του Νότη Παπαδόπουλου
Αν ο «καλός μαθητής» Σαμαράς που πέτυχε μεγαλύτερο από το προϋπολογιζόμενο πρωτογενές πλεόνασμα δεν πείθει τις αγορές ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να πατήσει στέρεα στα πόδια της, καταλαβαίνει κανείς ποια θα είναι η υποδοχή των αγορών σε μια κυβέρνηση του «κακού μαθητή» κ. Τσίπρα.
Αν τα spreads ξεπέρασαν το 8,5% με την απόφαση του κ. Σαμαρά να διώξει άρον-άρον το ΔΝΤ (απόφαση που η στήλη είχε χαρακτηρίσει ως μεγάλου και αχρείαστου ρίσκου), είναι πέραν κάθε φαντασίας τι θα συμβεί αν ο κ. Τσίπρας τύχει να κερδίσει πρόωρες εκλογές με τις προεκλογικές υποσχέσεις που έχει δώσει: κούρεμα του μισού ελληνικού χρέους, παροχές 11,3 δισ. ευρώ, αύξηση του αφορολόγητου ορίου για όλους τους Ελληνες στις 12.000 ευρώ και κατάργηση του ενιαίου φόρου ακινήτων – ζήτω που καήκαμε!
Με άλλα λόγια, μπορεί μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης να «πείθεται» από τις ανέφικτες υποσχέσεις της Κουμουνδούρου. Μπορεί να θεωρεί δεδομένο ότι την επομένη της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Τσίπρας θα επικαλεστεί την «καμένη γη» που βρήκε και θα κάνει πίσω με ελαφρά πηδηματάκια – όπως εξάλλου έχουν κάνει τόσοι και τόσοι πριν από αυτόν. Ωστόσο, οι διεθνείς αγορές, που παρακολουθούν κάθε κίνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πείθονται.
Ηταν στη σωστή κατεύθυνση η δήλωση του κ. Σταθάκη την Πέμπτη ότι «έχουμε πει εκατό φορές ότι δεν πρόκειται να υπάρξει μονομερής διαγραφή του χρέους» – ακόμη κι αν έχουν πει ακριβώς το αντίθετο. Ομως μια «κυβίστηση» δεν φτάνει. Για να μπορέσει η χώρα να βγει – κάποτε – στις αγορές για να δανειστεί λεφτά με βιώσιμο επιτόκιο, θα πρέπει ο κ. Τσίπρας να σταματήσει να απειλεί τους Ευρωπαίους, να μην τάζει «λαγούς με πετραχήλια» και να συμπεριφερθεί επιτέλους ως υπεύθυνη αντιπολίτευση.
Αλλιώς – το έχουμε ξαναπεί – κινδυνεύει να είναι εκείνος αύριο που θα κληθεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά σε πολύ χειρότερες (για τον ίδιο και για τη χώρα) συνθήκες.
Πηγή: To Βήμα
