, όμως, η Γερμανία επέδειξε μεγάλη κατανόηση προς την ελληνική πλευρά από τον Μάιο του 2010, όταν η τότε κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου αποφάσισε να υιοθετήσει το πρόγραμμα της εσωτερικής υποτιμήσεως, ως λύση του οικονομικού προβλήματος της χώρας.
Δεν θα ασχοληθούμε με την ορθότητα ή όχι εκείνης της επιλογής. Θα έπρεπε, ωστόσο, να γίνει αντιληπτό ότι -καλώς ή κακώς και μάλλον απρόθυμα- το Βερολίνο ασκεί την ηγεσία πλέον της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Και η Γερμανία είναι η χώρα που αποστρέφεται κατ’ εξοχήν την αταξία, και στη συγκεκριμένη συγκυρία ευρίσκεται αντιμέτωπη με την εκδήλωση μιας «ανταρσίας», που προσπαθεί να ελέγξει.
Κατά την άποψη της τρόικας και των ισχυρών εταίρων μας, η Ελλάς είναι η χώρα που ερμηνεύει τα στοιχεία με τρόπο ιδιότυπο, προεξοφλεί τις εξελίξεις ωσάν να είναι σε θέση να αυτενεργεί. Αλλά πέραν αυτής, η Ιταλία και η Γαλλία υπέβαλαν προ ημερών προϋπολογισμούς κατά παρέκκλιση των όρων του συμφώνου σταθερότητος. Εάν η πρακτική αυτή συνεχισθεί, η πειθαρχία και η τάξη στο πλαίσιο της Ευρωζώνης ενδέχεται να διαταραχθούν επικίνδυνα.
Στα όσα προηγουμένως αναφέρθηκαν πρέπει προστεθεί και η ραγδαία άνοδος μιας ριζοσπαστικής Αριστεράς στον Νότο της Ευρώπης. Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αποτρέψει την ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια είναι οι μηχανισμοί της Ε.Ε. που θα αναλάβουν τον παραδειγματισμό του «ταραξία» κ. Αλέξη Τσίπρα ή θα τον πείσουν να επιδείξει ευελιξία, για να ολοκληρωθεί η ολική σάρωση, που θεωρείται απαραίτητη από τους εταίρους μας για να «εξυγιανθεί» η οικονομία. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργούν πάντα οι πάσης φύσεως συμμαχίες.
Επί της ουσίας και παρά τις διαρκείς επισημάνσεις των Γερμανών, η κυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ φαίνεται να επιμένει στην «αναμόρφωση» της χώρας, διατηρώντας ανέπαφο το ανώτατο κατεστημένο, για το οποίο το Βερολίνο και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν τρέφουν την παραμικρά εκτίμηση.
Στα τέσσερα και πλέον έτη του προγράμματος, διαμορφώθηκε η πεποίθηση ότι για την «ελληνική αποτυχία» υπεύθυνη είναι η «ελίτ» της χώρας – πολιτική και οικονομική. Από τις πολλές δεκάδες των υπουργών με τους οποίους ήρθαν σε επαφή οι δανειστές μας, ελάχιστοι συνεργάσθηκαν για την εφαρμογή του προγράμματος. Στη συντριπτική πλειονότητά τους ενήργησαν ως πτωχοπρόδρομοι του εκσυγχρονισμού. Για αυτό αναμένουν δίχως τρόμο τους «επαναστάτες» του ΣΥΡΙΖΑ. Η ασάφεια τους έχει κυριολεκτικώς καταπονήσει.
Μπορεί να αμφισβητεί κανείς -και ορθώς από μιαν άποψη- τη σκοπιμότητα μετατροπής της Ελλάδος σε χώρα όπου κυριαρχεί η αντίληψη των Υπερβορείων εταίρων μας. Αλλά το πρόγραμμα αυτή ακριβώς την εξομοίωση επιδιώκει. Αυτό είναι το τίμημα «εναρμονίσεως» που αποδέχθηκαν οι κυβερνήσεις μας από το 2010. Προφανώς ουδέποτε αντιλήφθηκαν τις συνέπειες των επιλογών τους.
Πηγή: Καθημερινή
