του Στέφανου Κασιμάτη
Από τις 30 Αυγούστου η ΑΔΕΔΥ απεργεί και εμείς δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Τόσο το χειρότερο για εμάς, λέω· διότι αυτά που προασπίζεται με την απεργία της η ΑΔΕΔΥ στρέφονται εναντίον του γενικού συμφέροντος, όπως εγώ το καταλαβαίνω τουλάχιστον. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, τόσο το καλύτερο για την ΑΔΕΔΥ, γιατί η απεργία της αποκαλύπτει τη συντεχνιακή αναισχυντία του συνδικαλισμού της Μεταπολίτευσης…
Από τις 25 Αυγούστου, η Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΑΔΕΔΥ) έχει γνωστοποιήσει εγγράφως σε υπουργεία, τράπεζες, οργανισμούς, ρυθμιστικούς φορείς και ό,τι άλλο αποτελεί το Δημόσιο την προκήρυξη μιας ιδιότυπης «απεργίας-αποχής». Αφορά αποκλειστικά τους δημοσίους υπαλλήλους του διοικητικού κλάδου, τους οποίους η ΑΔΕΔΥ καλεί να απόσχουν από κάθε διαδικασία που συμβάλει στην πραγματοποίηση της αξιολόγησης, καθώς και -το παραθέτω ακριβώς- «από όλες τις διαδικασίες επαναπροσδιορισμού με νέα κριτήρια της μετατροπής των συμβάσεων αορίστου χρόνου του Ν.4250/14».
Πίσω από την παραπάνω ηχηρή αρλούμπα, κρύβεται το εξής πολύ απλό, ταπεινό και σιχαμένο: η ΑΔΕΔΥ καλεί τους υπαλλήλους που θα κληθούν να ελέγξουν τη γνησιότητα των πιστοποιητικών με τα οποία έγιναν μονιμοποιήσεις (επί Πάκη «ψυχούλα μου» Παυλόπουλου…) να μην κάνουν τη δουλειά τους. Τους ζητεί δηλαδή να μη συμβάλουν στην αποκάλυψη μιας απάτης και τους προσφέρει γι’ αυτό πλήρη συνδικαλιστική κάλυψη.
Οτι τέσσερα χρόνια και κάτι παραπάνω μέσα στην κρίση, ο κόσμος, οι πολίτες που έκαναν όλες αυτές τις θυσίες (άνισα κατανεμημένες μεν, αλλά έγιναν και κάπως τις αντέξαμε) θα υφίσταντο έναν τόσο στυγνό εκβιασμό από την ΑΔΕΔΥ, με σκοπό την παροχή ασυλίας σε ανθρώπους που εξαπάτησαν το Δημόσιο, είναι μεν θλιβερό αλλά είναι και αναμενόμενο. Το πραγματικά αξιοθρήνητο όμως είναι ότι η κυβέρνηση ακόμη δεν ξέρει πώς να αντιδράσει στις πιέσεις παρόμοιων συντεχνιακών συμφερόντων. Ακόμη παραμένει αβέβαιη και άτολμη για μια σύγκρουση που η κοινωνία την περιμένει εδώ και χρόνια, αλλά η ατολμία και η ρηχότητα των πολιτικών διαρκώς την αναβάλλει…
Πηγή: Καθημερινή
6 Comments
Ανώνυμος
Έχω βαρεθεί τα παπαγαλάκια που κράζουν μισές αλήθειες, πληρωμένοι μεγαλοδημοσιογράφοι δεν έχουν θέση στην καινούρια Ελλάδα, είναι ακόμα ένα φαινόμενο παθογένειας που πρέπει να τελειώνει.Και μη μου πείτε οτι το ύφος μου είναι εμπαθές γιατί και το δικό του δεν είναι καλύτερο. Γιατί αναρτάτε τέτοια κείμενα μίσους;
Νικόδημος
Αγαπητέ Ανώνυμε,
σας ευχαριστούμε για το σχόλιο σας. Μας λέτε πως το κείμενο του κ. Κασιμάτη είναι μισή αλήθεια, αλλά δεν μας δείχνετε ποια είναι η μισή αλήθεια του, πού σφάλλει και ποια είναι η άλλη μισή αλήθεια. Τα άρθρα που αναρτούμε συνήθως παρουσιάζουν λογική και συνοχή. Και θα ήταν ορθό να τεκμηριώνατε την επίκριση σας.
Αλλιώς, ναι, δείχνετε εμπάθεια.
Ανώνυμος
Αγαπητέ Νικόδημε
Συμφωνώ ότι τα άρθρα που αναρτάτε συνήθως παρουσιάζουν λογική και συνοχή. Στο συγκεκριμένο όμως ; Και εξηγούμαι:
Μόνο που, λόγω περιορισμένου χώρου, είμαι αναγκασμένος να στείλω την απάντησή μου σε δύο μέρη, Παρακαλώ να αντιμετωπιστεί σαν ενιαίο κείμενο
Φυσικά πρέπει να υπάρξει σύγκρουση με τις παλιές πρακτικές, πρέπει να υπάρξει μια τομή. Η παρούσα κυβέρνηση όμως, δεν θέλει και δεν μπορεί να το κάνει, και ο κύριος λόγος είναι ότι τα χειρότερα δείγματα διαφθοράς και αναξιοπιστίας, ξεκινούν από τα δικά της, επιλεγμένα στελέχη. Δεν μπορεί να τα βάλει με τον εαυτό της. Ο εν λόγω δημοσιογράφος το γνωρίζει, φυσικά, αυτό. Επομένως ποια είναι η προτροπή του; Να αλλάξουν τα πρόσωπα που είναι πιστοποιημένα ανίκανα; Όχι, πιέζει αυτά τα ίδια πρόσωπα να πράξουν προς μια κατεύθυνση, η οποία εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα.
Όσον αφορά την αξιολόγηση, μιλάμε για την αξιολόγηση Κυρ. Μητσοτάκη, που θέτει σαν προαπαιτούμενο για κάθε έκθεση το ποσοστό 15% των υπαλλήλων να χαρακτηριστούν άχρηστοι, το 60% μέτριοι και το 25% άριστοι. Εκ των προτέρων! Σε κάθε υπηρεσία! Αν σε αυτό προσθέσετε και το ότι διευθυντές και τμηματάρχες απαγορεύεται να χαρακτηριστούν μέτριοι ή κακοί, και αυτές οι θέσεις καταλαμβάνονται με πολιτική απόφαση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, καθώς για πολλά χρόνια δεν έχουν γίνει κρίσεις στο Δημόσιο, καταλαβαίνετε με τί έχουμε να κάνουμε. Έχουν γραφτεί πολλά και τεκμηριωμένα άρθρα γι’ αυτό και φαντάζομαι ότι συμφωνείτε κι εσείς ότι μια υγιής συνδικαλιστική οργάνωση πρέπει να ανθίσταται σε τέτοιες πρακτικές.
Όσο για το νόμο 4250, είναι από αυτούς τους νόμους – πάτσγουερκ ο οποίος , στα 54 άρθρα του, ανάμεσα σε ρυθμίσεις που αφορούν πωλητές των λαϊκών αγορών, διαδικασίες κλεισίματος νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, δυνατότητα οδήγησης κρατικών αυτοκινήτων κατ’ εξαίρεση από μη θεσμοθετημένους οδηγούς και άλλα άσχετα μεταξύ τους, στο άρθρο 42 αναφέρεται στο θέμα που υποθέτω "ενόχλησε” τον κ. Κασιμάτη, το οποίο, δεν αναφέρεται σε κανένα νόμο, ούτε φυσικά το νόμο Παυλόπουλου, παρά μόνο στον υπαλληλικό κώδικα του 94 (2190), απλά για να ορίσει τον δημόσιο τομέα.
Σε αυτό το άρθρο ορίζεται ότι το ΑΣΕΠ πρέπει να αξιολογήσει τους υπαλλήλους, των οποίων οι συμβάσεις έργου ή ορισμένου χρόνου μετατράπηκαν σε αορίστου. Δεν αναφέρεται προφανώς στο διάταγμα Παυλόπουλου, γιατί αυτό θα σήμαινε (καλή τη πίστει) ότι το ΑΣΕΠ θα πρέπει να επαναξιολογήσει τους ίδιους εκατοντάδες χιλιάδες που αξιολόγησε το 2007,με τα ίδια στοιχεία, των οποίων η γνησιότητα πιστοποιήθηκε τότε φυσικά, πράγμα προσβλητικό για το ΑΣΕΠ, παράλογο και αντιπαραγωγικό. Μάλλον αναφέρεται στα Πανεπιστήμια, όπου ήταν συνήθης πρακτική άνθρωποι (διοικητικοί) οι οποίοι προσλαμβάνονταν για κάποιο συγκεκριμένο ερευνητικό έργο να μονιμοποιούνται κατόπιν. Αυτός όμως ήταν ο τρόπος που είχε βρει το Πανεπιστήμιο να κάνει τη δουλειά του, δεδομένων των νομικών περιορισμών στις προσλήψεις. Αυτή η αναφορά του κ. Κασιμάτη, αν συνδυαστεί με την προτίμησή του, όπως έχει φανεί από άλλα άρθρα, σε συγκεκριμένη μερίδα πανεπιστημιακών, θα μπορούσε να υποψιάσει κάποιον για την σκοπιμότητα του άρθρου του. Άραγε, αν κατορθώσουν να πετάξουν έξω τους παλιούς διοικητικούς, με τί κριτήρια θα γίνουν οι νέες προσλήψεις;
Και σε τι ακριβώς θα βοηθήσει το να αρχίζουν να χαφιεδίζουν οι μισοί ΔΥ τους άλλους ΔΥ στη λειτουργία του ήδη υποστελεχωμένου, κακοπληρωμένου και επιβαρυμένου και με τα καπρίτσια της Τρόικας, εκτός των άλλων, Δημόσιου τομέα; Ποιοι είναι αυτοί που «στρέφονται εναντίον του γενικού συμφέροντος» σύμφωνα με τα λόγια του, κατά τα άλλα αντιπαθέστατου κ. Κασιμάτη;
Ανώνυμος
Μέρος 2ο
Υπάρχει όμως και το γενικότερο πλαίσιο, που είναι ίσως πιο σημαντικό. Τι εξυπηρετεί η γενικότερη επίθεση ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους από κάποια μερίδα του Τύπου; Τα συμφέροντα των πολιτών ή κάποια άλλα, μικροπολιτικά ή συγκεκριμένων εταιρειών που δυσκολεύονται, λόγω γενικότερης στενότητας, να εφαρμόσουν τις πρακτικές του παρελθόντος;
Ακόμη, διαβάζοντας αυτά που γράφονταν σε μερίδα του τύπου σχετικά με τις καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών για ένα διάστημα, θα αποκόμιζε κανείς την εντύπωση ότι για την οικονομική κατάρρευση φταίνε οι καθαρίστριες και όχι ο υπουργός του ιδίου υπουργείου
Είναι γεγονός ότι όλοι μας έχουμε ταλαιπωρηθεί κάποτε από κάποιον κακό δημόσιο υπάλληλο, και φυσικά υπάρχουν και αυτοί, όπως υπάρχουν κακοί ταξιτζήδες, κακοί υδραυλικοί κλπ Από εκεί όμως μέχρι να φτάσουμε στην πλήρη απαξίωση του δημοσίου, των υδραυλικών κλπ, υπάρχει πολύς δρόμος. Τι συμβαίνει όμως;
Κατ αρχάς αυτή η προπαγάνδα πατάει στη έμφυτη χαιρεκακία του Έλληνα, που, στη γνωστή ιστορία που η νεράιδα τον ρώτησε τι χρειάζεται για να ευημερήσει, είπε, εγώ καλά είμαι, αλλά θέλω να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα.
Κάποτε, μέχρι τη δεκαετία του 80, οι θέσεις στο Δημόσιο «σνομπάρονταν» από τους φιλόδοξους και εργατικούς ανθρώπους. Μετά για διάφορους λόγους που χρειάζεται πολύς χώρος για να αναλυθούν, αυτό άλλαξε, φτάνοντας σήμερα στη ζηλοφθονία των ανθρώπων του ιδιωτικού τομέα για τους ανθρώπους του δημόσιου. Βέβαια η αγοραστική δύναμη των ΔΥ κατά μεγάλο μέρος στήριζε τον ιδιωτικό τομέα, με αποτέλεσμα, όταν περιορίστηκε αυτή, να επιδεινωθεί η κρίση.
Αξιωματικά, το χειρότερο κομμάτι του Δημοσίου τομέα είναι η ηγεσία του. Άνθρωποι που δεν φιλτράρονται από τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ (με όλες τις αδυναμίες του), αλλά ανδρώνονται μέσα σε κομματικές διαδικασίες. Δε θυμάστε τον εκπρόσωπο Τύπου της κυβέρνησης πέρσι που, ενώ, είχε διορίσει στην ΕΡΤ το μισό χωριό του, καταφερόταν με μένος ενάντια στις αδιαφανείς διαδικασίες στην ΕΡΤ και ανάγγειλε το κλείσιμό της, με μόνο κερδισμένο την DIGEA που έμεινε έτσι χωρίς ανταγωνιστή στην διεκδίκηση του ελέγχου όλων των ψηφιακών συχνοτήτων ένα μήνα πριν το κλείσιμο του διαγωνισμού;
Σίγουρα έχουμε πρόβλημα, και σίγουρα το πρόβλημα είναι παλιό. Η λύση του όμως, δεν είναι ο χωρισμός των ανθρώπων σε κατηγορίες ανάλογα με την εργασιακή τους κατάσταση, αλλά ανάλογα με την εντιμότητα και την αγάπη τους για την αλήθεια. Και προς αυτή την κατεύθυνση, δε βοηθούν ούτε οι ψευτοαξιολογήσεις τύπου Μητσοτάκη, ούτε τα δημοσιεύματα μίσους από διάφορα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια. Αλήθεια, οι εν λόγω δημοσιογράφοι, πόσες θυσίες υπέστησαν προσωπικά στον καιρό της κρίσης;
Η πλειοψηφία του ανθρώπινου δυναμικού στο Δημόσιο σήμερα, είναι νέοι άνθρωποι, που έχουν προσληφθεί μέσω ΑΣΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι έχουν την περηφάνια της αξίας τους, και είναι λιγότερο ευάλωτοι σε πολιτικές πιέσεις. Αυτό όμως δεν αρέσει στην πολιτική ηγεσία, που αναζητά υπαλλήλους με αίσθημα μειονεκτικότητας και υποχρέωσης για τη θεσούλα που τους εξασφάλισε ο πολιτευτής. Γι αυτό και σε κάθε ευκαιρία πληρώνουν τις απαιτούμενες θέσεις με συμβασιούχους, αναζητώντας μικροκομματικά οφέλη. Τα πράγματα όμως έχουν σφίξει και σε αυτόν τον τομέα και η πίτα δεν φτάνει για όλους, πρέπει να απολυθούν και άλλοι για να υπάρχει περισσότερος χώρος για «εξυπηρετήσεις». Μήπως οδεύουμε προς μια νέα «πλατεία Κλαυθμώνος»;
Νομίζω ότι πρέπει να προβάλουμε και να τονίζουμε το καλό όπου το βλέπουμε, και να πάψουμε να αναπαράγουμε θέσεις σκοπιμότητας που επιδεινώνουν το ήδη άσχημο και φορτισμένο κλίμα και αποκαρδιώνουν την άξια νέα γενιά, το καλύτερο δυναμικό μας, που φεύγει αδιάκοπα από την Ελλάδα, επαναλαμβάνοντας αυτό που έγινε στη δεκαετία του 50 και 60, που όλα τα φωτισμένα μυαλά της εποχής εξορίστηκαν ή ξενιτεύτηκαν, με αποτέλεσμα την Ελλάδα που ζούμε σήμερα, της οποίας τα θεμέλια τέθηκαν από τους δοσίλογους και μαυραγορίτες της εποχής. Αν δεν σταματήσει αυτή η αιμορραγία, το μέλλον της χώρας θα είναι ακόμη χειρότερο.
Με εκτίμηση
Νικόδημος
Αγαπητέ Ανώνυμε, ευχαριστώ και πάλι!
Αλλά ο κ. Κασιμάτης είναι συγκεκριμένος σε αντίθεση με τη δική σας γενίκευση.
Γράφει για τις πωρωμένες συντεχνίες (της ΑΔΕΔΥ) και όχι για τους ΔΥ γενικά. Χρησιμοποιώ τον πληθυντικό διότι οι επαγγελματίες συνδικαλιστές σε όλους τους κλάδους δεν φροντίζουν πλέον για τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά για τα δικά τους και αυτά των κομμάτων στα οποία πρόσκεινται.
Στις 30 Αυγούστου η φίλη και συνεργάτις του blog "Μήτις", έγραψε ένα άρθρο όπου εξαίρει την καλή εργασία πολλών ΔΥ – την οποία γνωρίζει πολύ καλά. Προσπαθούμε να είμαστε όσο γίνεται αντικειμενικοί.
Ανώνυμος
αγαπητέ Νικόδημε
σας απάντησα πολύ συγκεκριμένα γιατί η εφαρμογή του 4250 αντίκειται στο δημόσιο συμφέρον. Οι γενικότητες του κ. Κασιμάτη για τις συνδικαλιστικές συντεχνίες όμως για κάποιο λόγο σας πείθουν καλύτερα. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Ευχαριστώ για το χρόνο σας.