του Κώστα Ιορδανίδη
Οδεύει ένα σύστημα σε διάλυση όταν η πολιτική μάχη δίδεται για λόγους εντυπώσεων, προς εξευμενισμό και ερεθισμό των πολιτών. Αυτό συνέβη κατά την τριήμερη συζήτηση που προηγήθηκε της ψήφου εμπιστοσύνης. Το αποτέλεσμα ήταν ότι αντί της συσπειρώσεως της πλειοψηφίας, που ήταν ο στόχος της κυβερνητικής πρωτοβουλίας, άρχισαν οι καταγγελίες για παρακολουθήσεις των τηλεφώνων βουλευτών, για τη διασύνδεση μεγάλων οικονομικών συμφερόντων με την πολιτική, για απόπειρες εξαγοράς ή εκβιασμού των βουλευτών προκειμένου να επιτευχθεί ή να αποκλεισθεί η εξασφάλιση 180 ψήφων κατά την ψηφοφορία εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας από τη σημερινή Βουλή.
Για λόγους ακατανόητους η κυβέρνηση συνασπισμού –ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας– υιοθετεί εδώ και καιρό τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, με την ελπίδα ότι διά του τρόπου αυτού θα αναστείλει την άνοδο του κόμματος του κ. Αλέξη Τσίπρα και επιτυγχάνει το ακριβώς αντίθετο.
Η έξοδος από το Μνημόνιο και η συναινετική αποχώρηση του ΔΝΤ κατέστη η έμμονη ιδέα του κ. Αντώνη Σαμαρά και του εταίρου του, κ. Ευάγγελου Βενιζέλου. Είναι αδύνατον να αντιληφθεί κανείς γιατί η κυβέρνηση, αντί να προβάλλει την αστάθεια του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος και την «καλή τύχη» της χώρας, που έχει ήδη εξασφαλίσει από το ΔΝΤ 12 δισ. ευρώ με επιτόκιο 4%, επιμένει στην έξοδο στις αγορές, όπου η απόδοση των δεκαετών ελληνικών ομολόγων εκτινάχθηκε στο 7%, πριν καν αποχωρήσει η τρόικα από την Ελλάδα.
Ενα επιχείρημα αυτής της τάξεως θα αφαιρούσε από τη συνθηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ αξιοπιστία. Αντιθέτως, οι πάντες επιδόθηκαν σε έναν ανταγωνισμό για το ποιος τελικά «θα σχίσει πρώτος τα Μνημόνια». Ο κ. Τσίπρας βρίσκει μιμητές εκεί όπου δεν το φανταζόταν ποτέ. Το ξαναζήσαμε παλαιότερα με την πασοκοποίηση της Ν.Δ.
Η αύξηση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλεται στο πρόγραμμά του και η ομιλία του κ. Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή ήταν κενή περιεχομένου. Το νόημα της όλης τοποθετήσεώς του ήταν ότι «έρχομαι στην εξουσία και αλίμονό σας εάν αναλάβετε πρωτοβουλίες». Και η πολιτική ηγεσία της «αστικής τάξης» πανικοβλήθηκε, ενώ η ανωτάτη οικονομική τάξη της χώρας προεξοφλεί με διάφορες κινήσεις την άνοδο αυτού του χαλαρού ιδιορρύθμου πολιτικού σχηματισμού που μας προέκυψε, συνεπεία της οικτρής πολιτικής διαχειρίσεως της κρίσεως.
Εδώ και περισσότερο από τέσσερα χρόνια, η τρόικα πίεζε και εξακολουθεί να ζητεί επιμόνως διεύρυνση της φορολογικής βάσεως, αλλά οι πελατειακές σχέσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δεν το επέτρεψαν. Προ εβδομάδων η «Κ» δημοσίευσε πρωτοσέλιδη είδηση ότι εδόθησαν επιχειρηματικά δάνεια 10 δισ. που μεταφέρθηκαν αμέσως σε προσωπικούς λογαριασμούς τραπεζών του εξωτερικού. Οι ελληνικές τράπεζες που τα χορήγησαν, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος δεν αντελήφθησαν τίποτε. Το πρόγραμμα εξυγιάνσεως –ασχέτως εάν αυτό ήταν ορθό ή όχι– υπονομεύθηκε από τις διαδοχικές κυβερνήσεις, δημιουργώντας προϋποθέσεις πολιτικής ανατροπής.
Πηγή: Καθημερινή
