από τον Νικόδημο
1. Το ότι οι προκαθήμενοι σε όλα τα ποικίλα τμήματα της κοινωνίας μας είναι ηλίθιοι κι ενδιαφέρονται μόνο για την καλοπέρασή τους έχει γίνει πλέον πασιφανές – παιδεία, εκκλησία, πολιτική, συντεχνίες, υγεία, δικαιοσύνη κλπ.
Τώρα, τι μανία τους έχει πιάσει να μη θέλουν ανοιχτά εμπορικά καταστήματα την Κυριακή;… Είναι μια ακόμα εκδήλωση της παράνοιας που ταμπουρώθηκε στον ψυχισμό του υπαρκτού Ελληνισμού. Δέστε και το άρθρο του Ν. Παπαδόπουλου.
Σε όλες τις χώρες της Δύσης η πρακτική αυτή είναι δεδομένη εδώ και πολλές δεκαετίες για πάρα πολλούς πρακτικούς λόγους. Μόνο στο Βαλκανικό Ελλαδιστάν των απατεώνων λεβαντίνων υπάρχει άρνηση – όπως και για την καύση των νεκρών, για ανοιχτά επαγγέλματα, για αξιοκρατικά κριτήρια στην πρόσληψη και προαγωγή στο Δημόσιο και τόσα άλλα αυτονόητα.
2. Οι λόγοι που προβάλλουν οι συντεχνίες είναι απόλυτα κατανοητοί στην παραδοσιακή ασχετοσύνη τους. Φοβούνται, λέγεται, πως τα μικρομάγαζα θα αντιμετωπίσουν αθέμιτο ανταγωνισμό (συνεπώς καταποντισμό) από τα πολυκαταστήματα, τα σουπερμάρκετ και άλλα μεγάλα εμπορικά. Μα δεν υφίστανται ήδη αυτόν τον ανταγωνισμό; Θα σωθούν, δηλαδή, αν μένουν όλα τα εμπορικά κλειστά τις Κυριακές;… Όχι, βέβαια.
Τώρα συμμετέχουν στον “αγώνα” και οι άνεργοι (και άλλοι όψιμοι οχτροί του καταραμένου Κεφαλαίου). Προσέξτε την αβυσσαλέα βλακεία εδώ. Διότι με το άνοιγμα την Κυριακή δεν θα μειωθούν ούτε στο ελάχιστο οι θέσεις εργασίας. Απεναντίας, με το άνοιγμα την Κυριακή, μόνο νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν σε όλο το ταμπλό της οικονομικής δραστηριότητας. Προφανώς, παρά τη γκρίνια και τη θεατρική αγανάκτηση, οι άνεργοι προτιμούν την ανεργία, ή οποιαδήποτε αφορμή για να “κινητοποιούνται” (εκτός από εργασία).
3. Οι αποφάσεις των δικαστικών στα χαμηλά και, κυρίως, στα υψηλότερα επίπεδα, δείχνουν πως και αυτοί πάσχουν από έλλειψη φαιάς ουσίας – εκτός για θέματα όπου θίγονται οι μισθοί τους και για αναδρομικές αυξήσεις.
Ανακάλυψαν ξαφνικά πως οι πολίτες γενικά χρειάζονται την αργία τις Κυριακές για να συνέρχονται σε ειρήνη, αλληλεγγύη και αγάπη, οι οικογένειες.
Αυτό δηλαδή έκαναν και αυτό θα κάνουν στη συνέχεια οι οικογένειες; Και όλοι αυτοί που δεκαετίες, και σε ορισμένες περιπτώσεις αιώνες, τώρα εργάζονται τις Κυριακές –όπως θεραπευτές, οδηγοί, υπηρετικό προσωπικό;
Πού ζουν αυτοί οι δικαστές;… Δεν έχουν αντιληφθεί πως τα διαζύγια αυξάνονται, πως τα παιδιά αφού πάρουν όλη την οικονομική βοήθεια που μπορούν, δεν βλέπουν την ώρα να φύγουν από το περιοριστικό σπίτι και από τους γονείς τους που δεν καταλαβαίνουν τις ανάγκες τους;… Δεν βλέπουν αυτοί οι θλιβεροί θεράποντες της Θέμιδος, πως η οικογένεια, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις έχει, με πιο άμεσα λόγια, διαλυθεί;
Πόσα παιδιά θέλουν να φροντίζουν προσωπικά τους ηλικιωμένους γονείς τους και πόσοι σύζυγοι τους χρόνια άρρωστους συζύγους τους;…
4. Κι ερχόμαστε στους μεγαλύτερους υποκριτές, τους εκκλησιαστικούς.
Αδίστακτα θα διακήρυττα κι εγώ πως, ναι, η Κυριακή είναι για τον Κύριο. Ναι, όλοι ας σηκωνόμαστε πρωί πρωί να ψάλουμε τη δόξα του Κυρίου, να προσευχηθούμε για το καλό και την ευημερία όλων των ανθρώπων, να διαλογιστούμε, να ευχαριστήσουμε τον Κύριο για την απέραντη καλοσύνη και γενναιοδωρία Του.
Ποιοι και πόσοι (θα) κάνουν κάτι τέτοιο;
Αλλά, μετά, πόσος χρόνος χρειάζεται;… Αν τα κάνουμε αυτά μια ή δυο ώρες το πολύ, τι θα κάνουμε την υπόλοιπη διάρκεια της Κυριακής;…
Και σε τι ωφελούνται όσοι πάνε στην εκκλησία για 2-3 ώρες;… Έχουν πράγματι την κατάνυξη, την ταπεινότητα και την αγάπη για τον Κύριο και τις εντολές Του (ου βλάψεις, ου κλέψεις, ου μοιχεύσεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, ουκ επιθυμήσεις);… Ακούνε ύμνους και αναγνώσματα σε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνουν πλέον και κηρύγματα εμπάθειας από υποκριτές και βλέπουν αμέτοχοι τελετές άσχετες με τη ζωή τους. Δεν διαφέρουν και πολύ από τα πρόβατα της αναρχοαριστερής μάντρας.
Αμφιβάλλω αν ένας στους χίλιους λαϊκούς και ιερωμένους είναι όντως θρήσκος κι έχει την παραμικρή ιδέα για τον Θεό και τη βούληση Του. Αν υπήρχαν 50 τόσοι πραγματικά θρήσκοι άνθρωποι, η κοινωνία μας θα ήταν ζηλευτό πρότυπο για όλη την ανθρωπότητα.
5. Ωραία, λοιπόν! Να μένουν κλειστά τα εμπορικά την Κυριακή – ποτέ ανοικτά!
Καλά, όλα τα άλλα μαγαζιά που δεκαετίες τώρα το θεωρούμε δεδομένο να είναι ανοιχτά γιατί δεν τα κλείνουμε και αυτά για όλους τους λόγους που τα διάφορα συμφέροντα εφευρίσκουν;
Ανοιχτά τις Κυριακές είναι – εστιατόρια, καφενεία, μπαρ και μπυραρίες, ξενοδοχεία, ορισμένα μανάβικα ή μπακάλικα της γειτονιάς (μικρομάγαζα, δηλαδή), περίπτερα, πορνεία, στριπτιζάδικα, ψιλικατζίδικα (μινιμάρκετ), και άλλα. Υπάρχουν και πολλές δραστηριότητες όπως συγκοινωνίες (λεωφορεία, τρένα, πλοία,αεροπλάνα), παρελάσεις, διαδηλώσεις, αθλητικοί αγώνες, ποδόσφαιρο και άλλα παιχνίδια κλπ, κλπ…
Οι ποδοσφαιρόφιλοι, π.χ., που σπαταλούν τρεις ώρες και πάνω στα γήπεδα ή μπροστά στις τηλεοράσεις τους αγαλλιάζουν στην οικογενειακή θαλπωρή και στην επικοινωνία με τον Κύριο;…
Γιατί δεν διαμαρτύρονται τόσες δεκαετίες οι συμφεροντολόγοι των συντεχνιών κι εκκλησιών που τόσα εκατομμύρια μανιακοί των σπορ πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης του Κεφαλαίου και του Σατανά;
Τρισαλοίμονο, αν η Θεία Βούληση επηρεαζόταν ή αν η κοινωνία βλαπτόταν από τα ανοιχτά την Κυριακή μαγαζιά. Και η θρησκεία έχει πάει κατά Διαβόλου και η κοινωνία παρήκμασε βάρβαρα – κι ας ήταν κλειστά την Κυριακή τα εμπορικά.
Οι εκκλησιαστικοί μοιάζουν να έχουν λησμονήσει τα λόγια του ίδιου του Ιησού ότι η Κυριακή έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για την Κυριακή (Μάρκου 2. 27).
